حجت الاسلام والمسلمین ماندگاری
92/8/15

اگر چه مثل محرم نمی شوم هرگز جدا زحلقه ی ماتم نمی شوم هرگز، مرا ببخش مرا چونکه خوب می دانم که توبه کردم و آدم نمی شوم هرگز، اسیرجاذبه ی حسین یوسف یاسم که محو درگل نرگس نمی شوم هرگز، گناهکارم و اما بدون اذن شما نصیب خشم جهنم نمی شوم هرگز، دمی فرات بیاور چرا که من قانع به سرسبیل و زمزم نمی شوم هرگز، قسم به قلب سپیدت سیاه پوش کسی به جز شهید محرم نمی شوم هرگز، به جان عشق قسم غیر چهارده معصوم به پای هیچ کسی خم نمی شوم هرگز.

سوال – چکار کنیم که از میهمانی محرم بیشترین استفاده را ببریم؟

پاسخ- محرم ماه میهمانی خدا با همراهی امام حسین(ع) است. خدا فرموده که اول به میهمانی حسین بروید و بعد با او به میهمانی من بیایید. آیه 159 سوره آل عمران می فرماید: ای پیامبر تو واسطه شو تا من گناهکاران را ببخشم و بعد من واسطه می شوم که تو آنها را ببخشی. اگر امام حسین(ع) ما را به این میهمانی راه بدهد و از ما پذیرایی کند قطعا خدا هم ما را به میهمانی راه می دهد. ماه رمضان بواسطه ی قرآن ماه میهمانی خداست. ماه محرم هم بواسطه ی رحمت واسعه ماه میهمانی خداست. معمولا ما هر جا می خواهیم به میهمانی برویم منطقی و عقلی این است که حداکثر استفاده را از آن میهمانی ببریم. درمیهمانی محرم اگر بخواهیم از میهمانی استفاده ی حداکثری داشته باشیم باید مقداری میزبان را بشناسیم. میزبان شناسی در استفاده ی بیشتر از این میهمانی به ما کمک می کند. اگر ما امام را بیشتر بشناسیم به میزبان اصلی که خداست بیشتر نزدیک می شویم. ما چند ویژگی مختصر از میزبان یعنی امام حسین(ع) را می گوییم تا بتوانیم خودمان را بیشتر به ایشان نزدیک کنیم. 1- حسین رحمة الواسعه است. هر کس می خواهد به این میهمانی برود بُعد رحمت و رأفت خودش را بیشتر کند. رحمت و رأفت امام حسین(ع) به دوستانش هم رسید. گفت :دوستان را کجا کنی محروم تو که با دشمنان نظر داری.علت اینکه شمر امام حسین(ع) را برگرداند و سر او را از بدنش جدا کرد این بود که امام با چشمهایش هم داشت شمر را هدایت می کرد. ما گاهی اوقات به فرزند، خانواده و همسایه مان هم بی رحمی می کنیم. در این میهمانی کمی از دریای رحمت امام حسین(ع) را از خدا بخواهیم .ماه امام حسین (ع) ماه تمرین رحمت است. مثل ماه رمضان که سفره هایی که انداخته می شود و افطاری هایی که داده می شود .اینها انس و رحمت است و باید بیشتر بشود. اگر این رحمت را در زندگی های مان توسعه بدهیم به امام حسین(ع) نزدیکتر می شویم. 2- امام باب نجات امت است. امام سعی می کند که مردم را نجات بدهد. در زیارت اربعین هم این را داریم. یک وقت کسی برای نجات فردی پول می گذارد یا وقت یا قسمتی از عمرش را می گذارد که این ارزش دارد ولی یک وقت خونش را می دهد. امام حسین(ع) برای نجات افراد گمراه و جاهل خون خود ،فرزندان و خانواده اش را گذاشت تا مردم نجات پیدا کنند. بخاطرهمین می گویند: ان الحسین مصباح الهدی وسفینةالنجاة .ما چقدر برای نجات مردم از گناه، هزینه می کنیم؟

آقاسیدمهدی قوام از منبری های قدیم تهران در مسجدلاله زار بود. در منبر به ایشان هدیه ای می دهند. ایشان سراغ خانمی می رود که غرق در گناه است و از او می خواهد که به احترام امام حسین(ع) ده شب محرم گناه نکند و هدیه ای را که گرفته بود به او می دهد. زن قول می دهد که گناه نکند. این زن به احترام حضرت فاطمه گناه نکرد و بعدها معلم قرآن شد. پس آقا سید مهدی قوام در محرم به امام حسین(ع) نزدیک شد. زیرا یک انسان را نجات داد .داریم که اگر یک نفر را نجات بدهید مثل این است که همه ی انسان ها را نجات داده اید. ما با پول، آبروی ،مغازه ،قلم و... می توانیم به امام حسین(ع) نزدیک بشویم. 3- امام از هدایت هیچ کس نگذشت. امام حسین(ع) زهیرعثمانی مذهب، وهب نصرانی و حر بن ریاحی را جذب کرد. آیا مداح ،روضه ،اطعام و ادب ما به گونه ای است که دیگران را جذب کند و سر سفره ی امام حسین(ع) بیاورد؟

مسلمانان حسین یاور ندارد ،غریب است و کسی در سر ندارد. امام حسین(ع) برای خدا و قرآن یارگیری کرد ما هم برای امام یارگیری کنیم. باید جاذبه ی ما حداکثری و دافع مان حداقلی باشد. 4-افرادی را که نمی توانست جذب کند برایشان دعا می کرد. بعضی اوقات وقتی کسی با ما همراه نیست به او ناسزا می گوییم یا او را نفرین می کنیم. امام حسین(ع) امت را از مدینه تا روز عاشورا دعا می کرد البته در کنار بدن علی اکبر این قوم را نفرین کرد. ما چقدردیگران را دعا می کنیم؟ مادر بجای اینکه فرزند ش را نفرین کند ،دعا کند.5- برای اقامه ی نماز و تلاوت قرآن از دشمن وقت می گیرد. پس این دو کار خیلی مهم است. باید در محرم شور حسینی را زیاد کرد. همین که جوان برای امام حسین(ع) سینه می زد ارتباط برقرار کرده است .ما باید سر سفره ی شور حسینی، شعور حسینی را هم زیاد کنیم. این دست مبلغین و برنامه ریزهای جلسه است. در هنگام ظهر عاشورا وقتی فردی خبر وقت اذان را به امام می دهد، امام می فرماید: خدا تو را از نمازگزاران قرار بدهد و بعد نماز جماعت را برپا می کند. ما باید کارهایی که برای میزبان مهم است انجام بدهیم. میزبان نماز را خیلی دوست دارد .امام حاضر شد که از دشمن برای نماز مهلت بگیرد. این میزبان مواظب حق الناس است. به نقلی امام شش صد نفر یار در مقابل سی هزار نفردشمن داشتند. و فرمودند که هر کس بدهکار است برود. اصل رعایت حق الهی است. اگر کسی حق الناس بر گردنش باشد مدال شهادت بر گردن او زیبنده نیست. گاهی ما بیخودی برای خودمان حق الناس درست می کنیم مثلا ماشین را جلوی پارکینگ خانه ای پارک می کنیم و طرف می خواهد به بیمارستان برود و معطل ما می شود. پس یادمان باشد که این میزبان به حق الناس حساس است. 6- توجه به خانواده .امام حسین(ع) با خانواده به کربلا آمد. بعضی ها می گویند که مشکلات را به خانواه مان نگوییم زیرا طاقت ندارند. ولی ما باید مشکلات را خانواده مان بگوییم تا آنها هم در این مشکلات رشد کنند. امام با مشکل شهادت و خواهرش با مشکل اسارت به اوج می رسند که می فرماید: ما جز زیبایی چیزی نمی بینیم. این برادر،خواهر را وارد مشکل کرده و آنرا مدیریت کرده است. ما باید همسر و فرزندان را به مشکلات وارد کنیم. امام برای خانواده اش خیمه درست می کند و اطراف آنها را از مَحرمان بنی هاشم می گذارد. و می فرماید :اگر دین ندارید لااقل آزادمرد باشید و به خانواده ی من کاری نداشته باشید. یعنی نمی شود که مرد زنده باشد و ناموسش را در معرض خطر قرار بدهد. بعضی مردها بخاطر تن پروری درخانه نشسته اند و همسرشان را برای کارکردن به بیرون می فرستند. آیا این فرد می خواهد در محرم میهمان امام حسین(ع) بشود؟7- توجه به حیا وعفت. دختر امام حسین(ع) وقتی بالای سر پدر قرار گرفت اول گفت که چادر از سر ما کشیدند و بعد گفت که عمه ی مظلوم من کتک خورد و لب های من تشنه است. پس شما که می خواهید به میهمانی این میزبان بروید به حیا و عفت توجه کنید. 8- کنارنیامدن با ظلم .امام فرمود: هرکس می خواهد مثل حسین باشد، نباید با فردی مثل یزید بیعت کند. اما با گناه ،بی حیایی ،رشوه خواری و ظلم کنار نمی آید. ما که می خواهیم عزادار و میهمان امام باشیم باید مثل امام باشیم. اگر ما این موارد را رعایت کردیم در کشتی نجات حسین قرار می گیریم و در عذاب خدا نخواهیم سوخت.

سوال- آیا این درست است که بعضی می گویند ما این قدر گناهکار هستیم که خجالت می کشیم به مراسم عزاداری امام حسین(ع) برویم ؟

پاسخ - اگر کسی مشکلاتش از زهیر و حر بیشتر است به مراسم امام حسین(ع) نیایند. امام حسین(ع) رحمت واسعه خداست. امام که دوست داشت شمر را هدایت کند ما را هم هدایت می کند. اگر کسی به ظاهر هم به روضه بیاید ،امام دست او را می گیرد. گاهی مجالس کوچک ،معنویت زیادی دارد. روز دوم محرم اهل بیت به کربلا رسیدند. وقتی امام اسم آن منطقه را سوال کردند و شنیدند که نام آنجا کربلا است فرمودند: اعوذ بالله من الکربلا. کرب و بلا یعنی مشکلات و امتحانات. اگر دست ما در دست امام حسین(ع) باشد در سختی ها و مشکلات کم نمی آوریم. دست زینب در دست امام بود. هر کس دستش در دست امام باشد راه را پیدا می کند از شش ماه امام حسین(ع) تا حبیب بن مظاهر هشتاد ساله . اگر ما امروز راه را گم کرده ایم بخاطر این است که از امام دور مانده ایم. به آقا التماس کنیم که دست ما را رها نکند. بی همگان بسر شود بی تو به سر نمی شود.

سوال صفحه 503 قرآن کریم را توضیح بفرمایید.

پاسخ – همه ی مشکلات ما این است که از گذشته و آینده ی مان ترس داریم و اگر حزن داریم بخاطر این است که درتکلیف مان استقامت نداریم. یکی از زیباترین عهدهایی که می توانیم در مُحرم با امام ببندیم عهد استقامت در تکالیف مان است. استقامت سه شعبه دارد: استقامت بر انجام واجبات، درمحرم نماز اول وقت می خوانیم آنرا ادامه بدهیم ، استقامت بر ترک گناه. اکثراً درمحرم از گناه دوری می کنند. بر ترک گناهان مان عهد ببندیم .ترک ظلم حُر را عزیز کرد و استقامت بر خدمت به دین و مخلوق. اگر ما این استقامت ها را داشته باشیم خوف و حزن از زندگی ما بیرون می رود.

امام حسین(ع) می فرماید: بعضی از مردم بنده ی دنیا هستند و دین را بر زبان شان می چرخانند تا زندگی شان بچرخد. وقتی که بلا و سختی می آید دین داران کم می شود. این افراد استقامت ندارند زیرا دین در اعماق وجودشان نرفته است.

عده ای سوار قطار امامت هستند و اگر جایی هم گناه کنند امام دست آنها را می گیرد ولی بعضی ها سوار قطار زندگی شان هستند و هر کاری هم دل شان می خواهد می کنند و در ایستگاه عزاداری پایین می آیند و دوباره سوار قطار زندگی می شوند. انشاءالله ما جزو سرنشینان قطار اول باشیم یعنی با امام باشیم که با همین توشه ی کم به سعادت برسیم. توشه ی کم، کشتی سریع می خواهد. امام حسین(ع) ما را با توشه ی کم به مقصد می رساند. در قرآن داریم :کسانی که اهل استقامت هستند اصحاب بهشت هستند .

مردم ما در مُحرم عهدشان را می بندند ولی باید روی آن استقامت داشته باشند. هر کس ناامید شد به یاد حُر بیفتد، حُر به خطای خودش نگاه نکرد به کرم امام حسین(ع) نگاه کرد. پس ما هم به کرم میزبان نگاه کنیم. این میزبان بیش از تصورما کریم است. یا رحمة الواسعه و باب نجاة امة انا توجهنا و استشفعنا وتوسلنا بک الی الله و قدمناک بین یده حاجاتنا یا وجیها عند الله اشفع لنا عندالله.

خدایا ما را از خیمه و سفره ی امام حسین(ع) دور نکن و نسل مان را در دنیا و آخرت از امام حسین(ع) جدا نکن .