شماره درس: 8

تاريخ درس: ۱۳۹۰/۵/۱۹

متن درس:

الحمدلله رب العالمین و الصلوة و السّلام علی خیر خلقه أشرف بریة ابوالقاسم محمّد صلی الله علیه و علی آله الطیّبین الطاهرین و علی جمیع الانبیاء والمرسلین سیّما بقیة الله فی الأرضین و لعنة الله علی اعدائهم اجمعین

اظهار ارادت کنید خدمت حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) با سه صلوات.

بحث دیروز راجع به حیا بود. این کلمه که فوق العاده تقدّس دارد. وقتی انسان تصوّرش را بکند. مثل اینکه یک هاله­ای از نور اطراف او را گرفته است و انصافاً یک کلمۀ خیلی مقدّسی است و آثار فراوانی هم دارد و در اسلام به اندازه­ای مهم است که پیغمبر اکرم و ائمۀ طاهرین (علیهم السلام) فرمودند کسی که حیا ندارد، دین ندارد. مَن لا حیاءً له، لا دینَ له. پیغمبر اکرم و ائمۀ طاهرین (علیهم السلام) فرمودند: من لا حیاء له، لا عقل له. آدمی که حیا ندارد، عقل ندارد. این کلمۀ مقدس منقسم می­شود به اقسامی که یک قسمت حیا در خانه است. که دیروز درباره­اش صحبت کردم و گفتم که افراد در خانه باید از نظر گفتار و کردار و لباس متعارف باشند. حق ندارد پسر یا دختر در خانه ولو در مقابل خویشان هم باشد، غیر متعارف باشد. غیر متعارف بودن مختص زن به شوهر و شوهر به زن است. و اما یک خانم بخواهد در مقابل دامادش غیرمتعارف باشد، جایز نیست. این خلاف حیاست و نباید باشد. یک دختر در خانه بخواهد در مقابل پسرها و حتی در مقابل پدر، غیر متعارف باشد، از نظر لباس، از نظر نشستن و بالاخره از همه نظر باید متعارف باشد. اینکه محرم است حرفی است و ادب را رعایت کردن و حیا را مراعات کردن، حرف دیگری است. حتی مثلاً پدر شوهر که عروس مثل دخترش است اما همین عروس خانم آنطور که پیش شوهرش است، نمی­تواند پیش پدرشوهرش باشد. ولو به هم محرم هستند اما این یک تعارف است و پوشش باید مراعات شود. و دیروز می­گفتم که خیلی تأسف دارد که دشمن توانسته است حیا را به واسطۀ این ماهواره­­ها و به واسطۀ این عکسها و به واسطۀ اینترنتها ضربه بزند و ضربۀ حسابی هم زده است و بالاخره همه باید این حیا را در خانه مراعات کنند، و آیه­­اش را دیروز خواندم که حتی قرآن می­گوید ای خانم در مقابل بچه­ها که بالغ هم نشده­اند باید متعارف باشی. لباس خواب تو مختص به شوهر توست. قرآن می­گوید بچۀ ممیز تو هم حق ندارد در وقتی که پیراهن خواب داری تو را ببیند. قرآن از طرف کسی است که ما را ساخته و خوب ما را می­شناسد و مصالح و مفاسد ما را خوب درک می­کند و این نکات قرآن باید مراعات شود. اگر دنیا بخواهیم و اگر آخرت بخواهیم و اگر بخواهیم فساد اخلاقی نداشته باشیم چه در خانه و چه در اجتماع، باید به این نکات قرآن را توجه داشته باشیم. اصلاً یکی از معجزات بزرگ قرآن، همین نکته­های قرآن است. خود پیغمبر اکرم (ص) را در تاریخ می­خوانیم که وقت پیراهن خوابشان را احدی ندیده جز خانمشان. حتی قبل از بعثت روایت داریم که وقتی می­خواستند با حضرت ابیطالب بخوابند، پیغمبر اکرم (ص) تا چراغ خاموش نمی­شد لباس رو را نمی­کندند. حتی بعضی اوقات حضرت ابیطالب دستور می­داد که عزیزم لباست را درآور و بخواب. می­فرمودند صبر کنید تا چراغ خاموش شود و وقتی چراغ خاموش می­شد لباس رو را در می­آوردند و با لباس خواب می­خوابیدند. آنوقت هنوز بعثتی نبود و آنهم در آن محیط پر از بلا و پر از فساد و پر از فواحش. اما مثل پیغمبر اکرم (ص) و مثل امیرالمؤمنین (ع) فوق العاده اینطور چیزها را رعایت می­کردند.

این راجع به خانه بود، و اما راجع به خارج خانه. مرد باید لباس متعارف داشته باشد بطوریکه برآمدگی بدن او پیدا نباشد. معلوم است که وقتی مرد چنین است، زن چه باید بکند. آنوقتها که کت و شلوار نبود، همه لباسهای رو یی­شان یک لباسی بود نظیر قبای روحانیت. رضاشاه این را گرفت. به خاطر همین گرفت که برآمدگی پشت مرد پیدا باشد. اما آن کسی که به او دستور داده بود زرنگ بود و به او گفت کت و شلوار مثل غربیها. و وقتی کت می­پوشید دیگر برآمدگی بدن نمایان نبود. کم کم این کت گرفته شده و الان همۀ شما که اینجا نشسته­اید خلاف متعارف هستید. یعنی برآمدگی پشت شما نمایان است و این با ادب اسلام سازگار نیست. این راجع به مردهاست. ببینید که راجع به زنها چیست. اسلام جدی چادر می­خواهد برای اینکه برآمدگی بدن زن در کوچه پیدا نباشد. حتی چادر در خانه می­خواهد برای محرمها و برای اینکه برآمدگی بدنش پیدا نباشد و برآمدگی جلو و عقب مختص به شوهر است. لذا قرآن می­گوید چادر.

يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُل لِّأَزْوَاجِكَ وَبَنَاتِكَ وَنِسَاء الْمُؤْمِنِينَ يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِن جَلَابِيبِهِنَّ ذَلِكَ أَدْنَى أَن يُعْرَفْنَ فَلَا يُؤْذَيْنَ (آیه 59، سوره احزاب). یا رسول الله به همۀ زنها بگو که چادر سر کنند. چه زنهای خودت و چه دخترهایت و چه زنهای غریبه، همه و همه چادر سر کنند. بعد قرآن می­گوید برای اینکه این علامت شخصیت خانم است و وقتی چادر سر کند، برآمدگی عقب و برآمدگی جلوی او پیدا نیست. ذَلِكَ أَدْنَى أَن يُعْرَفْنَ فَلَا يُؤْذَيْنَ. وقتی برآمدگی پشت او پیدا باشد، مرد از عقب او نگاه کند و راه برود، تحریک می­شود و این مصایبی که الان پیدا شده است، پیدا می­شود. وقتی که خانم چادر نداشته باشد، برآمدگی جلوی او نمایان است، حساس ترین جاهای بدن. جوان می­بیند و به این تمایل پیدا می­کند. او نشان می­دهد برای اینکه جوانها به او طمع پیدا کنند. معلوم است که چه مفاسدی جلو می­آید که الان آمده است و ما بی تفاوت شدیم و فکرش را نکنیم که ناموس ما در مخاطرۀ عجیبی واقع شده است. شما خیال می­کنید که چادر را از دست دادید، نفعی کردید. خیر، به قول قرآن چادر علامت شخصیت است و این خانم این علامت شخصیت را از دست داده است. الان چادر دِمُده شده یعنی یک بلا و یک مصیبت برای خانم. اصلاً نصف بیشتر این فساد اخلاقی در اثر بی­چادری است. همۀ ما، روحانیت و مسئولین و مخصوصاً مردم این نعمت بزرگ را از دست داده­اند. اما عمده که کتکش را خوردند و می­خورند، خانمها هستند و چادر، این نعمت بزرگ را از دست دادن، خیلی خسارت است. و بالاخره زن برآمدگی پشت و جلوی او باید نمایان نباشد حتی برای محرمها. این برآمدگی پشت و جلو مختص به شوهر است و غیر از شوهر کسی حق ندارد که ببیند و این هم حق ندارد که نشان دهد. اما الان صدِ نود در مانتوها برآمدگی پشت و جلو پیداست که این بی حیایی و بی ادبی است و خلاف قرآن است و خلاف روایت است و خلاف اخلاق است و این فساد اخلاقی جلو آمده که دیگر به خواهرش و به مادرش هم رحم ندارد و رسیده به آنجا که تمایل به پسر و تمایل به بچه­اش هم دارد چه رسد به نامحرم. شیطان از کم شروع می­کند اما به کم قانع نیست. اول که می­خواهد شروع کند، می­گوید چه فرق می­کند مانتو و چادر. باید سر تا پا پوشیده باشد، الان سر تا پا که پوشیده است حال چادر باشد یا مانتو باشد. همان سال اول انقلاب من در همین اصفهان در ابن سینا می­آمدم و منبر می­رفتم. همان جا گوشزد کردم که ای آقا! ای خانم! این مانتو خیلی ضرر آینده دارد. مواظب باش که زنها مانتویی نشوند. این خلاف ادب و خلاف حیاست و اگر زن بی حیا شد، به قول پیغمبر اکرم (ص) می­فرمود که: شرورترین همۀ افراد آن زنی است که حیا نداشته باشد. و این طرز حجاب خانمهاست. الان اینکه موی سر پیدا باشد، بچه بازی نیست و ما بچه بازی گرفته­ایم. پیغمبر اکرم (ص) از معراج برگشته بودند و برای زهرا گریه می­کردند و زهرا هم گریه کرد. گفت زهرا جان دیدم یک خانمهایی در آتش جهنم به مو آویزان شده بودند. جبرئیل به من گفت این زنهایی که موی صورتشان را نامحرم دیده است. اول مانتو بود و روسری و رو گرفتن و مانتو تا روی پا و کم کم کوتاه می­شود و حالا مثل یک کت و شلوار شده است و باز اگر رها کنیم کوتاهتر هم می­شود و به وضع زمان طاغوت می­رسد. همان که انگلیسها آوردند و می­­خواهند. همان که فساد اخلاقی را استکبار جهانی برای ما آورده و می­خواهد. اگر خون گریه کنیم جا دارد. الان در مغازه­های مانتوفروشیها، این مانتوها روز به روز کوتاه می­شود. حالا دیدم که شکایت هم شده، مانتوی بی آستین آمده است. من در ماشینم دیدم که این دختر جلفها مانتوهای بی آستین دارند. اگر هم یواشکی بخواهد یک آستین دارد و آن آستین را پایین می­زند و با یک وضعی وقتی من و امثال من رد می­شویم دوباره بی آستین می­شود. این لباس شمر است نه لباس اسلام. و حتی شمر هم نه، شمری که می­خواهد عفت را ببرد و این بدتر از شمر است. شمری که می­خواهد هدف امام حسین را از بین ببرد و بدتر از عمر سعد است و استکبار جهانی می­خواهند عفت و عصمت ما را ببرند. بردند اما بیشتر از اینها می­خواهند. وقتی برسانند به آنجا که زن لخت به کوچه بیاید و با مرد به همدیگر ور بروند، آنوقت رها می­کند. شیطان از کم شروع می­کند. شیطان جنی و شیطان انسی، اما قانع نیست. قانع نیست تا برساند به آنجا که بالاتر از این بی دینی نشود. همۀ ما کوتاه می­­آییم و همۀ ما مسئولیم. پیغمبر اکرم (ص) می­­فرمود: كُلُّكُمْ راعٍ، وَ كُلُّكُمْ مَسْؤُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ. همۀ شما مثل شبان هستید وهمۀ شما مسئول یکدیگر هستید.این لباسهای غیرمتعارف، این لباس چسبان و مسئولین ساکتند و هیچ کار نمی­کنند. هیئت آمرین بالمعروف و ناهین عن المنکر نه می­تواند کار کند و نه می­کند. شماها هم که با بی تفاوتی تان و چه بی تفاوتی­ای. لباسهایی که دختر می­پوشد و سینه­اش پیداست و پشت سر و روی سر پیداست و زلفش پیداست و آستینها را بالا کشیده پیداست و بعضی اوقات می­بینم همین دخترها و همین زنها را که به نام دین. پریشب می­دیدم که تلویزیون همین دخترها را نشان می­دهد و آقا هم می­گوید حیا داشته باشید. ما عجیب شده­ایم. من الان به شما می­­­­گویم که حیا داشته باشید، چه کسی حرف مرا می­شنود؟. اما جامعۀ ما خیلی بی حیا شده است. این لباسش و آن طرز گفتار و کردارش و حالا یک چیزی که خیلی مصیبت است و در بازار هم هست. بازاری که یک وقتی تقدّس سر تا پای بازار را داشت. آن وقتی که من در مدرسۀ صدر طلبه بودم در بازار رفت و آمد داشتم و این بازار یک تقدّس خاصی داشت. تقیّد به ظواهر شرعشان و همه ریشدار بودند و حالا همه بی ریش هستند. این یکی از آن است اما همۀ آنها بی تفاوت هستند و با همین زنها خرید و فروش می­کنند و یا در همین بازار شما این عروسکها به خاطر فروش یک بلوز. عکس عروسک را لخت روی لباس یا روی جوراب یا درِ مغازه می­اندازد و نه مسئولین می­گویند چرا و نه شماها. این نفهم به خاطر یک بلوز، عفت عمومی را ضربه می­زند. یک هفت هشت ده تا عروسک درِ مغازه و یکی نصف پا، برای اینکه لباسهایش را بفروشد اما ضربه می­زند به عفت عمومی و ضربه می­زند به حیا. این لباس و این مانتو را درِ مغازه به یک عروسک می­پوشاند و این تحریک حسابی راجع به جوانهاست. اینها خیر نمی­بینند. یقین داشته باشید که اینطور مغازه و اینطور فروش لباس خیر نمی­بیند و زن و بچه­اش هم بی عفت و به همین طریق عاقبت بخیر نمی­شود. اما ما هم عاقبت بخیر نمی­شویم برای اینکه اینقدر بی تفاوت هستیم. اینها در مغازه­ها و در خیابانها و بازارها نباید باشد اما همه جا هست. همین زنها حسابی می­روند خرید می­کنند و مردها می­بینند و تحریک هم می­شوند و هیچ کس حق ندارد که حرفی بزند. خیلی بی حیاییست و ضربه زدن به حیا و ضربه زدن به عفت و عصمت و غیرت که بچه بازی نیست و اینها ذنب بلایغفر است و عاقبت بخیر هم نمی­شوند. ما آنکه می­ترسیم و می­لرزیم برای این نظام است. یک دفعه نظام ضربه بخورد. این اصفهان شهید داده و این شهدا نفرین می­کنند. به یک معلول و مجروحی می­گفتم که حالت چطور است. می­گفت آتش زغال روی دست چقدر می­سوزاند، دل من اینطور از این فساد اخلاقی می­سوزد. ما رفتیم معلول و مجروح شدیم و برادرهای ما شهید شدند، آیا برای اینکه این فساد اخلاقی را که الان داریم، داشته باشیم؟. همه جا هست. در خانه با این ماهواره­ها هست و یا با بعضی از این فیلمهای تلویزیون و با این سریالها. در ماه مبارک رمضان تلویزیون همه شده سریال و ماه رمضان لاأقل همه از آخوندها بود اما حالا موقوف شده و می­گویند آخوندها برای سحرها و آن را هم دروغ می­گویند و نمی­دهند. این تلویزیون و این سریالها. یک سریال پیدا کنید که حیای اسلام را رعایت بکند. اگر پیدا کردید و اگر این تلویزیون یک چنین سریالی پیدا کرد. این خنده­های زن با مرد را کجا اسلام می­گوید که درست است و کدام مرجع تقلید می­گوید که درست است. این خنده­های این خانمها درِ مغازه­ها و این اهمیت دادن به این خانم بی حجاب و بدحجاب به خاطر اینکه یک بلوز به او بفروشید و یا یک جفت جوراب یا کفش به او بفروشید. کدام مرجع تقلید این را امضاء می­کند. کدام قرآن و کدام روایت اهل بیت این را امضاء می­کند. سرتاپای ما شده بی حیایی. در خانه بی حیایی، در کوچه بی حیایی و این نمی­شود. خدا رحمت کند مرحوم آیت الله آقای اراکی در زمان طاغوت در صحن مطهر حضرت معصومه (س) نماز جمع می­خواند. آنوقت بعضی اوقات یک جمله می­گفت که خیلی شیرین بود. می­گفت خدا دیرگیر است اما سختگیر است. خدا دیر می­گیرد اما محمدرضا را وقتی می­خواهد بکشد بیست و پنج کیلو در مصر می­کشد. خدا دیرگیر است اما این حُسنی مبارک را من در سایتها دیدم که آوردند گذاشتند در قفس. یک پیرزن یک نکبتی. هرچه به او می­گفتند گناه نکن و گفتند این قضیۀ فلسطین تو را بدبخت می­کند. با اسرائیل نساز. حرف نشنید و در حالیکه می­توانست فرار کند اما خدا نگذاشت که فرار کند. حالا خودش و بچه­هایش گیرند و چه گیری و چه ذلت عجیبی. خدا دیرگیر است اما سختگیر است. وقتی انسان بی تفاوت راجع به دین شد. پروردگار عالم غیرت دارد و غیرتش هم خیلی بالاست اما حلم دارد. ولی یک وقت حلم خدا تمام شود، وضع خیلی بد می­شود. البته خدا این روز را نمی­آورد. ان شاء الله این شهدا و این معلولین و مجروحین، این هشت سال جنگ و ان شاء الله این تشیع ما و نظر لطف امام زمان، نظام ما به دست ما و به رهبری امام زمان و پرچم اسلام روی کرۀ زمین افراشته شود. اما احتمالش بس است که این بی حیاییها، یک وقت خدا غضب کند. و اگر خدا غضب بکند دیگر نمی­دانیم که به کجا می­رسد.

خدا خیلی با نمرود آمد. حضرت ابراهیم هرچه به او می­گفت قبول نمی­کرد و ادعای خدایی هم کرد اما خدا به حضرت ابراهیم گفت که با او بساز. خیلی با نمرود ساخت و هر بدی که کرد آن حلم حضرت ابراهیم و حتی به اینجا رسید که مردم حضرت ابراهیم را در آتش انداختند که او را بسوزانند اما خدا نخواست. نار کونی بردا و سلاما علی ابراهیم را نشان داد. ای مردم ببینید که خدا هست. ای مردم ببینید که خدا ولی خودش را در وسط آتش نجات می­دهد. ای مردم ببینید که متنبه شوید. الان هم همین است و از این معجزه­ها زیاد است. می­گوید ای مردم دست از این بی حیایی بردارید و دست از این فساد اخلاقی بردارید و بترسید. و بالاخره دیگر نشد که حلم خدا و عفو خدا شامل حال نمرود شود و بناشد که نابود شود. اصلاً در تاریخ هست که اینطور افراد باید با ذلت بمیرند. یعنی علاوه بر آتش جهنم که برای آنها موجود است. این حُسنی مبارک باید با این ذلت بمیرد تا جهنم برود. و به راستی حتی من ناراحتم برای این حُسنی مبارک که چقدر ذلت و چقدر بدبختی هم برای خودش و هم برای زن و پسرش. بدیها اینها را گرفته است. لذا گفت من با خدا جنگ دارم. گفت خوب، خدا هم با تو جنگ دارد. لشکرکشی کن. بیش از صد هزار لشکر را آورد در بیابان که می­خواهم با خدا بجنگنم. ناگهان دید که حضرت ابراهیم تنها آمد. نمرود گفت پس لشکر خدا کجاست. گفت الان می­آیند. ناگهان لشکر خدا آمد. این پشه­ها که شبها اذیت می­کنند اما به قول قرآن در سورۀ فیل، خدا یک شعوری به اینها دارد که هر پشه در دماغ یک نظامی و مغز را می­گزید و نظامی می­افتاد روی زمین. خطاب به پشه­ای که برای نمرود بود گفت او را نکش و در دماغ او نرو و او را تعقیب کن و بالاخره تعقیبش کرد و نمرود فرار و این پشه به دنبال او، و رسید به آنجا که می­گوید پشه آمد از درز دری که خیلی مهم بود رد شود و نصفش از بین رفت. این رفت روی تختش نشست تا فکر کند که چه خبر و چه شد. خطاب شد که برو در دماغش اما او را نگز. رفت در دماغ نمرود. لذا می­آمدند با چکش در سرش می­زدند و وقتی با چکش در سرش می­زدند، پشه ساکت بود و تا نمی­زدند زیرزیر این پشه بلند می­شد. بالاخره همینطور زجرکش شد. در تاریخ وقتی برویم خواهیم دید که اگر به راستی جنگ با خدا شد و اگر بنا شد که حرف شنوی نباشد و چادر را یک شاخ انداختیم و در مقابل خدا قد علم کردیم، جنگ با خدا پیروزی ندارد و آنگاه می­شود نمرود.

یک مثال دیگر بزنم. بنی امیه خیلی بد کردند. حتی حسین را کشتند اما خدا با اینها آمد، تا آن خلیفۀ آخر که مروان حمار بود. مسلم خراسانی آمد مسلط شد و مروان حمار فرار کرد. نظامیهای مسلم خراسانی او را تعقیب کردند. این در یک بیابان در یک خرابه منزل کرده بود. هرکجا رفت راهش ندادند. در هر ده و هر شهری که رفت راهش ندادند تا در یک خرابه منزل کرد. لشکر خراسانی رسید این از ترسش دسپاچه شد. از اسبش پیاده شد تا بول کند و در حال بول کردن او را گرفتند. وقتی او را گرفتند یک عرب یک جمله گفت که چقدر شیرین است. گفت: ذهب الدوله بالبوله. دولت بنی امیه به یک ادرار کردن و به یک بول کردن از بین رفت. او را آوردند پی مسلم خراسانی و جسارت کرد. زبانش را در آوردند و انداختند پیش گربه و آن گربه زبان را خورد. یک کسی آنجا بود گفت لا اله الا الله. چند روز قبل این زبان غلامش را درآورد و همین گربه خورد. چند روزی طول نکشید و الان زبانش را درآوردند و او را کشتند و نابود کردند اما همان گربه زبانش را خورد. اینها تاریخ است. یازده جا در قرآن می­خوانیم که تاریخ بخوان. اما نه اینکه سرسری تاریخ بخوان بلکه تاریخ بخوان، هدف از تاریخ. قرآن خیلی تاریخ دارد و بالاخره ما باید به این توجه داشته باشیم که این بی حیایی که الان در جامعۀ ما حکمفرما شده و این نعمت بزرگی که از دست داده­ایم، این خیلی خطر دارد و باید همه مواظب باشیم که این خطر العیاذبالله آتش نگیرد و مواظب باشیم که پروردگار عالم غضب نکند و این بی حیای و بی عفتی و بی غیرتی و این بی حیایی هم در خانه و هم در کوچه و بازار و در خیابانها، خیلی ضرر دارد لاأقل ضررش اینکه برکت از عمر ما و برکت از کسب ما و برکت از مال ما برداشته می­­شود و یک زندگی توأم با غم و غصه و دلهره و اضطراب خاطر تا بمیریم.