ارزش و جایگاه علم آموزی93/06/27
حضرت علی(ع) در اهمیت یادگیری علوم و آموزش آن به دیگران فرمودند:

«يَا كُمَيْلَ بْنَ زِيَادٍ تَعَلَّمِ‏ الْعِلْمَ‏ وَ اعْمَلْ بِهِ وَ انْشُرْهُ فِي أَهْلِهِ يُكْتَبْ لَكَ أَجْرُ تَعَلُّمِهِ وَ عَمَلِهِ إِنْ شَاءَ اللَّهُ تَعَالَى»[1]؛ دانش بیاموز و به آن عمل کن و آن را در بین مردم منتشر کن تا ان شاء الله تعالی اجر و پاداش علم و عمل به آن به تو داده شود.

البته صرف یادگیری و علم آموزی بدون عمل مشکلی را حل نمی‏کند و باید سعی کرد که به آنچه می‏آموزیم عمل کنیم؛ چون آنچه برای انسان می‏ماند عمل اوست و فردای قیامت علم به تنهایی کارگشا نیست و آنچه گره گشاست علمی است که همراه با عمل باشد آن گونه که حضرت صدیقه طاهره (س) می‏فرمایند:

«سمعت أبی (صلى الله علیه وآله) یقول:إن علماء شیعتنا [امّتنا]یحشرون فیخلع علیهم من خلع الکرامات على قدر کثرة علومهم وجدّهم فی إرشاد عباد الله»[2]؛ علماء پیرو ما، هنگامی که در روز قیامت محشور می‏شوند، به اندازه دانش‏های آنها و نیز کوشش آنها در راهنمایی بندگان خدا به آنها خلعت‏های کرامت داده می‏شود.

فرصت‏ها خیلی سریع می‏گذرند و اگر ما از این فرصت‏ها استفاده نکنیم و قدر آنها را ندانیم، بعد از مدتی متوجه می‏شویم که تمام ظرفیت‏هایی که در اختیار ما بوده از دست رفته است «وَ الْفُرْصَةُ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ»[3] وقتی انسان پا به سن می‏گذارد حال و حوصله مطالعه و تحقیق و پژوهش ندارد لذا باید سعی شود از این فرصت‏ها بهترین استفاده برده شود و ان شاء الله امیدواریم سال تحصیلی خوبی داشته باشیم، از دوستان هم انتظار داریم که حضور در درس را جدی بگیرند و بهانه‏ها، باعث نشود که از درس و بحث دور شوید، مطالعه درس را جدی بگیرید و حتماً پیش مطالعه داشته باشید.

[1]. اعلام الدین، ص254.

[2]. محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، چاپ چهارم، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ج2، ص3. در موسوعة طبقات الفقهاء، ج1، ص20، به نقل از المجالس السنیة، ج2، ص95 به جای«شیعتنا»،«امتنا» آمده است.

[3]. نهج البلاغة (للصبحي صالح)، ص471.