ورزش براي كودكان از چه سني تأكيد شده است؟
پرسشگر گرامي؛ كودك از همان ابتدايي كه شروع به دويدن و بازي مي كند، به نوعي مشغول ورزش كردن مي شود. البته برخي از ورزش هاي براي سنين خاص توصيه مي شود و اشتغال كودك به صورت حرفه اي قبل از آن سنین مي تواند براي كودك ضرر داشته باشد. در ادامه به بررسي بيشتر سوال شما مي پردازيم :
كودكان و نوجوانان مي‌توانند از رقابت در ورزش لذت ببرند و همچنان به آموختن مهارت‌هاي تازه بپردازند. بيشتر افرادي كه از دوران كودكي به فعاليت و ورزش عادت مي‌كنند، در سنين بزرگسالي نيز، به رغم مشغله و نوع كار خود، زماني را به ورزش اختصاص خواهند داد. ورزشهاي همراه با بازي، بهترين روش براي تبديل كردن تمرين‌هاي بدني به كاري مفرح است.
پرداختن به ورزش مي‌تواند آمادگي جسماني كودكان و نوجوانان را افزايش دهد. كسب مهارت و موفقيت، اعتماد به نفس آنها را افزايش مي‌دهد و به آنها مي‌آموزد كه چگونه محرك‌هاي آني را در خود كنترل كنند كه اين توانايي نه تنها در ورزش كه در مناسبات اجتماعي نيز مفيد خواهد بود و به يافتن دوستان تازه كمك مي‌كند؛ در كشف علايق و شيوه صحيح زندگي به كودك كمك مي‌كند؛ به كودك مي‌آموزد كه قوانين را رعايت كرده و منصفانه عمل كند؛ كنار آمدن با پيروزي و شكست را به او مي‌آموزد. يك نكته مهم ديگر اينكه چاقي مفرط در سراسر جهان به يك معضل اجتماعي تبديل شده است و اگر كودكان از سنين كمتر به كشف لذت ورزش و بازي‌هاي ورزشي پي ببرند و كمتر به انجام بازي‌هاي كم‌تحرك يا بي‌تحرك (مانند بازي با كامپيوتر) بپردازند، در آينده نيز سالم و تندرست خواهند بود.
*** سن شروع ورزش :
- كارشـناسان ورزش و روانشـناسان كـودك توصـيه مي كننـد كه كـودكان تا قـبل از رسـيدن بـه سـن 8 تـا 10 سـالگي نبايد در ورزش هاي رقـابتي سازمان يافته كه در آن امتياز محاسبه مي شود و به خصوص بزرگسالان در آن نقش دارند شركت كنند، چون احتمال فشار رواني و يأس ناشي از باخت در آنها زياد است.
- زير 8 سال؛ بايد در بازي، كشف و يادگيري مهارت هايي كه از طريق پرتاب كردن و گرفتن، ضربه زدن به توپ، بالا و پائين پريدن، دويدن و شنا كردن حاصل مي شود، كاملاً آزادانه رفتار كنند و اين مهارت ها را به شادي بخش ترين روش بياموزند. واضح است كه آموختن اين موارد به آنها كمك مي كند تا با اعتماد به نفس بيشتر وارد مرحله بعد شود.
8 تا 10 سال؛ بسته به ميزان رشد خود مي توانند در مسابقات سازمان يافته شركت كنند؛ مانند مسابقات داخلي در مدارس. آنها هنوز براي توسعه مهارت هاي خود به كمك نياز دارند و بايد كنار آمدن با نااميدي و شكست را بياموزند. كودكاني كه بيشتر اوقات بازنده هستند بيش از ديگران مستعد كنار گذاشتن ورزش هستند. والدين و اولياي مدرسه بايد مراقب باشند كه با فراهم آوردن زمينه مناسب مثلاً شركت دادن اين كودك در مسابقه اي كه در آن بيشترين توانائي را دارد موجبات برنده شدن و دلگرمي او را فراهم نمايند. اين سنين، بهترين زمان براي پرداختن به ورزش هاي مختلف و انتخاب ورزش مورد علاقه از ميان آنهاست.
- 10 تا 12 سال؛ كودكان و نوجوانان مي توانند از رقابت در ورزش لذت ببرند و همچنان به آموختن مهارت هاي تازه بپردازند. بعضي از كودكان در اين گروه سني، استعداد و علاقه خاصي به يك ورزش بخصوص نشان مي دهند و مي توانند با داشتن مربي در اين زمينه بسيار پيشرفت نمايند.
- نوجواناني كه به هر دليل علاقه اي به شركت در ورزش هاي رقابتي تيمي ندارند، مي توانند با راهنمائي مربيان و والدين خود به ورزش هايي چون اسكيت، سواركاري، دوچرخه سواري و مانند اينها بپردازند.
*** چند نكته مهم :
1. مطالعات متعدد نشان داده است، پرداختن زود هنگام به فعاليتهاي حرفه اي باعث عدم موفقيت كودك در تداوم فعاليت ورزشي مي باشد. اين عدم موفقيت به علت آسيب هاي زود هنگام، عدم تحمل استرس هاي ناشي از فعاليت ورزشي و مسابقات و در مجموع كوتاه شدن عمر ورزشي فرد به علت خروج اجباري (ناشي از آسيب) و يا خروج اختياري (ناشي از عدم تمايل كودكان و نوجوانان براي ادامه فعاليت ورزشي و يا عدم كسب موفقيت هاي مورد انتظار در ميادين ورزشي) مي شود. لذا پرداختن حرفه اي به ورزش در كودكان ونوجوانان تا سن 14 سالگي توصيه نمي شود.
2. زودترين سن براي شروع ورزش سن 7-6 سالگي مي باشد و قبل از آن بايد فعاليتهاي فيزيكي كودك جنبه بازي داشته باشد و القا كننده مفهوم ورزش نباشد. پس از اين سن نيز فعاليت ورزشي نبايد به يك رشته خاص محدود شود و بايد داراي تنوع مناسب از كليه فعاليتهاي ورزشي مناسب براي سن و خصوصاً ورزشهاي پايه را شامل شود.
3. نکته مهم دیگر در زمينه ورزش كودكان، شركت كودك در ورزشهاي گروهي و در گروه متناسب با كودك از لحاظ سن، جنس و جثه بدني بصورت توأم مي باشد.
4. نقش ورزشي متناسب با توانايي هاي كودك (که با هدایت مربی باید صورت بگیرد) و به بازي گرفتن وي توسط ساير هم تيمي ها نقش مهمي در تداوم انگيزه كودك به شركت در فعاليتهاي ورزشي دارد.
5. از لحاظ نوع ورزش هاي توصيه شده براي سنين مختلف، ورزش ها را مي توان به سه دسته بدون برخورد، ورزشهاي با برخورد كم و ورزش هاي بسيار پربرخورد تقسيم بندي نمود. تقسيم بندي ديگر بر حسب ميزان فشار وارد بر بدن در حين ورزش مي باشد. بطور كلي براي سنين 10-6 سال ورزش هاي بدون برخورد كه عموماً ورزش هاي پايه محسوب مي شوند مانند پياده روي، دوهاي كوتاه، ژيمناستيك، شنا، و تنيس روي ميز توصيه مي شود. در سنين 14-11 سالگي ورزش هاي كم برخورد مانند واليبال، بدمينتون، بسكتبال، فوتبال و دوچرخه سواري توصيه مي شود و نهايتاً ورزشهاي بساير پر برخورد و يا ورزش هايي كه فشار وارده بر بدن بيش از حد متعارف مي باشد مانند وزنه برداري، كشتي، هاكي، کاراته، تکواندو و بوكس بعد از سنين بلوغ و 15 سالگي توصيه مي شود.
