معرفت در آيه شريفه« و ما خلقنا الجن و الانس الا ليعبدون»
معرفت در آيه شريفه« و ما خلقنا الجن و الانس الا ليعبدون» به چه معنايي است؟
مراد از "عبادت" "معرفت" است؛ و چون "عبادت" لازم "معرفت" است، تعبير به "عبادت" آمده است.
كمال معرفت الهي؛ بدون تسليم، فرمان برداري، خضوع، خشوع، بندگي و عبادت، ميسر نيست؛ به تعبير ديگر، شناخت خدا از طريق خود او امكان‌پذير است؛ و خداوند، معرفت خودش را به كسي عنايت مي‌كند كه تسليم به او شده باشد، و تنها او را بپرستد، و از او فرمان برد.
لذا، عبادت، از آن روي هدفي از آفرينش مي‌شود كه راه رسيدن به معرفت و شناخت او است.
البته، برعكس اصل فوق نيز صادق است؛ و آن اين كه "عبادت‌ِ" خدا، جز با شناخت او صورت نمي‌پذيرد؛ زيرا عبادت، كه نوعي تقرب و نزديكي به خدا است، بدون شناخت ميسر نيست؛ به همين جهت است كه معرفت خداوند هدفي از هدف‌هاي خلق است.
بنابراين، عبادت و معرفت، لازم و ملزوم يكديگرند.
امام حسين‌مي‌فرمايد: «خداي عزوجل بندگان را نيافريد مگر براي آن كه او را بشناسند، و چون شناختند به عبادت و بندگي او بپردازند، و چون بنده او شدند با اين عبادت از عبادت جز او بي نياز شوند.»( تفسير نورالثقلين، الحويزي‌العروسي، ج 7، ص 147، مؤسسه التاريخ العربي / ر. ك: تفسير هدايت، سيد محمدتقي مدرسي، ج 14، ص 71 ـ 73، آستان قدس رضوي، تفسير لاهيجي، لاهيجي، ج 4، ص 270، انتشارات علمي. )
به نقل از اداره پاسخگويي آستان قدس رضوي
