روزه
اهميّت روزه
در اهميّت روزه همين بس كه خداوندمتعال در حديث قدسي فرموده است:

اَلصَّومُ لِي وَ اَنَا اُجزَی بِهِ [1]

روزه براي من است و من خود پاداش آن هستم.

معمولاً این روایت را این طور معنا می‌کنند که خداوند متعال فرمود: روزه، از آنِ من است و خودم پاداش آن را می دهم؛ یعنی فعل «اجزی» را به صیغۀ معلوم خوانده و فاعل آن را خداوند می‌دانند. اما برخی بزرگان آن را به صیغۀ مجهول «اجزی» می‌خوانند و این طور معنا می‌کنند که روزه از آنِ من است و خودم پاداش آن هستم.

چنين پاداشي ارزش مادي ندارد، بلكه نويدبخش لقاي پروردگار است و اين پاداش مخصوص روزه‌دار است. اين تعبير فقط دربارۀ روزه ذكر شده است و دربارۀ عبادت‌هاي ديگر چنين بياني وارد نشده است.

يكي از نكاتي كه در توضيح اين حديث قدسي مي‌‌توان ذكر كرد، اين است كه هيچ كدام از مشركان و بت‌پرستان براي تقرّب به بت‌ها روزه نمي‌گرفتند. آنان براي بت‌ها نماز مي‌خواندند و قرباني نيز مي‌كردند، اما هيچ‌گاه براي آنان روزه نمي‌گرفتند. روزه ‌يك فرمان الهي است و هيچ ملتي آن‌ را جز براي پروردگار متعال، براي هيچ معبودي انجام نداده است. بنابراين خداوند فرمود:

اَلصَّومُ لِي وَ اَنَا اُجزی بِهِ

ابوحمزه مي‌گويد: از امام صادق«سلام الله علیه» شنيدم كه فرمود: هر كس از شما روزه بگيرد، در عالم غيب، در باغ‌هاي بهشت از نعمت‌ها و لذت‌ها بهره‌مند مي‌شود، در آنها سير مي‌كند و ملائكه تا هنگام افطار براي او دعا مي‌كنند. [2]

خداوند تبارك و تعالي در اهميّت روزه فرموده است:

كُلُّ عَمَلِ ابنِ آدَمَ هُوَ لَهُ إِلاَّ الصّيِامَ، فَهُوَ لِي وَ اَنَا أجزی بِهِ [3]

هر عمل فرزند آدم از آنِ اوست، به‌جز روزه كه از آنِ من است و من پاداش آن هستم.

حضرت رسول اكرم«صلی الله علیه و آله و سلم» در اهميّت روزه مي‌فرمايند:

اَلصَّومُ جُنَّةٌ مِنَ النَّارِ [4]

روزه سپري در مقابل آتش است.

پی نوشت ها:

[1]. من لايحضره الفقيه، ج 2، ص 75؛ تهذيب الاحکام، ج 4، ص 152. مرحوم شيخ کلينی نيز در کافی، ج 4، ص 63 اين روايت را با اين متن نقل کرده است: «الصوم لي و انا أجزی عليه».

[2]. وسائل الشيعة، ج 10، ص 406.

[3]. همان، ص 403.

[4]. الكافي، ج 4، ص 62.