بندگی بر پنج چیز است
قال امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب(ع):«الْعُبُودِيَّةُ خَمْسَةُ أَشْيَاءَ خَلَاءُ الْبَطْنِ وَ قِرَاءَةُ الْقُرْآنِ وَ قِيَامُ اللَّيْلِ وَ التَّضَرُّعُ عِنْدَ الصُّبْحِ وَ الْبُكَاءُ مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ»[1]نسخههایی که توسط اهل بیت پیچیده میشود و در اختیار علاقمندان به طریق عبودیت قرار می گیرد نسخه هایی است که بی تردید اگر درست عمل شود انسان را به همان نتیجة مطلوب میرساند اما گر گدا کاهل بود تقصیر صاحبخانه چیست اهل بیت عصمت و طهارت برای ما اتمام حجت کردهاند راه را مسیر را موانع را برای ما بیان کردهاند که راه کجاست و چاه کجاست. با این فرامین اهل بیت میتوان ره صد ساله را یک شبه طی نمود.
امیرالمؤمنین(ع) میفرماید:«الْعُبُودِيَّةُ خَمْسَةُ أَشْيَاءَ» عبودیت روی پنج محور در حقیقت میتوان حساب کرد:1- «خَلَاءُ الْبَطْنِ» پرهیز از پرخوری، آدمی که شکمش همیشه پر است نه حال عبادت دارد نه حال راز و نیاز و مناجات دارد بلکه مثل یک آدم افسرده که از این طرف به آن طرف می غلتد و خواب درست و آرامش درستی ندارد اصلا پرخوری منشاء کلی از بیماریهاست و آنچه که به ما سفارش شده است پیغمبر خاتم(ص) هر موقع میل به غذا پیدا می کرد غذا می خورد البته خداوند نعمت هایش را برای ما ارزانی داشته است«كُلُوا مِنْ طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ »[2]از آن غذاهای پاک و پاکیزه ای که ما به شما روزی داده ایم استفاده کنید آنچه از اهل بیتبه ما رسیده این است که، صبحانه مقید بودند می خوردند ناهار را مقید بودند و شب را به اندازة لقمه العشاء نه زیاد خوردنی که صبح حال عبادت نداشته باشد واینکه زود بخوابیم و زود بیدار شویم.
2- «وَ قِرَاءَةُ الْقُرْآنِ»:این که همه مان گرفتار هستیم کمتر سراغ قرآن می گیریم اولیاء الله مقید بوده وهستند صبح، ظهر، عصر و شب قبل از خوابیدن تلاوت قرآن است چقدر نورانیت انس و توجه ایجاد می کند هر چقدر ما فاصله بگیریم به همان تناسبی که ما فاصله می گیریم شیطان به ما نزدیک می شود شما خیال می کنید که فاصله گرفتن ما از قرآن یعنی همین حد می مانیم به همان مقدار فاصله شیطان راه و نفوذ پیدا می کند خودش را در همسایگی ما قرار می دهد.
3-«وَ قِيَامُ اللَّيْلِ»خود را عادت و تمرین بدهیم به قیام اللیل، مرحوم قاضی استاد علامه طباطبایی به ایشان سفارش نماز شب را کرده بودند در روایات داریم که نماز شب، رزق و روزی را زیاد می کند طراوت و شادابی و حلاوت را برای شخص میآورد.
4- «وَ التَّضَرُّعُ عِنْدَ الصُّبْحِ»که دقیقاً در همان حال و هوای طلوع فجر است که آدم آن موقع در خانه خدا برود تضرع کند زاری کند توجه کند التماس کند خوشا به حال کسانی که در خلوت و تنهایی شان هر چه ما در این وادی ها کار و تلاش کنیم و زحمت بکشیم علاوه بر پاداش اخروی که جای خودش است در این دنیا «إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ يَجْعَلْ لَكُمْ فُرْقَاناً»[3]راه جلوی آدم باز میشود.
5- «وَ الْبُكَاءُ مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ» از ترس خدا اشک ریختن و گریه کردن.
23/1/1391
[1]. نورى، محدث، ميرزا حسين، مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل، ج11، ص: 244
[2]. البقره/172.
[3]. الانفال/29.
