موضوع:برکات ماه مبارک رمضان
رمضان، ماه بهشتی شدن
پیامبر خدا صلی الله... -کسی که احاطه کامل به عالم دارد «ما ینطق عن الهوی»[1] و از روی هوی و هوس حرفی نمی گویند- فرمودند: «ایها الناس ان ابواب الجنان فی هذا الشهر مفتحه فسئلوا ربکم ان لایغلقها علیکم»[2]. ای مردم در ماه مبارک رمضان درهای بهشت به روی شما باز شده است. از خدای متعال بخواهید که این درها همیشه به روی شما باز باشد. هر چیزی که ما را به خدا نزدیک بکند درِ بهشت است. در ماه مبارک رمضان خیلی ها به مسجد می آیند، نمازخوان می شوند، مجبورا سحر بلند می شوند؛ اما بعد ماه مبارک تا رمضان سال بعد این ها را ترک می کنند. سعی کنیم درهای باز شده بهشت را باز نگه داریم. آیت الله مرعشی نجفی(ره)فرمودند: سعی کنید در سحر ولو دقایقی بیدار بشوید، دقایق عجیبی هستند. اگر حال نماز نداشتید، مطالعه بکنید، ذکری بگویید، استغفار بکنید. مرحوم شیخ رجب علی خیاط فرمودند: حتی اگر کسی حال نماز شب نداشت، در همان رختخواب بگوید: خدایا من بیچاره ام، دست من را بگیر. خدا را چه دیدی؟ یک وقت دیدی همان دعا گرفت. هر طور که می توانید با خدا ارتباط برقرار کنید.
حضرت فرمودند: «درهای جهنم هم در این ماه بسته شده است»[3]. از خدا بخواهید که همیشه بسته باشد. درب جهنم یعنی گناه، تهمت، دروغ، غیبت، اذیت کردن. در روایات بر دو چیزخیلی پا فشاری شده است؛ مواظب باشیم کسی را آزار ندهیم. چون خدا ارحم الراحمین و سریع الرضا است؛ هر چه هم باشیم، زود می توانیم راضیش کنیم؛ اما راضی کردن مردم به این راحتی ها نیست. یا کسی که صله رحم بکند، خدا او را به رحمت خودش وصل می کند و کسی که قطع رحم بکند، خدا او را از رحمت خودش قطع می کند. پیامبر فرمودند: «من آذی مومنا فقد آذانی و من آذانی فقد آذی الله»[4].اگر کسی یک بنده خدایی را اذیت بکند، مرا اذیت کرده و کسی که مرا اذیت کرد، خدا را اذیت کرده است. بعد می فرماید: «و من آذا الله فهو ملعون فی التورات و الانجیل و الزبور و الفرقان»[5].کسی هم که خدا را اذیت کرد، ملعون در چهار کتاب آسمانی است. با این سخت گیری دین، چرا ما مردم آزاری می کنیم؟ اجحاف و بی انصافی می کنیم. بعضی کارگرها می گویند که صاحب کار پول دارد؛ اما ما را به سر می دواند. دین اسلام دستور داده تا عرق کارگر خشک نشده، مزدش را بدهید. هر چیزی که اسلام در آن پافشاری دارد ما آن را سهل و راحت می گیریم. می گوییم شیعه ایم، محب اهل بیتیم؛ اما این کارها را هم می کنیم، در خانه بداخلاقی می کنیم و هزار کار دیگر که نباید بکنیم ولی می کنیم.
پیامبر فرمودند: شیطان در این ماه در زنجیر است. از خدا بخواهیم که هیچ وقت آزاد نشود. از نوارهای مبتذل و غذاهای شبهه ناک دوری کنیم. خدا در شب های قدر همه طالبان بخشیده شدن را می بخشد ولو گناه کارترین افراد باشند. باخانواده و دوستان قطع رحم نکنیم. دختری می گفت: من شش ماه هست که با مادرم قهر هستم. در خانه با مادرش زندگی می کرد و مجرد بود. وقتی به او گفتم خدا فرموده کسی که با مادرش قهر کند ملعون است، گفت: حاج آقا، نمی دانستم که قهر با مادر این قدر گناه بزرگی است.
محبت خدا به بندگانش
«واعتصموابالله»[6]. در همه حال به خدا چنگ بزنید و به خدا پناهنده بشوید. آقای قرائتی می گفتند: همین هایی که طرف دار من هستند اگر شایعه ای پخش بشود که قرائتی چهار تا زن گرفته، می گویند مرگ بر قرائتی و ما را رها می کنند. چرا اینقدر به افراد دل ببندیم؟ بیاییم به خدا دل ببندیم. همان اولادی که بزرگشان کردیم، بعد مردن یک شب هم در خانه نگهمان نمی دارند؛ می گویند: ما می ترسیم، ببرید در سردخانه بگذارید. دو نسل هم که بگذرد، اسم و رسممان هم فراموش می شود.
در روایت داریم: یک نفر در بیابان می آمد که به خدمت پیامبر برسد. در مسیر که می آمد، چند تا جوجه پرنده دید، این ها را گرفت و در بقچه اش گذاشت و به راهش ادامه داد. همان طور که میآمد، مادر این ها هم بالای سر این بنده خدا می پرید و سرو صدا می کرد. وقتی خدمت پیامبرخدا رسید، گفت: یارسول الله(ص)، من این ها را گرفتم و این پرنده ای که پرواز می کند، مادر این هاست که ما را رها نمی کند. بقچه را که باز کرد، مادر پرنده هاکنار جوجه هایش آمد. پیامبر از این منظره خیلی منقلب شدند و فرمودند: این مادر چقدر جوجه هایش را دوست دارد. به خاطر این جوجه ها حاضر است اسیر بشود، کشته بشود. بعد فرمودند: خدای متعال هزار برابر بیشتر از محبت مادر به بچه هاش، برای ما مهربان تر است. خدای متعال ما را خلق کرده و فقط او قدر ما را می داند؛ چرا از خدا فرار می کنیم؟
شخصی می گفت: مرحوم آیت را در عالم خواب دیدم، از ایشان پرسیدم که در آن عالم چه چیزی بیشتر به درد آدم می خورد؟ فرمود: در این زمان مردم پشت به خدا کرده اند و دارند فرار می کنند؛ بالاترین عملی که ما را به خدا نزدیک می کند، این است که بنده ای را با خدا آشتی بدهیم.
توجه اهل بیت به دوستان خود
امام صادق(ع) می فرماید: چه می شود شما را که در حق ما استخفاف می کنید، به ما اهانت می کنید. شخصی عرض کرد: یابن رسول الله، ما غلط می کنیم، ما کی به شما اهانت کردیم؟ حضرت فرمودند: همین تو که می گویی ما اهانت نمی کنیم، به تازگی ما را ناراحت کردی. گفت: آقا من کی شما را ناراحت کردم؟ من اصلا شما را ندیدم. حضرت فرمود: در مسیری که می آمدی، سواره بودی، کسی در راه مانده بود و نمی توانست راه برود، به تو التماس کرد که من را سوار کن، ولی تو اهمیت ندادی. کسی که به دوست ما اهانت کند و سبکش بکند، به ما اهانت کرده و ما را سبک گرفته است.
حجةالاسلام و المسلمین فرحزاد
[1] . نجم، آیه 3.
[2] . وسائل الشیعه/شیخ حر عاملی/10/314/18 – باب تاکد استجاب الاجنهاد فی العباده سیما الدعاء والاستغفار والعتق والصدقه فی شهر رمضان و خصوصا لیله القدر و اخر لیله فی الشهر ...ص: 303
[3]. بحار الانوار /علامه مجلسی /93/358// باب46- وجوب صموم شهر رمضان وفضله ...ص:337
[4]. مستدرک الوسائل /محدث نوری /9/99/125- باب تحریم ایذاء المومن...ص: 99
[5]. همان
[6] . حج: آیه78.
