از آنجا که هر انساني از خطا و لغزش مصون نيست، از کجا میتوانیم بفهمیم تا چه حد باید از وليّ فقيه تبعیت کنیم؟
معناي اينکه ولی فقیه جايزالخطاست، اين نيست که واجب الخطاست! معنايش اين نيست که حتماً «بايد خطا کند» و حتماً آنچه ميکند خطاست! نه اين نيست؛ گاه معنايش اين است اگر تأييدش نکنند، خطا ميکند. وقتي ميگویيم انسان جايزالخطاست، يعني اينکه اگر اين انسان، دستي بر روي سر او نباشد، اگر اين انسان قيوم و قيّمي نداشته باشد، خطا ميکند.
وقتي امام عصر به ما میفرماید از ولیّ فقیه اطاعت کنيد «وَ أَمَّا الْحَوَادثُ الْوَاقِعَهُ فَارْجِعُوا فِيهَا إِلَى رُوَاهِ حَديثِنَا»(4) يعني چه؟ يعني من هيچ کمکي به او نميکنم؟!
معنايش اين است: من شما را به او ميسپارم و او را من رعايت ميکنم؛ من از او حمايت ميکنم و روي حمايت و ضمانت من ميتوانيد حساب کنيد؛ چون من ميگويم اينکار را بکنيد.
در حديث ديگر، امام صادق (عليه السلام) ميگويد: «فَلْيَرْضَوْا بِهِ حَكَماً فَإِنِّي قَد جَعَلْتُهُ عَلَيْكُمْ حَاكِماً»؛ من ولی فقیه را حاکم قرار دادم؛ يعني روي اين تضمين، ميتواني حساب کني! خدا که انسان را بدون سرپرست قرار نداده است؛ شما که براي خودت امامي قائل هستي ـ هر چند که غائب هست ـ او را عاجز و ضعيف و ناتوان از تأييد نميداني؛ وقتي او فرمان ميدهد که پيروي کن از ولي فقيه، معنايش اين است [که] من هواي او را دارم؛ او زير نظر من است؛ به دليل نظارت من، تو پيروي کن؛ من متعهدم!»
