تحقيق در دين

آيا ما که در يک خانواده شيعه به دنيا آمديم نيازي به تحقيق در مورد دين داريم يا نه؟ آيا در اين مورد روايات و آياتي داريم؟ اگر شخصي دنبال تحقيق در مورد دين نرفت چي؟ آيا همين که ما از پدر و مادر در شيعه به دنيا آمديم و نماز مي خونيم و ... کافي است ؟
كسي كه از پدر و مادر شيعه به دنيا آمده و تحت تعليمات آنها به مذهب حق شيعه گرويده و طبق دستور اهل بيت(ع) عمل مي كند، مسلمان و شيعه است، حتي اگر در مودر حقانيت مذهب شيعه يا معارف عميق مذهب اهل بيت تحقيق نكرده باشد اما اعتقاد به اصول دين يعني توحيد، نبوت و معاد بايد با استدلال باشد يعني بر هر مسلماني لازم است كه بر وجود خدا و يگانگي او و بر پيامبري رسول اكرم(ص) و بر ضرورت وجود معاد دليل داشته باشد هر چند اين دليل ابتدايي و ساده باشد. مثلا بايد بداند كه اين جهان منظم است و نيازمند ناظم است و خدا همان نظام جهان است و خدا بايد يكي باشد چون اگر بيشتر از يكي بود، نظم جهان به هم مي ريخت و نيز بايد بداند كه اگر خدا پيامبري نمي فرستد لازم مي آيد كه خلقت انسان و خلقت عقل و اختيار او بي بيهوده باشد و رسول اكرم(ص) پيامبر خداست چون داراي معجزات بوده است و معاد حق است چون اگر معادي نباشد لازم مي آيد كه خلقت انسان و فرستادن پيامبران بيهوده باشد.
اگر كسي به همين مقدار دليل بر اصول دين داشته باشد، مسلمان است وحتي لازم نيست كه بتواند اين استدلالها را بيان كند بلكه همين اندازه كه اگر كسي اين استدلالها را براي او گفت او درستي آنها دريابد و تأييد كند، كافي است. در روايات منقول از پيامبر(ص) و از اين سيره آن حضرت نيز استفاده مي شود كه ايشان با همين مقدار استدلال و بلكه با كمتر از آن نيز اسلام افراد را مي پذيرفت؛ اگر واقع بين باشيم، خواهيم ديد كه افراد بسياري در نقاط دور از شهرها و حتي در خود شهرها هستند كه به زحمت مي توانند استدلالهايي در همين حد را هضم كنند و خيلي دشوار است لذا از اين افراد خواسته مي شود كه به تحقيق درباره دين بپردازند و چه بسا اگر اين گونه افراد به تحقيق بپردازند به خاطر ضعف علمي دچار گمراهي شوند.
اما كساني كه از قدرت فكري عادي برخوردارند و داراي سواد و معلوماتند اين انتظار هست كه درباره حقانيت دين خود تحقيق كنند و وقتي دين حق را يافتند در معارف آن نيز تفكر و تحقيق كنند تا به كمالات بالاتري دست يابند. كساني كه استعداد لازم براي رشد دارد اگر به تفكر و تحقيق نپردازند و دين حق را نيابد در روز قيامت مسئول خواهند بود. همچنين كساني كه به دين حق رسيده اند يا دين اجدادي آنها دين حق است- مثل شيعيان- اگر به تفكر و تحقيق در معارف دين حق نپردازند به مراتب بالاي معنوي و علمي نمي رسد و در حد پاييني از كمال باقي مي مانند و در روز قيامت نيز از بهره كمي برخوردار مي شوند. چون بهشت هر كسي به اندازه كمال اوست و كمال هر كسي به اندازه علم و عمل اوست و علم و عمل هر كسي تابع ميزان فكر و تحقيق اوست. بنابراين يك شيعه زاده كه با دين و مذهب حق متولد شده است اگر در مورد معارف اهل بيت(ع) تحقيق و تفكر كند به مقامات علمي و معنوي بالايي دست مي يابد و اگر فكر و تحقيق را رها كند در يك كمال ابتدايي باقي خواهد ماند و استعدادهاي معنوي او رشد لازم را نخواهد كرد و بحمدالله كتب فراواني در زمينه هاي مختلف وجود دارند كه جوانان شيعه مي توانند با مطالعه آنها به عقايد و اخلاقيات و عبادات خود عمق ببخشند.به پاره اي از آنها اشاره مي كنيم.
- راه خداشناسي، آيت الله محمدي ري شهري
- راه شناخت خدا، آيت الله محمدي ري شهري
- آفريدگار جهان آيت الله العظمي مكارم شيرازي
- خدا را چگونه بشناسيم، آيت الله العظمي مكارم شيرازي
- اصول عقائد، استاد محسن قرائتي
- خدا در قرآن، شهيد بهشتي
- مقدمه اي بر جهان بيني توحيدي(پنج جلد) استاد شهيد مرتضي مطهري.
- توحيد، شهيد دستغيب
- خودشناسي براي خداشناسي، استاد مصباح يزدي
- شيعه در اسلام، علامه طباطبائي
- امامت بينش اسلامي، استاد علي رباني گلپايگاني
- آنگاه كه هدايت شدم،‌ تيجاني(از كساني كه تازه شيعه شده است)
- آشنايي با اديان بزرگ
- انسان و ايمان، شهيد مطهري(و ديگر آثار شهيد مطهري)
- قيامت و قرآن، شهيد دستغيب
- گناه شناسي،‌ استاد محسن قرائتي
- گناهان كبيره، شهيد دستغيب
و ... .