من 16 سال است كه ازدواج كردم و صاحب پسري 12 ساله هستم. مشكلي كه دارم اين است كه دوست دارم پسرم در درسهايش موفق باشد كه اين آرزوي هر مادري است . روی وضعیت تحصیلی اش خيلي حساس هستم و در درسهايش به او كمك مي كنم و می خواهم كه او خوب درس بخواند؛ اين باعث شده فشار زيادي را تحمل كنم . چون خودم كارمندم و از صبح تا بعدازظهر هم سر كار هستم عصرها كه به خانه مي روم خيلي خسته هستم و تمام انرژي من گرفته شده و مجبورم كارهاي عقب مانده يك روز كامل را جبران كنم؛ هم به مسئوليت خانه داري برسم و هم به پسرم در درسهايش كمك كنم و همين امر باعث شده كه مرتب حرص بخورم و روي اعصاب و سلامتيم اثر بگذارد. بعضي وقتها با پسرم درگيري پيدا مي كنم و يا با صداي بلند فرياد مي زنم ولي بعد خودم هم پشيمان مي شوم و از فردايش تصميم مي گيرم كه خودم را كنترل كنم. ناگفته نماند پسرم تک فرزند است.از شما تقاضاي عاجل دارم كه به من کمک کنید.
 
با سلام و عرض ارادت خدمت شما پرسشگر گرامي؛ از اينكه با اين مركز در ارتباط هستيد خرسنديم و اميدواريم كه ارتباط شما با اين مركز تداوم داشته باشد.
چند مدت پيش مادري در زمينه تحصيل فرزند خود از من مشاوره مي خواست، مادر از يك چيز گلايه داشت، او مي گفت زماني كه فصل امتحانات فرزندم فرامي رسد، استرس و فشار رواني شديدي به من وارد مي شود، به گونه اي كه احساس مي كنم امتحانات من شروع شده، تمام فعاليت هاي من در فصل امتحانات فرزندم مختل مي شود. جالب است بدانيد فرزند ايشان نيز تك فرزند بودند.
پرسشگر گرامي اكنون به عنوان شخص ثالثي به موضوع نگاه كنيد. سعي كنيد خودتان را از مشكل جدا كنيد و از بالا به آن نگاه كنيد. اشكال كار را در كجا مي بينيد؟ با دقت نگاه كنيد، آيا بيش از اندازه نسبت به تحصيل فرزند خود حساس نمي باشيد؟ آيا انتظارات شما از فرزندتان بيش از اندازه نيست؟ چه انتظاراتي از او داريد؟ آيا انتظار داريد كه تمام نمرات او بالاي 18 باشد و يا اينكه تنها نمره مورد قبول شما 20 است؟ اصلا در طول دوران تحصيلتان تمام نمرات شما بالاي 18 بوده؟ براي من كه چنين اتفاقي نيفتاده،‌ حتي من به نمره 16 هم راضي بودم، اما هيچ گاه در دوران تحصيل احساس شكست نكردم، چراكه والدين من انتظارات واقع بينانه اي از من داشتند و يا بهتر است بگويم اصلا انتظاراتي از من نداشتند، آنان به من آموخته بودند كه در برابر نمراتي كه كسب مي كنم خودم مسئول هستم، فقط و فقط خودم.
بهتر است از اين بعد در تربيت فرزندتان به گونه اي رفتار کنید كه او با تمام وجود دريابد در برابر رفتارها و نمراتي كه كسب مي كند، تنها خودش مسئول است؛ شاه كليد حل مشكل شما اين موضوع است، شايد بپرسيد چگونه؟ پس بهتر است ادامه جواب را بخوانيد.
1- سعي كنيد انگيزه تحصيل را در فرزند خود دروني كنيد،براي اين كار لازم است او را با لذت فهميدن مطالب جديد آشنا كنيد. براي اين كار :
- نكات جديد و بديعي كه براي نوجواني در سن12 سالگي جالب است را براي او بيان كنيد، قطعا بعد از مدتي او از شما مي پرسد اين مطالب جالب را از كجا بدست آورده ايد، آن موقع با ذوق و شوق جواب دهيد، (البته با مطالعه).
- محتواي دروس و كيفيت آموزش به لذت بخش بودن تحصيل براي نوجوان كمك مي كند، بنابراين سعي كنيد فرزند خود را با زيبايي هاي درس هايش آشنا كنيد. به عنوان مثال برخي از آزمايش هاي درس علوم را با او انجام دهيد.
-به صورت غير مستقيم آسيب هاي درس نخواندن را براي او بيان كنيد. براي اين كار از زبان نوجوان(شعر، بازي و ...) استفاده كنيد. شما مي توانيد با خلاقيت خود داستان هايي را در اين زمينه بسازيد و براي فرزند خود تعريف كنيد.
2- در عين حاليكه در تربيت فرزند خود فعالانه شركت مي كنيد، مسوليت تربيت او را به پدرش واگذار كنيد، چرا كه :
- روان شناسان كودك بر اين باورند، در سن 12 سالگي پدر نقش اساسي در تربيت فرزند دارد و در خانواده هايي كه پدر نقش چنداني در تربيت ندارد، فرزند خانواده با مشكلات زيادي روبرو مي شود.
- فرزند شما پسر و قاعدتا از پدر خود بيشتر حرف شنوي دارد.
- شما كارمند هستيد و انرژي شما در خارج از خانه مصرف مي شود و زماني كه به خانه مي آیيد، به دليل خستگي شديد، نمي توانيد تعامل لازم را با فرزند خود بر قرار كنيد . در ضمن كار خارج از خانه موجب مي شود تا آستانه تحمل شما پائين بيايد، به گونه اي كه با كوچك ترين تحريكي عصباني مي شويد.
3- در انتظارات خود از فرزندتان كمال گرا نباشيد و انتظار نداشته باشيد تمام نمرات او در حد عالي باشد. انتظارات خود را بر اساس توانايي فرزند خود تنظيم كنيد.
4- گاهي علت شكست فرزند در تحصيل را بايد در خانواده جستجو كرد؛ در خانواده اي كه روابط زن و مرد به گونه اي است كه ذهن نوجوان را به خود مشغول مي كند، انتظار كسب نمرات بالا توسط نوجوان، انتظاری دور از واقع است؛ بنابراين چنانچه احساس مي كنيد روابط شما با همسرتان زياد صميمي نيست، بهتر است به فكر اصلاح اين روابط باشيد.
5- سعي كنيد او را به صورت زباني به درس خواندن تشويق نكنيد، بلكه به صورت غير مستقيم اين كار را انجام دهيد. به عنوان مثال براي اينكه او به خوبي درس بخواند، بهتر است فضاي خانه را به محيطي آموزشي تبديل كنيد؛ براي اين كار ساعتي را مشخص كنيد تا تمام افراد خانواده در آن ساعت مشغول درس خواندن شوند، با اين كار فرزند شما به صورت خودكار به طرف درس خواندن سوق پيدا مي كند.
6-دوست تاثير زيادي بر شخصيت نوجوان دارد؛ از بين افراد كلاس فرزندتان فرد درس خواني كه با ويژگي هاي او بيشتر همخواني دارد را انتخاب كنيد تا آنان بتوانند در كنار يكديگر درس بخوانند.
موفق باشید. منتظر مکاتبات بعدی شما هستیم.