حرکت آدمی باید بین دو خط باشد:
خط غرور و خط یأس. اگر بهسوی خط غرور رفت، حرکت را لازم نمیبیند!
اگر بهسوی یأس گروید، حرکت را منتج و سودمند نمیبیند!
هر لحظه که انسان حرکت را غیر لازم یا غیر منتج دید، توقف میکند چون غرور و یأس در کار است. پای خوف و رجاء هم در بین است زیرا خوف غرور را میشکند و رجاء یأس را.