در مورد نداهای الهی در قیامت ( شاخصه های خوبی )توضیحاتی بفرمایید.

پاسخ – در قیامت ندا می رسد کجاست فاطمه زهرا (س) ؟( در محشر که همه نگران هستند این ندا خیلی مهم است) در ادامه خطاب می شود هر چی می خواهی از من بخواه تا به تو بدهم. از قول امیرالمومنین داریم که در قیامت همه می خواهند جای پایی برای خودشان پیدا کنند تا زمان حساب شان فرا برسد .عده ای به خدا التماس می کنند که ما را بی حساب به جهنم بفرست تا از موقف نجات پیدا کنند و بی نوبت به جهنم بروند.

حضرت فاطمه (س) می فرماید: من چیزی نمی خواهم غیر از تو. کسانی می توانند به این درجه برسند و در قیامت بگویند که ما فقط تو( خدا) را می خواهیم که در دنیا مثل فاطمه (س) عمل کرده باشند .امام صادق(ع) می فرماید: اگر آسمانی ها دنبال ستاره بگردند باید آنرا در محراب فاطمه زهرا(س) جستجو کنند. ستاره ی ما زمینی ها در آسمان است ولی ستاره ی آسمانی ها، محراب عبادت حضرت فاطمه(س) است.) روزی پیامبر به کنار محراب عبادت حضرت فاطمه (س) آمد و وقتی مناجات حضرت تمام شد پیامبر فرمودند : پیک وحی الهی آمده است و برای تو پیامی آورده است که هر چه می خواهی از ما بخواه که به تو بدهیم. این خطاب مشابه همان ندا است و جواب هم مشابه همان جواب است .فاطمه (س) می فرماید :من حاجتی به جز گفتگو با خدا ندارم.

انسان وقتی به کنار خانه کعبه می رسد هیچ آرزویی ندارد. زیرا فقط می خواسته به خدا برسد که رسیده است. وقتی انسان در مسجد الحرام می نشیند همه ی حاجاتش را فراموش می کند. انسان می تواند به این درجه برسد. برای رسیدن به این درجه نباید وابسته به این دنیا باشیم. یکی از صفات حضرت فاطمه (س) بتول است .بت یعنی قطع بتول یعنی قطع شده از دنیا . در سوره مزمل خدا می فرماید: ای پیامبر،نام خدا را داشته باش این همان بتول است انقطاع به سوی خدا داشته باش.

ندای دیگر قیامت این است که به اهل محشر ندا می شود: چشم هایتان را پایین بیندازید فاطمه زهرا (س) می خواهد به بهشت برود. شاید عظمت حضرت فاطمه (س) برای مردم قابل روئیت نباشد. حضرت فاطمه (س) به سمت بهشت حرکت می کند و وقتی به بهشت می رسد آیه سوم سوره فاطر( خدا مزد ما را داد و خدا کم کسی نمی گذارد و ...) را تلاوت می کند.

چرا حضرت فاطمه (س) به این مقام می رسد؟ یکسری فضائل حضرت تفضل است مثل دختر پیامبر بودن و یکسری از آنها اکتسابی است که آنرا کسب کرده بود. چون حضرت در دنیا معادباور بود به این مقام ها رسیده است . ما باور ضعیف یا عمل ضعیف داریم.

شیخ صدوق نقل می کند که حضرت فاطمه (س) از پدرش سوال کرد که مردم در صحرای قیامت چه کار می کنند و حال مردم چطور است؟ پیامبر فرمود: در آنجا همه گرفتار کارخودشان هستند و هیچ کس به کناردستی خودش نگاه نمی کند و همه از هم فرار می کنند. پدر به فرزند و مادر به فرزند نگاه نمی کند و در آنجا از محبت خبری نیست. آیه 37 سوره عبس هم این را خبر می دهد. حضرت فاطمه(س) نگران شد ،حضرت سوال کرد: من شما را کجا پیدا کنم؟ پیامبر فرمود :جایی که ترازوی اعمال است. حضرت پرسید که اگر تو را در میزان پیدا نکردم چه کار کنم؟ پیامبر فرمود: زمانی که می خواهند نامه ی اعمال را بدست افراد بدهند. فاطمه(س) فرمود: اگر آنجا هم پیدا نکردم؟ پیامبر فرمود: در پل صراط. پیامبر فرمود: همه ی گرفتار خودشان هستند ولی من به دنبال شفاعت امتم هستم.

حضرت فاطمه (س) در قیامت می فرماید که آرزویی ندارد( مُنا که اسم سرزمینی است در عربستان و به معنای منتهای آرزوست). حضرت فاطمه (س) دو تا حاجت دارد و می فرماید که من می خواهم حسن و حسین را ببینم. روایت داریم که امام حسین(ع) در حالیکه در محشر به ملاقات مادرش می رود که بدون سر است و از رگ هایش خون می جوشد یعنی عاشورا مجسم می شود.در واقع عزاداری واقعی در همانجا گرفته می شود. حاجت دیگر حضرت این است که می فرماید :من به بهشت بروم ولی شیعیان من چه می شوند؟ خداوند خطاب می دهد که شما به بهشت بروید هر کس که به دنبال شما آمد به بهشت وارد شود. هر کس نمی تواند بدنبال حضرت فاطمه (س) وارد بهشت بشود. کسانی می توانند دنبال حضرت به بهشت بروند که شباهتی به ایشان داشته باشند و تناسبی با حضرت داشته باشند. مثلا عالم دینی که می خواهد به مجلسی برود عده ای به دنبال عالم می روند که شباهتی به عالم داشته باشند. چه کسانی می توانند به دنبال حضرت فاطمه (س) به بهشت بروند؟ آیه هر خانمی با هر حجاب و هر تیپی می تواند به دنبال حضرت فاطمه (س) به بهشت برود؟

الان در آستانه ی ایام فاطمیه دوم هستیم. مراجع تاکید کرده اند که روز شهادت حضرت فاطمه (س) را مثل عاشورا برگزار کنیم. ما باید در این دنیا به دنبال حضرت فاطمه (س) باشیم که بتوانیم در قیامت هم به دنبال ایشان به بهشت برویم. کسانی که در دسته عزاداری حضرت فاطمه(س) راه بیفتند انشاءالله در قیامت هم می توانند به دنبال حضرت به بهشت بروند.

وقتی حضرت به طرف بهشت می روند تمام خلقی که در محشر هستند آرزو می کنند که ای کاش از فاطمیون بودند. زندگی ما باید فاطمی باشد تا بتوانیم به دنبال حضرت به بهشت برویم. چکار کنیم که بتوانیم در دنیا فاطمی( زنان) و علوی(مردان) باشیم؟ امیرالمومنان فرمود: تمام غصه های من بیرون از خانه بود( حضرت در بیرون از خانه در جنگ ها زخم های عمیق بر می داشتند و ...)، وقتی به خانه می آمدم و یک نگاه به فاطمه (س) می کردم تمام غم و غصه ی عالم از دل من برداشته می شد.

در کشور ما آمار طلاق در سال گذشته صد و چهل هزار طلاق بوده است یعنی در هر ساعت، شانزده طلاق انجام می گیرد. وقتی این دو نفر که ازهم جدا می شوند، در واقع فرزندان و خانواده های دو طرف هم، از هم جدا می شوند. آیا نمی توان به خانواده علوی و فاطمی برگشت؟

در روایت داریم که وقتی حضرت فاطمه(س) می خواست با امیرالمومنین سخن بگوید می فرمود :جان من فدای تو باد،در خوبی و سختی با تو هستم. در سوره نساء آیه 19 داریم: خانم ها و آقایان، با هم خوب زندگی کنید آقایان با خانم هایتان خوب برخورد کنید و اگر مشکلی پیش آمد صبر کنید و بسازید، خدا به شما خیر می رساند.

الان در زندگی ها حرف اول طلاق است درحالیکه طلاق آخرین راه است. آیه 128 سوره نساء هم همین توصیه را می کند. قرآن می فرماید: اگر نتوانستید باهم بسازید به یک داور از فامیل مراجعه کنید تا بین شما داوری کند. در سوره طلاق داریم که اگر هم از هم جدا شدید، سه ماه فکر کنید بلکه دوباره برگردید و گذشته را جبران کنید.

اگر خانه ای با طلاق خراب شد باید خانم و آقا دوباره این خانه را درست کنند. آیه اول سوره طلاق می فرماید: اگر کار به طلاق کشید از خدا بترسید و زن را از خانه بیرون نکنید و زن هم نباید از خانه بیرون برود(سه ماه یا عده).متاسفانه در جامعه ی دینی ما وقتی خانم و آقا می خواهند ازهم جدا می شوند، وکیل می گیرند که همدیگر را نبینند یا وقتی از هم جدا می شوند دختر به طرف خانواده خودش می رود و پسر هم به طرف خانواده ی خودش می رود. این یک باور غلط است. پس وقتی خانم از آقا جدا شد مرد حق ندازد زن را از خانه بیرون کند و زن هم حق ندارد خانه را تا زمان عده ترک کند یعنی با طلاق هیچ اتفاقی نیفتاده است. حتی قرآن می فرماید که نباید خانه را عوض کرد.

سوال این است که وقتی صیغه ی طلاق جاری شد آیا زن به مرد محرم است ؟ بله، زن به مرد محرم است. در این سه ماه همه چیز باید سرجایش باشد حتی نفقه دادن مرد و پخت و پز خانم هم باید سرجایش باشد. در طلاق سه ماه وقت است( تا عده تمام بشود) بلکه این خانه دوباره بنا بشود.

در کافی داریم که امام صادق(ع) می فرماید: خانمی که طلاق گرفته است نه تنها محرم است بلکه باید خودش را آرایش کند و دلبری کند. گاهی آنقدر خانمها گرفتار خودشان شده اند که از شوهرشان غفلت کرده اند، در این سه ماه می توانند کارهایی که در گذشته نکرده اند انجام بدهند)

امام در تحریرالوسیله دارد: در دوران طلاق مستحب است که زن زینت خودش را به مرد نشان بدهد و مثل گذشته باید حرف مرد را گوش بدهد و آقا نباید زن را از خانه بیرون کند و واجب است که خرج این زن را بدهد. برای طلاق کارهای زیادی لازم است مثل مراجعه به دادگاه و آوردن دو شاهد و... ولی برای رجوع هیچ کاری لازم نیست همین که مرد به زن محبت بورزد کافی است.

اگر در این سه ماه یکی از این دو نفر از دنیا بروند، از هم ارث می برند زیرا زن و شوهر هستند. در جامعه ی ما قبل از جاری شدن صیغه ی طلاق، بنیان خانواده را از ریشه در می آورد که هیچ چیزی قابل رجوع نباشد. الان در طلاق نقش واسطه کمرنگ شده است و گاهی واسطه کار را خراب تر می کند.

پس دین می گوید حتی سه ماه بعد از طلاق باید همه چیز سرجایش باشد و کافی است که مرد به اشتباه خودش پی ببرد. در این سه ماه زن و مرد باید به کارهای گذشته شان فکر کنند و آنرا اصلاح کنند. گاهی آقا مدیر موفقی است ولی شوهر موفقی نبوده است. این آقا می تواند در این سه ماه جبران بکند. امام می فرماید که اظهار پشیمانی به زبان هم لازم نیست.

اگر خانم ها بخواهند فاطمی و مردان بخواهند علوی زندگی کنند باید کمی گذشت داشته باشند. در طلاق رجعی ،دین می گوید که زن و مرد با هم باشند و خانم دلبری کند و مرد وظیفه اش را انجام بدهد تا مهر و صفا برگردد. ولی در کشورما، شش ماه قبل از رای طلاق دادگاه، زن ومرد خانه را ترک می کنند. در وفات همسر،دین می گوید که در ایام چهارماه و ده روز( ایام عده) زن نباید آرایش کند و زینت خودش را آشکار کند ولی بعضی خانم ها این عده را رعایت نمی کنند. در طلاق های رجعی ،عده ی خیلی کمی با هم زندگی می کنند.

ما باید به فرمان های الهی اعتماد کنیم. ما باور نمی کنیم که بعد از طلاق ممکن است که قلب های زن و مرد بهم نزدیک بشود و دوباره باهم زندگی کنند. این باور باید اصلاح شود. زیرا آیه اول سوره طلاق می فرماید که امید است که خدا همه چیز را دوباره درست کند.  ما یا باید حرف خدا را باور کنیم یا حرف خودمان را. اگر ما به خدا اعتماد داشته باشیم خیلی از مشکلات حل می شود.