شهادت امام موسی کاظم علیه السلام
فرازهای بیان مصائب امام موسی کاظم علیه السلام در زیارت نامه

سیّد جلیل علىّ بن طاوس در مصباح الزّائر در یكى از زیارات حضرت موسى بن جعفر علیه السلام این صلوات را بر آن حضرت كه محتوى است بر شمّه اى از فضائل و مناقب و عبادت و مصائب آن جناب نقل كرده است:

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَاَهْلِ بَیْتِهِ وَ صَلِّ عَلى موُسَى بْنِ جَعْفَرٍ
خدایا درود فرست بر محمد و خاندانش و درود فرست بر موسى بن جعفر

وَصِىِّ الاَْبْرارِ وَاِمامِ الاَْخْیارِ وَ عَیْبَةِ الاَْنْوارِ وَ وارِثِ السَّكینَةِ
وصى آقایان نیكوكار و پیشواى خوبان و گنجینه انوار و وارث آرامش

وَالْوَقارِ وَ الْحِكَمِ وَالاْثارِ الَّذى كانَ یُحْیِى اللَّیْلَ بِالسَّهَرِ اِلَى
و وقار و فرزانگى و آثار (و نشانه ها) آن بزرگوارى كه شب زنده دار و بیدار بود تا هنگام

السَّحَرِ بِمُواصَلَةِ الاِْسْتِغْفارِ حَلیفِ السَّجْدَةِ الطَّویلَةِ وَالدُّموُعِ
سحر و پیوسته مشغول استغفار بود، همدم و رفیق سجده هاى طولانى و اشكهاى

الْغَزیرَةِ وَالْمُناجاتِ الْكَثیرَةِ وَالضَّراعاتِ الْمُتَّصِلَةِ وَ مَقَرِّ النُّهى
ریزان و مناجات بسیار و زارى و ناله پیوسته بود، و هم او مقر عقل و خرد

وَالْعَدْلِ وَالْخَیْرِ وَالْفَضْلِ وَالنَّدى وَالْبَذْلِ وَمَاءْ لَفِ الْبَلْوى وَالصَّبْرِ
و عدالت و نیكى و فضیلت و بخشش و جود و عطا بود و نیز آن حضرت خوگرفته بود به بلا و شكیبائى

وَ الْمُضْطَهَدِ بِالظُّلْمِ وَالْمَقْبوُرِ بِالْجَوْرِ وَالْمُعَذَّبِ فى قَعْرِ السُّجوُنِ
و پایمال ظلم و ستم گشت و به ظلم و جور در قبر رفت و در سیاه چالهاى زندان

وَظُلَمِ الْمَطامیرِ ذِى السّاقِ الْمَرْضُوضِ بِحَلَقِ الْقُیوُدِ وَالْجَِنازَةِ
وسلولهاى تاریك تحت شكنجه و عذاب بود آن بزرگوارى كه ساق پایش از فشار حلقه هاى كُند و زنجیر شكسته و خرد شد و صاحب آن

الْمُنادى عَلَیْها بِذُلِّ الاِْسْتِخْفافِ وَ الْوارِدِ عَلى جَدِّهِ الْمُصْطَفى
جنازه مقدسى كه جلوش جار مى زدند با كمار خوارى و سبكى و آنكه درآمد بر جدش مصطفى

وَاَبیهِ الْمُرْتَضى وَاُمِّهِ سَیِّدَةِ النِّسآءِ بِاِرْثٍ مَغْضُوبٍ وَ وَِلاَّءٍ
و پدرش (على ) مرتضى و مادرش بانوى زنان در حالى كه ارثش به یغما رفته و حكومتش ربوده شده

مَسْلوُبٍ وَاَمْرٍ مَغْلوُبٍ وَدَمٍ مَطْلوُبٍ وَسَمٍّ مَشْروُبٍ اَللّهُمَّ وَ كَما
و در كار خود مغلوب دشمنان گشته ، و دشمن ریختن خونش را مى خواست با زهرى كه به او خورانیدند خدایا چنانچه

صَبَرَ عَلى غَلیظِ الِْمحَنِ وَتَجَرَّعَ غُصَصَ الْكُرَبِ وَاسْتَسْلَمَ لِرِضاكَ
او صبر كرد بر سختى محنت و سركشید جرعه هاى گرفتارى را و تن داد به رضایت تو

وَاَخْلَصَ الطّاعَةَ لَكَ وَمَحَضَ الْخُشوُعَ وَاسْتَشْعَرَ الْخُضوُعَ وَ عادَى
و اطاعت كرد تو را از روى اخلاص و بى آلایش در برابرت فروتن گشت و خضوع نمود و دشمنى كرد

الْبِدْعَةَ وَاَهْلَها وَ لَمْ یَلْحَقْهُ فى شَىْءٍ مِنْ اَوامِرِكَ وَ نَواهیكَ لَوْمَةُ
با بدعت و بدعت گزاران و سرزنشهاى ملامت كنندگان بهیچوجه و در هیچ یك از اوامر و نواهى تو در او مؤثر

لاَّئِمٍ صَلِّ عَلَیْهِ صَلوةً نامِیَةً مُنْیفَةً زاكِیَةً توُجِبُ لَهُ بِها شَفاعَةَ اُمَمٍ
نگشت درود فرست بر او درودى با بركت و بلندمرتبه و پاكیزه كه موجب شود بدان شفاعت امتهائى

مِنْ خَلْقِكَ وَقُروُنٍ مِنْ بَرایاكَ وَبَلِّغْهُ عَنّا تَحِیَّةً وَسَلاماً وَآتِنا مِنْ
از خلق تو را و شامل مردمانى از قرون گذشته شود و برسان به او از جانب ما تحیت و سلامى و بده به ما از

لَدُنْكَ فى مُوالاتِهِ فَضْلاً وَ اِحْساناً وَمَغْفِرَةً وَ رِضْواناً اِنَّكَ ذوُ
نزد خویش به پاداش دوستى او فضل و احسان و آمرزش و خوشنودى خودت را كه تو داراى

الْفَضْلِ الْعَمیمِ وَالتَّجاوُزِ الْعَظیمِ بِرَحْمَتِكَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ
فضلى همگانى و گذشت بزرگى هستى به رحمتت اى مهربانترین مهربانان.

--------------------------------------------------------------------------------

منبع: سیّد جلیل علىّ بن طاوس - مصباح الزّائر.