احترام و سكوت هنگام تلاوت قرآن
در كتاب گلزار اكبري گلشن 51 از ابوالفاء هروي نقل نموده كه گفت: من در مجلس پادشاه، قرآن مي‌خواندم و ايشان استماع نمي‌نمودند و سخن مي‌گفتند. پيغمبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ را به خواب ديدم كه رنگ مباركش متغيير بود، فرمود:
«اَتَقْرَءُ الْقُرْآنَ بَينَ قَوْمٍ وَ هُمْ يتَحَدَّثُونَ وَ لا يسْتَمَعُونَ وَ اِنَّكَ لا تَقْرَءُ بَعْدَ هَذا اِلّا ما شاءَ اللهُ.»
«آيا قرآن را براي كساني مي‌خواني كه با هم سخن مي‌گويند و آن را نمي‌شنوند! تو بعد از اين به سبب عدم رعايت ادب نتواني خواند، مگر آنچه خدا بخواهد.»
بعد از آن بيدار شدم و گنگ شده بودم، امّا چون فرموده بود «الّا ماشاءالله» اميد داشتم كه زبانم آخر خواهد گشود. پس از چهار ماه در همان محلي كه آن خواب را ديده بودم، باز رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ را در خواب ديدم، فرمود:
«قَدْ تُبْتَ.»حتماً توبه كرده‌اي؟
گفتم: بلي يا رسول الله ـ صلّي الله عليه و آله ـ ، فرمود:
«مَنْ تابَ تابَ اللهُ عَلَيهِ.»هر كه به سوي خدا باز گردد خدا هم به مغفرت به او رجوع خواهد.
بعد از آن فرمود: زبان بيرون آور و با انگشت خود زبان مرا مسح كرد و فرمود:
هر گاه نزد قومي قرآن مي‌خواني پس ترك كن قرائت را تا هنگامي كه گوش گيرند كلام خداوند را.
چون بيدار شدم زبانم گشوده بود.
گناهان كبيره، ج 2