فى صُحُفِ إدريسَ عليه السلام: لا غِنى لِمَنِ استَغنى عَنّى وَ لا فَقرَ لِمَنِ افتَقَرَ إلَىَّ. [بحارالانوار، ج 95 ص462]
در صحيفه ادريس عليه السلام آمده است: كسى كه از من اظهار بى نيازى كند، توانگر نيست وكسى كه به من اظهار نيازمندى كند، فقير نيست.

 مِن دُعاءِ إدريسَ عليه السلام: أللّهُمَّ سَلِّ قَلبى عَن كُلِّ شَىْ ءٍ لا أتَزَوَّدُهُ إلَيكَ، وَ لا أنتَفِعُ بِهِ يَومَ ألقاكَ مِنْ حَلالٍ أو حَرامٍ. [بحارالانوار، ج 98 ص 99 ح 2]
از دعاهاى حضرت ادريس عليه السلام: بارالهـا! دلم را جـداكن از هرچيزى، حـلال ياحـرام، كه از آن در راه بازگشت به سوى تو، توشه برنگيرم و در روزى كه با تو ديـدار كنم از آن بهره اى نبـرم.

 إدريسُ عليه السلام ـ مِن دُعائهِ ـ : اللّهُمّ سَلِّ قَلبي عَن كُلِّ شَيءٍ لا أتَزَوّدُهُ إلَيكَ ، و لا أنتَفِعُ بهِ يَومَ ألقاكَ ، مِن حَلالٍ أو حَرامٍ .[بحار الأنوار : 98/99/2.]
ادريس عليه السلام ـ در دعا ـ گفت : بار خدايا! دلم را از هر چيزى، حلال يا حرام، كه از آن در راه سفر به سوى تو توشه برندارم و در روزى كه با تو ديدار كنم از آن بهره اى نبرم، دور گردان.