نگاهی به جنایات آل سعود
یکی از وقاحت های تاریخی این است که طرفداران و جیره خواران رژیم مستبد آل سعود که کارنامه ایشان به انواع ظلم ها آلوده است، بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران را ظالم بخوانند. این در حالی است که قیاس آل سعود با روح الله، قیاسی به شدت مع الفارق است.
چندی پیش یکی کارشناسان معاند شبکه های ماهواره ای وهابیت در یکی از برنامه های این شبکه با وقاحت تمام، امام خمینی (اعلی الله مقامه الشریف) را ظالم نامید! وی که یک وطن فروش به تمام معناست، گفت [امام]خمینی پیش خداوند یک انسان ظالم است! وی افزود به خاطر آنکه مجبور نشود که از [امام] خمینی تعریف کند ، لذا از ایران هجرت کرده است!
اما آنچه که عجیب است این است که وی و دوستانش در شبکه های وهابی که این همه خود را ظالم ستیز می‌دانند، چرا شبکه های خود را با پولهایی اداره می‌کنند که به شدت بوی نفت سعودی ها را دارد؟! نکند در ظلم ها و تعدی های آل سعود در طول تاریخ و در همین ایام جاری در حق همه مسلمین شک دارند؟
در ادامه به گوشه ای از جنایات وحشیانه وهابیت و آل سعود در حق مسلمانان جهان اعم از شیعه و سنی اشاره می نماییم تا مصداق واقعی ظلم و ظالم بر همگان روشن و واضح گردد .
برخی از جنایات آل سعود نسبت به اهل سنت :
۱- قتل عامی حاصل از پیوند دو جنایتکار با یکدیگر :
«هنگامی که پیوند محمد بن عبدالوهاب و محمد بن سعود شکل گرفت، نخستین منطقه ای که طعم تلخ شمشیر و غارت را چشید، ریاض بود. آتش این جنگ ها نزدیک به سی سال به درازا کشید و چهار هزار قربانی گرفت.»[۱] «بسیاری از کسانی که در نبرد نهایی در سال ۱۱۸۷ قمری از ترس لشکر پسر محمد بن سعود،بدون غذا و آب فرار کرده بودند در بیابان ها از گرسنگی و تشنگی مردند.»[۲] ابن غنام تعداد این افراد را چهار صد نفر ذکر می‌کند.«سعود با لشکرش آنان را تعقیب کرد و هر کسی را که قدرت شمشیر به دست گرفتن داشت، در میانه راه کشت»[۳]
۲- جنایات وهابیت در عیینه:
«سپاه وهابیان، در سال ۱۱۶۳ مردان و کودکان عیینه را کشتند؛ زنان را به اسارت گرفتند؛ خانه ها را ویران کردند و درختان و مزارع را به آتش کشیدند. پس از آن عیینه به ویرانه ای تبدیل شد.»[۴]
۳- جنایات عبدالعزیز بن محمد بن سعود در حریمله :
مردم شهر حریمله با روشنگری های سلیمان بن عبدالوهاب ، برادر محمد بن عبدالوهاب، به مخالفت با حرکت وهابیان پرداخت. تا اینکه در سال ۱۱۶۷ قمری، عبدالعزیز بن محمد بن سعود به این منطقه حمله کرد و بیش از صد تن از مردان را کشت و اموال و زندگی آنها را غارت کرد. این شهر فیء شمرده شد و خانه ها و نخلستان هایش غنیمت وهابیان قرار گرفت.[۵]
۴- حمله آل سعود به مکه :
در سال ۱۲۱۸ لشکر آل سعود به مکه حمله کرد. ایشان همه بقاع موجود در قبرستان ها ، قبه ای که در محل ولادت پیامبر صلی الله و علیه و آله (مولد النبی) و نیز قبه ای که بر چاه زمزم بود به همراه ساختمان های دور خانه خدا را ویران کردند. سپس هرگونه استغاثه به اولیاء الله را ممنوع و نماز دیگر مذهب ها (شافعی،مالکی و حنفی) را که به نوبت در مسجد خوانده می‌شد باطل اعلام کردند.با این حال پس از مدتی از سپاه شریف مکه شکست خوردند و از مکه بیرون رانده شدند.[۶]
۵- جنایات آل سعود در مدینه :
آل سعود در سال ۱۲۲۰ توانستند به مدینه وارد شوند[۷]بسیاری از مردم مدینه را ناکثین نامیدند و کشتند.خدام حرم را شکنجه کردند تا اینکه به اجبار محل خزائن حرم را نشان دادند.سپس به بقیع وارد شدند و تمامی قبه های بقیع را ویران کردند که از آن جمله قبه های عثمان و ائمه بقیع علیهم السلام بود.[۸]
برخی از جنایات آل سعود نسبت به شیعیان :
۱- جنایات وهابیت در قطیف :
در سال ۱۲۰۶، در یکی از حمله های سعود به قطیف به بهانه مبارزه با بت ها،سپاه آل سعود پس از محاصره شهر «سبهات» وارد آن شده و هر کس را که در آن یافتند کشتند. کشته ها به ۱۵۰۰ نفر می‌رسید. اموال و دارایی ها را نیز غارت کردند.سپس به منطقه قدیح لشکرکشی کردند مردم آن را نیز کشتند و اموالشان را غارت کردند...سپس به یکی دیگر از مناطق منطقه قطیف به نام الفرضه لشکرکشی کردند و با وجود کشتار فراوان، مردم باز هم وهابیت را نپذیرفتند[۹]
۲- جنایات وهابیت در احساء:
در سال ۱۲۰۷ ق سپاه عظیم آل سعود به سوی احساء حرکت کرد و لشکریان وی در میانه راه هر که را یافتند، بدون ترحم کشتند و نخلستان ها را ویران، محصولات کشاورزان را غارت و حیوانات آنان را تصاحب کردند...در یک روز ششصد تن را کشتند و اموال آنان را به تاراج بردند.[۱۰]
۳- حمله دیگر به احساء در سال ۱۲۱۰ ق؛
ابن بشر در مورد این یورش چنین گزارش می دهد: «هنگامی که صبح شد، پس از نماز صبح، لشکریان بر اسب هایشان سوار شدند و به یکباره بر شهر تاختند.آسمان سیاه شد و زمین به لرزه در آمد و دود و آتش آسمان را در بر گرفت.بسیاری از زنان احساء از ترس ، فرزندان خود را سقط کردند.سپس سعود وارد شد...و چند ماه در این شهر اقامت کرد.در این مدت هر که را خواست کشت، هر که را خواست، تبعید کرد و هر که را خواست زندانی کرد...و در میان آنها کشتار بسیار کرد...در این جنگ، سعود اموال بسیاری را که قابل توصیف و شمارش نبود،به دست آورد»[۱۱]
۴- حمله به کربلا در سال ۱۲۱۶ ق؛
ابن بشر، تاریخ نگار وهابی، در این باره می‌گوید: « سعود در سال ۱۲۱۶ با لشکری پیروز، متشکل از اهل نجد و اطراف آن، و منطقه حجاز و تهامه و غیر آن، به قصد کربلا حرکت کرد و بر مردم شهر [امام] حسین [علیه السلام] فرود آمد. و این واقعه در ذی القعده روی داد [۱۲] که مسلمانان [وهابیان] دیوارها را ویران کردند و به زور داخل شهر شدند و بیش تر مردم را در بازار و خانه ها کشتند و قبه بالای قبر [امام] حسین [علیه السلام] را ویران کردند...،از ساکنین آنجا نزدیک به دو هزار نفر را کشتند...»[۱۳] نماینده روسیه در گزارش خود به سفارت روسیه در توصیف قتل و غارت آنها می‌گوید: «دوازده هزار وهابی ناگهان بر ضریح امام حسین [علیه السلام] حمله کردند و پس از تصرف غنایم ارزشمند...چیزی جز آتش و شمشیر باقی نگذاشتند...کهن سالان و کودکان و زنان را از دم تیغ گذراندند و در قساوت و سنگدلی کوتاهی نکردند؛ از کشتار دست نکشیدند تا رودابه هایی از خون در شهر جاری شد...بیش از چهار هزار نفر کشته شدند...»[۱۴]
بعد از کربلا سپاه وهابی به سوی نجف حرکت کرد؛ اما از آنجا که مردم نجف ماجرای کشتار و غارت کربلا را شنیده بودند، با مجاهدت تمام ایستادگی کردند و سپاه سعود نتوانست به نجف وارد شود.[۱۵]
جنایات وهابیت و آل سعود در کشتار مسلمانان و غارت اموال آنان و به آتش کشیدن خانه های آنان و . . . به همین چند سطر خلاصه نمی گردد بلکه این جنایات از ابتدای پیدایش این فرقه خونخوار و ظالم تا کنون همچنان ادامه دارد ، به گونه ای که به جرات می توان گفت ، امروزه هیچ ظلمی در اقصی نقاط کشورهای اسلامی دامنگیر مسلمانان نمی شود جز اینکه ریشه آن ظلم در نهایت به پیروان و هواداران این فرقه گمراه می رسد ، حال جای بسی شگفتیست که برخی فریب خوردگان وهابیت و پیروان شیطان ، که از پولهای کثیف این فرقه ارتزاق می نمایند ، دیگران را متهم به ظلم و ستم می کنند !
[۱] رک :ابن بشر[وهابی] ، عنوان المجد فی تاریخ النجد ص ۶۱
[۲] همان ص ۶۰
[۳] حسین بن غنام، «تاریخ نجد» ، دار الشروق ص۱۳۸
[۴] ناص السعید، «تارخ آل سعود»، منشورات اتحاد شعب الجزیره العربیه ص ۹
[۵] حسین بن غنام، «تاریخ نجد» ، دار الشروق ص ۱۰۹
[۶] احمد زینی دحلان، خلاصه الکلام فی بیان امرائ البلد الحرام ص ۱۶ ،عبدالله جبرتی، المختار من تاریخ الجبرتی، سید محسن امین عاملی، کشف الارتیاب فی اتباع محمد بن عبدالوهاب
[۷] ابن بشر ، عنوان المجد فی تاریخ النجد ج ۱،مکتبه الریاض الحدیثه،ص ۱۳۷
[۸] یوسف الهاجری،«البقیع قصه تدمیر آل سعود للآثار الاسلامیه فی الحجاز»،ص۸۲-۸۳ به نقل از: حسن جمال بن احمد الریکی، لمع الشهاب فی سیره محمد بن عبدالوهاب!
[۹] حسین بن غنام، «تاریخ نجد» ، دار الشروق ص۱۷۹
[۱۰] همان ص ۱۸۱
[۱۱] ابن بشر ، عنوان المجد فی تاریخ النجد ج ۱،مکتبه الریاض الحدیثه،ص ۱۰۶-۱۰۷
[۱۲] نویسنده کتاب تاریخ البلاد العربیه السعودیه، منیر العجلانی معتقد است این نبرد در ذی حجه، یعنی زمانی که شیعیان در ایام غدیر برای زیارت حضرت علی علیه السلام به نجف رفته بودند رخ داده است و می‌گوید: «در شهر به جز پیرها و ناتوان ها نمانده بودند». پس از آن آل سعود چندبار به عتبات عالیات لشکر کشید؛ اما در هیچ یک موفق نبود.
[۱۳] همان ص ۱۲۱-۱۲۲
[۱۴] الیکسی فاسیلف،«تاریخ العربه السعودیه من القرن الثامن عشر حتی نهایه القرن العشرین»،بیروت،شرکه المطبوعات،۱۹۹۵م ،ص۱۳۳
[۱۵] سید مهدی علیزاده موسوی، سلفی گری و وهابیت ج ۱، تبارشناسی ص۳۲۷
