در دین زرتشتی برای کوچک ترین تخلّف از دستورات اهورامزدا و زرتشت، مجازات اعدام در نظر گرفته شده است. در اوستا، وندیداد، فرگرد شانزدهم ، بند شانزده، مجازات مردانی که با همسران خود در زمان عادت ماهانه نزدیکی می کنند را بیان می کند. آن جایی که زرتشت از اهورامزدا پرسید: «چهارمین بار که او با زن دشتان، دشتان مرزی کند، اگر تن زن را از زیر جامه بفشارد، اگر ران زن ناپاک او را بفشارد، پادافره ی گناهش چیست؟ اهورامزدا پاسخ داد: نود تازیانه با اسپهه اشترا، نود تازیانه با سروشو چرن، پادافره ی گناه است.» و در بند هفدهم آمده است این شخص که با زن خود در زمان عادت ماهانه نزدیکی می کند، گناهش مثل کسی است که بدن مرده ی پسر خویش را به آتش بکشاند. اما سخن عجیب تر اینجاست که در بند هجدهم اهورامزدا ادامه می دهد که در صورت تکرار گناهان : « همه ی این گونه گناهکاران که دروج به پیکرشان راه یافته است، خوارشمرندگان " داد " اند و همه خوارشمرندگان " داد " سرکشان در برابر آفریدگارند و همه ی سرکشان در برابر آفریدگار، نا اشَوَنند و پادافره ی هر نا اشَوَنی مرگ است.» [۱]
و در ترجمه ی جیمز دارمستتر : « همه ی مردان بدکار و شریر که دیو دروج در جسم آنان حلول کرده، دادرس و داور را به هیچ شمارند. کسانی که دادرس و داور را به هیچ شمارند مردان بی قانون و بی آیین هستند. مردان بی قانون همه ناپاک و ملعون هستند. مردان ناپاک و ملعون همه سزاوار مرگ می باشند. » [۲]
پی نوشت :
[۱]. اوستا ، گزارش دکتر دوستخواه ، انتشارات مروارید ، تهران ، چاپ شانزدهم ، نسخه انجمن زرتشتیان آلمان ، ج ۲ ص ۸۳۹
[۲]. وندیداد ، پژوهش ژام دارمستتر ، ترجمه موسی جوان ، ناشر دنیای کتاب ، تهران ، ۱۳۸۴ هـ ش ، صفحه ۲۴۱
