30 سخنرانی با الهام از 30 دعای ماه مبارک رمضان
سخن دوم: همنشینی با قرآن
هر كه میخواهد دانش پیشینیان و آیندگان را فرا گیرد در قرآن دقیق شود.
ضرورت و اهمیت قرآن
1. رهبری قرآن: عن رسول الله صلی الله علیه و آله أنَّه قالَ: «عَلَیكُمْ بِالْقُرآنِ فَاتَّخِذُوهُ إماماً وَقَائِداً 1؛ بر شما باد قرآن! پس قرآن را پیشوا و راهنمای خود قرار دهید.
2. برتری قرآن: عَن رَسُولِ اللهِ صلی الله علیه و آله أنَّهُ قالَ: «فَضْلُ القُرآنِ عَلَی سائِرِ الكَلامِ كَفَضْلِ اللهِ عَلَی خَلْقِهِ؛ 2برتری قرآن بر سایر سخنها مانند برتری خداست بر آفریدگانش.»
3. شیرینی گفتار قرآن: عن الامام علی علیه السلام أنَّهُ قالَ: «تعَلَّمُوا كِتابَ اللهِ تَبارَكَ وَتَعالَی فَإنَّهُ أحْسَنُ الحَدیثِ وَأبلَغُ المَوعِظَةِ وَتَفَقَّهوا فیهِ فَإنَّهُ رَبیعُ القُلوبِ وَاسْتَشْفُوا بِنُورِهِ فَإنَّهُ شِفاءٌ لِما فی الصُّدُورِ وَأحْسِنُوا تِلاوَتَهُ فَإنَّهُ أحْسَنُ القِصَصِ؛ 3كتاب پروردگار پاك و بلند مرتبه را فرا گیرید كه همانا آن نیكوترین سخن و رساترین موعظه است. و درآن تفكر كنید كه همانا قرآن بهار دلهاست و از نورانیتش شفاء بخواهید كه همانا قرآن شفای دلهاست و تلاوتش را نیكو كنید كه برترین قصهها [در آن] است.»
4. جامعیت قرآن: عن امیر المؤمنین علیه السلام أنَّهُ قالَ: «مَنْ أرادَ عِلْمَ الاوَّلینَ وَالاخِرِینَ فَلْیثَوِّرِ القُرآنَ؛ 4هر كه میخواهد دانش پیشینیان و آیندگان را فرا گیرد در قرآن دقیق شود.»
دستاورد همنشینی با قرآن
1. كفاره گناهان: عن رسول الله صلی الله علیه و آله أنَّهُ قالَ: «عَلَیكَ بِقِراءَةِ القُرآنِ فَإنَّ قِرائَتَهُ كَفّارَةٌ لِلذُّنوبِ وَسِتْرٌ فی النَّارِ وَأمَانٌ مِنَ العَذابِ؛ 5بر تو باد قرا‌‌ئت قرآن زیرا كه خواندن قرآن كفاره گناهان و پوششی از آتش [دوزخ] و ایمنی از عذاب است.»
2. دوری از فساد و زشتی: عن رسول الله صلی الله علیه و آله أنَّهُ قالَ: «یا بُنَی! لاتَغْفُلْ عَن قِراءَةِ القُرآنِ فَإنَّ القُرآنَ یحیی القُلُوبَ وَینْهی عَنِ الفَحشَاءِ وَالمُنْكَرِ؛ 6رزندم! از خواندن قرآن غافل مشو كه قرآن دلها را زنده میكند و [انسان را [از زشتی و بدی دور می‌دارد.»
همنشین قرآن
یكی از همراهان حضرت امام خمینی قدس سره در نجف اظهار داشت: «ایشان هر روز ده جزء از قرآن را در ماه مبارك رمضان تلاوت می كرد.»
پی نوشت:
1) علاء الدین متقی بن حسام الدین الهندی، كنز العمّال، بیروت، مؤسسه الرساله، 1409 ق، حدیث 4029.
2) بحار الانوار، ج92، ص18.
3) تحف العقول، ص 150.
4) كنز العمال، ح 2454.
5) بحار الانوار، ج92، ص 17.
6) كنز العمال، ح 2768.
