وَ رُوِيَ أَنَّهَا صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهَا أَخَذَتْ قَبْضَةً مِنْ تُرَابِ قَبْرِهِ ص فَوَضَعَتْهَا عَلَى عَيْنَيْهَا وَ أَنْشَدَت
مَا ذَا عَلَى الْمُشْتَمِّ تُرْبَةَ أَحْمَدَ- أَنْ لَا يَشَمَّ مَدَى الزَّمَانِ غَوَالِيَا-
صُبَّتْ عَلَيَّ مَصَائِبُ لَوْ أَنَّهَا صُبَّتْ عَلَى الْأَيَّامِ صِرْنَ لَيَالِيَا
روايت شده که حضرت زهرا سلام الله عليها مشتي از خاک قبر پيامبر برداشت و آن را بر چشمان خود گذاشت و با سوز و آه چنين سرود: کسي که قبر احمد را ببويد چه کند؟
بايد تا پايان عمر ديگر عطري را نبويد. بر من مصيبت هايي فرو ريخت که اگر آنها بر روز روشن ريخته بود شب تار مي گشست.
--------------------------------------------------------------------------------
منبع: بحار الأنوار، علامه مجلسي، ج79، ص 106.
