پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ برخی جریانات زرتشتی و باستانگرا با ادعای حمایت از زنان روسپی، اعلام می‌دارند که برخورد اسلام با مردان و زنان در روابط نامشروع تبعیض‌ آمیز است! در حالی که بر هر منصفی روشن است که اسلام هیچ‌گونه تبعیضی در زمینه مجازات زن و مرد زناکار قائل نشده است. کیفر هر بی‌همسری (اعم از مرد و زن) یا هرکسی که به همسرش دسترسی نداشته باشد، اگر زنا کند، ۱۰۰ تازیانه است[۱]. در حالی که تازیانه به عنوان کیفر برخی گناهان در دین زرتشتی، بسیار شدیدتر از احکام کیفری اسلام است[۲]. همچنین بنا بر فقه اسلامی، کسانی (مرد و زن) که همسر دارند، اگر مرتکب زنا ‌شوند و جرمشان اثبات شود، کیفرشان سنگسار است، در حالی که سنگسار در دین زرتشتی هم برای برخی جرائم در نظر گرفته شده است[۴]. به هر روی اسلام به جهت پاک نگاه داشتن جامعه از آلودگی، روسپی‌گری و زنا را حرام کرده است. اما به راستی دین زرتشتی چه موضعی درباره روسپی‌گری زنان گرفته است؟
در اوستا، یسنا ۹ : ۳۲ از ایزد هوم درخواست می‌شود که زن روسپی (جهی، جهیکا) را که با افسونِ شهوت، مردمان را از راه به در می‌برد، با سلاح بزند[۴]. در اوستا، اردیبهشت یشت، بند ۹ و ۱۲، زنان روسپی-فاحشه- نفرین شده‌اند. در تیر یشت، بند ۵۹ آمده است: «از آن نیاز (نذری مقدس) راهزن یا زن روسپی یا نااشونی را که گاهان نمی‌سراید و برهم‌زنِ زندگانی و پتیاره‌ی دین اهورایی زرتشت است، نباید بهره‌ای برسد» و در ادامه آمده است که اگر زن روسپی از این نذری مقدس بهره‌مند گردد، سرزمین‌های ایرانی دچار عذاب خواهند شد![۵] همین گفتار در بهرام یشت، بند ۵۱-۵۳ آمده است[۶]. در اوستا، وندیداد، فرگرد ۱۸ : ۶۱-۶۶ آمده است که زنان جهی (روسپی) موجب خشم و اندوه اهورامزدا می‌گردند. زنان روسپی برکت را در جهان نابود می‌کنند و حتی «نزدیک شدن به او یک سوم از اندیشه‌ی نیک، گفتارنیک و کردار نیک و یک سوم از نیرومندی و توان اَشَون مرد را می‌کاهد». در بند ۶۵ از فرگرد ۱۸ وندیداد، آمده است که کشتن زنان روسپی بیش از کشتن گرگ‌ها و قورباغه ثواب دارد[۷]. چه اینکه قورباغه‌ ها در نگاه دین زرتشتی، خرفستر (جاندارای اهریمنی) شمرده شده و کشتن آن ثواب بسیار دارد. همان گونه که مورچه‌ها و لاک‌پشت‌ها چنین اند[۸]. به هر روی روشن شد که کشتن زنان روسپی، در نگاه اوِستا، نه تنها جایز است، بلکه لازم است و ثواب بسیاری نیز دارد. تصاویری از متن اوستا در این زمینه (به ترجمه انگلیسی از پژوهش جیمز دارمستتر):

تصویری از ترجمه‌ی فارسی وندیداد اوستا، به پژوهش جیمز دارمستتر:

تصویری از ترجمه وندیدادِ اوستا، به پژوهش دکتر دوستخواه:

در ارتاک‌ ویراز‌نامگ (ارداویرافنامه)، بند ۸۱ آمده است: «پس من دیدم روان زنی که زبان بریده و چشم کنده، مار و کژدم و دیگر جانوران موذی مغز سرش همی‌خورند و زود زود تن خود به دندان گرفته، گوشت همی‌جوید. پرسیدم که این تن چه گناه کرد؟ سروش اهرو و آذر ایزد گفتند که این روان آن بد کیش زن است که به گیتی روسپیک (فاجره) بود. بسیار جادویی کرد. بسیار به گناهکاری رفت»[۹].

پی‌نوشت:

[۱]. قرآن، سوره نور : ۲
[۲]. بنگرید به مقاله «تازیانه در دین زرتشتی»
[۳]. بنگرید به مقاله «سنگسار در دین زرتشتی»
[۴]. ابراهیم پورداود، یسنا، انتشارات اساطیر، تهران، ۱۳۸۷، ج۱ ص۱۶۹
و اوستا، گزارش دکتر ج. دوستخواه، انتشارات مروارید، تهران، ۱۳۹۱، ج۱ ص۱۴۳
[۵]. اوستا، همان، ج۱ ص۳۴۳
[۶]. اوستا، همان، ج۱ ص۴۴۱-۴۴۲
[۷]. اوستا، همان، ج۱ ص۸۵۸-۸۵۷
و وندیداد، پژوهش جیمز دارمستتر، ترجمه موسی جوان، تهران: دنیای کتاب، ۱۳۸۴. ص۲۵۴-۲۵۵
[۸]. بنگرید به مقاله «تخریب لانه‌ی مورچه‌ها، نمونه‌ای از کردارنیک»
[۹]. ارداویرافنامه، بند ۸۱ و همچنین:
THE BOOK OF ARDA VIRAF, Translated by Prof.‎‎ Martin Haug, of the University of Munich, revised from the MS.‎‎ of a Parsi priest Hoshangji.‎‎ From The Sacred Books and Early Literature of the East, Volume VII: Ancient Persia, ed.‎‎ Charles F.‎‎ Horne, Ph.D.‎‎, copyright 1917, Chapter 81