چه زمانی می توانیم خدمت امام زمان(عج) برسیم؟
يكي از شاگردان مرحوم آيت‌الله حاج‌آقا جواد انصاري همداني‌اعلي‌الله‌مقامه از ايشان سؤال كرد: آقا، چه زماني مي‌توانيم به خدمت حضرت ولي عصر ارواحنا فداه برسيم؟ ايشان در پاسخ فرمودند: زماني كه حضور و غيبت آقا براي شما فرقي نكند.
توجه به حاضر و ناظر بودن امام زمان ارواحنافداه
آن كه امام زمان (عليه السلام) را هميشه ناظر بر رفتار خويش مي بيند، در جهت تربيت و اصلاح نفس خويش برمي‌آيد انسان اگر خود را در منظر و مرآي ديگران بداند، ادب حضور را رعايت مي‌كند، ولي اگر خويش را بي‌مراقب بينگارد، ممكن است خود را به بسياري از ناپاكي ها آلوده سازد. از اين جهت است كه امام خميني اعلي‌الله‌مقامه فرمود: عالم محضر خداست، در محضر خدا معصيت نكنيد. آري، كسي كه درك حضور او كند؛ هرگز گناه نخواهد كرد، زيرا حيا مي‌كند و قدري خود نگهدار خواهد شد.
حضرت امام زين العابدين و سيد الساجدين (عليه‌السلام) منتظران واقعي را در چنان اوجي از فهم و معرفت معرفي مي‌فرمايد كه غيبت در نزد ايشان همچون مشاهده و ظهور است:
منتظران ظهور او، برترين مردم هر زمانند؛ چرا كه خداوند متعال چنان درجه‌اي از عقل و فهم و معرفت به ايشان عطا فرموده كه غيبت در نزد ايشان به منزلة مشاهده گرديده است. خداوند ايشان را در آن زمان به منزلة كساني قرار داده است كه پيش روي پيامبر با شمشير جهاد كرده‌اند. آنان همان مخلصان حقيقي و شيعيان راستگوي ما و دعوت كنندگان به دين خدا در نهان و آشكارند.[1]
در توضيح اين حديث پربار و نوراني به بياني جامع از عارف معاصر، مرحوم حاج اسماعيل دولابي رضوان‌الله‌تعالي‌عليه اكتفا مي‌كنيم:
ما سه دسته منتظر داريم:
1. كسي كه از دور زياد ياد امام مي‌كند و انتظار ديدار او را مي‌كشد تا علايم و آثاري از امامش ببيند، كه فرموده‌اند: اَفْضَلُ الْاَعْمالِ اِنْتِظارُ الْفَرَجِ؛ برترين كارها انتظار فرج است؛
2. كسي كه آثار و جاي پا و جلوه‌اي از امام را ديده است، كه فرموده‌اند: فَاِنَّ ذلِكَ فَرَجُكُمْ؛ پس به درستي كه فرج امام زمان عليه‌السلام فرج خود شماست. يعني انتظار و دعا كردن براي خود شما فرج و گشايش مي‌آورد؛
3. اگر انتظار كامل شود و محبت به حد كمال برسد، طوري مي‌شود كه حضرت را در ظاهر ببيند يا نبيند، در يقين او اثر ندارد؛ بلكه در همه وقت [حضرت را] با قلب خود مشاهده مي‌كند؛مثل پيامبر اكرم صلي‌الله‌عليه‌و‌آله و اويس قرني كه به ظاهر اصلاً يكديگر را نديدند، اما هرگز از هم جدا نبودند. امام سجاد عليه‌السلام مي‌فرمايد: اِنَّ اَهْلَ زَمانِ غَيْبَتِهِ اَفْضَلُ اَهْلِ كُلِّ زَمانٍ لِاَنَّ اللهَ آتاهُمْ مِنَ الْعَقْلِ وَ الْفَهْمِ وَ الْمَعْرِفَةِ حَتّي صارَتِ الْغَيْبَةُ عِنْدَهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشاهَدَةِ؛ منتظرين واقعي در زمان غيبت برتر از مردم تمامي زمان‌ها هستند؛ زيرا آن قدر از جانب خدا عقل و فهم و معرفت پيدا كرده‌اند كه غيبت و شهود براي آنها فرق نمي‌كند.[2]
در فرازي ديگر آورده‌اند : كسي كه غيبت و حضور حضرت حجت عليه‌السلام برايش يكسان باشد، به حضرت راه پيدا مي‌كند.[3]
گفته‌اند: يكي از شاگردان مرحوم آيت‌الله حاج‌آقا جواد انصاري همداني‌اعلي‌الله‌مقامه از ايشان سؤال كرد: آقا، چه زماني مي‌توانيم به خدمت حضرت ولي عصر ارواحنا فداه برسيم؟ ايشان در پاسخ فرمودند: زماني كه حضور و غيبت آقا براي شما فرقي نكند.[4]
در مجلس ديگري، جمعي از دوستانِ آيت‌الله انصاري رحمه‌الله از ايشان مي‌پرسند: آيا شما به محضر مبارك حضرت صاحب‌الامر عليه السلام رسيده‌ايد؟ آن بزرگوار مي‌فرمايد: مُا ازدُدًتُ يُقِيناً؛[5] يعني در ديدار آن عزيز به يقين من افزوده نشده است.
اين بيان مرحوم انصاري به حضور هميشگي در محضر مولا اشاره دارد؛ بدين معنا كه آن سرور عالم را با تمام وجود مي‌يابم و هميشه خود را در محضر او مي‌بينم و مراعات ادب مي‌كنم و حضور و غيبت امام سلام الله عليه براي من يكسان شده است. مرحباً بأرباب النّعيم.
آيا اين اوج درك حضور، شيوه‌اي قابل ارائه به خاطرخواهان امام عليه‌السلام نيست، تا كه اين راه را بپيمايند و هميشه خود را در محضر آن ولي اعظم خدا عجل‌الله‌تعالي‌فرجه‌الشريف بيابند؟!
---------------------------
پی نوشت ها:
1. الامام السجاد عليه السلام: اَلْمُنْتِظرونَ لِظُهورِهِ اَفْضَلُ اَهْلِ كُلِ زَمانٍ لِاَنَّ اللهَ تعالي ذِكْرُهُ اَعْطاهُمْ مِنَ الْعُقولِ وَ الْاَفْهامِ وَ الْمَعْرِفَةَ ما صارَت بِهِ الْغيبَةُ عِنْدَهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشاهَدَةِ وَ جَعَلَهُمْ في ذلِكَ الزَّمانِ بِمَنْزِلَةِ الْمُجاهِدينَ بَيْنَ يَدَيْ رَسُولِ اللهِ بِالسَّيْفِ اولئِكَ الْمُخَلَصونَ حَقّاً وَ شيعَتُنا صِدْقاً وَ الدُّعاةُ اِلي دينِ اللهِ سِراً وَ جَهْراً؛ بحارالانوار، ج 5، ص 122.
2. طيب، مهدي، مصباح‌الهدي،ص 320.
3. همان.
4. كرمي نژاد، مصطفي، دركوي بي نشان ها، ص 128.
5. همان..
حجت الاسلام و المسلمین آقاتهرانی
