كشتی حضرت سیدالشهدا عليه‌السلام، سريع‌ترين راه نجات
شاهد سرعت آن حضرت در رسانيدن انسان به خداوند، رسانيدن حرّبن‌يزيد رياحي از حضيض ذلت و شقاوت به اوج عزت و شهادت در روز عاشوراست...
در حديثی نورانی كه به امام علی‌بن‌موسی‌الرضا عليه آلاف التحية والثنا منسوب است، چنين آمده است كه همه ما اهل بيت كشتي‌هاي نجاتيم ولكن كشتي حسين عليه‌السلام سريع‌ترين كشتی نجات است.[1]
باری،سرعت ازويژگي‌هاي منحصربه فرد وجود سالار شهيدان، حضرت اباعبدالله‌الحسين عليه السلام است. آن حضرت هم در خلقت و تكوين سرعت دارد و هم در تشريع، و هم در رسانيدن انسان به خدا و اوليای خاص خدا، از جمله امام زمان ارواحنافداه. شاهد سرعت آن حضرت در تكوين، به دنيا آمدن ايشان در 6 ماهگي است. گواه سرعت آن حضرت در تشريع، تبديل حج تمتع به عمره مفرده و به پايان رسانيدن اعمال و مناسك حج در روز 8 ذی الحجه (روز ترويه) و شتافتن به سوی ديار نينواست؛ شاهد سرعت آن حضرت در رسانيدن انسان به خداوند، رسانيدن حرّبن‌يزيد رياحي از حضيض ذلت و شقاوت به اوج عزت و شهادت در روز عاشوراست؛ و گواه سرعت آن حضرت در رسانيدن به امام زمان ارواحنافداه، رسانيدن سيد عبدالكريم كفاش است به مقامي كه امام زمان هفته‌اي يك نوبت به ديدار آن جناب مي‌آمد، و رسانيدن سيدعلي‌آقا قاضي به مقامي كه هر روز در اولين نگاه پس از بيداري، مولانا امام‌عصر‌ارواحنافداه را ديدار مي‌كرد.
علامه طباطبايي رحمه‌الله نقل كرده‌اند كه استاد عرفانشان، حضرت آيت‌الله سيدعلي‌آقا قاضي طباطبايي رضوان‌الله‌تعالي‌عليه، مي‌فرمودند: اگر به جايي رسيده‌ام، در ساية قرآن و توسل به سيدالشهداء عليه السلام رسيده‌ام.[2]
جناب شيخ عبدالكريم حامد نقل مي‌كند كه از جناب سيدعبدالكريم كفاش كه هر هفته به ملاقات مولا توفيق مي‌يافت، سؤال شد چه كرده‌اي كه به چنين توفيقي دست يافته‌اي؟ او در جواب گفت:
شبي جدم پيامبر ختمي مرتبت صلي الله عليه و اله را در عالم رؤيا ديدم. از ايشان تقاضاي ملاقات با امام عصرعليه السلام را نمودم. آن حضرت فرمودند: در طول شبانه‌روز دو مرتبه براي فرزندم سيدالشهداء عليه السلام گريه كن. از خواب بيدار شدم و اين برنامه را به مدت يك سال اجرا نمودم تا به تشرف خدمت آن حضرت نايل آمدم.[3]
حاج اسماعيل خان دولابي اعلي الله مقامه الشريف (متوفاي 1381 ه.ش) پس از بيان طريقة سير سْلوك خويش مي‌فرمايد:
به هر تقدير همة عناياتي كه به من شد، از بركات امام حسين عليه‌السلام بود. از راه ساير ائمه نيز مي‌توان به مقصد رسيد، ولي راه امام حسين عليه‌السلام خيلي سريع انسان را به نتيجه مي‌رساند؛ چون كشتي امام حسين عليه‌السلام در آسمان‌هاي غيب خيلي سريع راه مي‌رود. هر كس در مسير معنوي خود حركتش را از آن حضرت آغاز كند، خيلي زود به مقصد مي‌رسد.[4]
نمي‌دانم در گريه بر حضرت اباعبدالله عليه‌السلام چه نورانيت و جامعيتي نهفته است كه گريه‌كننده را به طور كامل و جامع با اهلبيتعليهمالسلام پيوند مي‌زند تاجايي كه موجب صله و احسان اهلبيتعليهمالسلام و ماية رضايت و خشنودي ايشان مي‌گردد و بالاتر از همه موجب اداي حق عظيم ايشان مي‌گردد. از جمله حقوق بي‌شمار آن حضرت مي‌توان اين حقوق الهي را نام برد: حق وجود و هستي، حق بقا در دنيا، حق قرابت و خويشاوندي پيامبر، حق منعم بر متنعم (حق واسطة نعمت و مجراي فيض بودن)، حق پدر بر فرزند، حق مولا بر بنده، حق عالم بر متعلم و حق امام بر رعيت و حق مربي بر متربي.[5]
پینوشت:
[1]. كُلُّنا سْفُنْ النَّجاةِ وُالْحْسُيًنْ اَسًرُعْ مِنّا.
[2]. به نقل از حضرت آيت‌الله مصباح يزدي حفظه‌الله.
[3]. موسوي مطلق، سيد عباس، توجهات امام زمان(عج) به امام حسين(ع) و شيفتگانش، ص 44.
[4] . طيّب، مهدي، مصباح الهدي ، ص 13.
[5]. ر.ك: موسوي اصفهاني، سيد محمدتقي، مكيال المكارم، ترجمه حائري قزويني، ج 1، ص 89 – 103.
منبع | سودای روی دوست؛ ص 95
