هادی بودن روحانیت92/12/03
روحانیت در جامعه نقش پیشگام و هادی را بر عهده دارد و عملکرد آنان می تواند برای مردم الگو باشد از این رو هر چه دایره وحدت در بین روحانیت گسترده تر باشد به همان تناسب مردم که روحانیت را الگوی خود و پیشقراولان یک حرکت می دانند، تحت تاثیر هدایت، رفتار و گفتار روحانیون و فضای روحی، معنوی و اخلاقی قرار می گیرند و بر همین اساس برنامه هایشان را تنظیم می کنند.

آنچه که امروز برای روحانیت بیش از هر زمان دیگر لازم است این است که به مصداق کلام امام صادق(ع) که فرمودند: «کونوا دعاهَ النّاس بغیر السنتکم»[1] رفتار و گفتار آنان برای مردم ملاک عمل قرار گیرد. هر چه ما از نظر عمل و گفتار بتوانیم در چارچوب دین، احکام، قرآن و اسلام عمل کنیم به همان تناسب توان ما در هدایت جامعه بیشتر خواهد شد.

همچنین با توجه به اینکه نظام و اسلام براساس چارچوب های دینی شکل گرفته و روحانیت جزو پایه گذاران این نظام بودند لازم است این قشر در حفظ این نظام، خوش بین نگاه داشتن مردم و انجام اقداماتی که موجب امید دادن به مردم هست تلاش بسیار کنند. روحانیون نباید حرکت و اقدامی انجام دهندکه مردم در رابطه با اعمال، رفتار و باورهای اعتقادی شان دچار تردید شوند.

نکته بعد اینکه امروز دنیا به روحانیت با دید دیگری نگاه می‌کند، دنیا انتظار دارد که روحانیت در همه عرصه ها و مسایلی دینی که برای افراد پیش می‌آید، پاسخگو باشد. به همین دلیل دانش اندوزی روحانیت برای پاسخگویی به شبهات و سوالات جامعه باید بیش از گذشته باشد تا بتواند اسلام را آن گونه که هست نه تنها به جامعه اسلامی بلکه به همه کسانی که در انتظار آشنایی با مسایل دینی و اعتقادی هستند، معرفی کند.

[1]. قالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام:«كُونُوا دُعَاةً لِلنَّاسِ بِغَیْرِ أَلْسِنَتِكُمْ لِیَرَوْا مِنْكُمُ الْوَرَعَ وَ الِاجْتِهَادَ وَ الصَّلَاةَ وَ الْخَیْرَ فَإِنَّ ذَلِكَ دَاعِیَةٌ» الکافی، ج2، ص78؛ وسائل‏الشیعة، ج1، ص76؛ وسائل‏الشیعة، ج15، ص246