وقتی فرزند شما كوچك بود، هرروز صدها بار به او می گفتید كه در نزد شما فردی مهم و انسانی ویژه است. شما با خیره شدن در چشمان او و غذا دادن یا بازی با او موقع حمام كردن یا خواندن لالایی موقعی كه او را برای خوابیدن تكان می دادید، احساس شادی تان را به او منتقل می كردید.

حالا كه فرزند شما بزرگ تر و مستقل تر شده است، برای او مشكل است كه بفهمد وجودش تا چه حد برای شما اهمیت دارد، زیرا شما كمتر به او اجازه این كار را می دهید. وقتی فرزندتان به سن پیش دبستانی می رسد، به رغم میلش كمتر مثل گذشته او را در آغوش می گیرید یا در سن دبستان كمتر مانند قبل عواطفتان را صریح و بی پرده برایش بیان می كنید. برای این كه چنین مواردی باعث نشود فرزندتان احساس فردیت و یگانگی خود را از دست بدهد، به كارگیری نكات ده گانه زیر در هر سنی كه فرزندتان قرار دارد، ضروری است:

1- به فرزندتان كمك كنید كه تشخیص دهد چه چیزی او را از دیگران متمایز می سازد. دیدگاه والدین باید به گونه ای باشد كه صفاتی از قبیل صداقت ، شجاعت ، بصیرت و خلاقیت را در فرزندان تشویق و تجلیل نماید، به جای این كه تشویق و تمجیدهایشان فقط شامل جزئیاتی گردد كه مثلاً ناشی از20 ثانیه از زندگی روزانه كودك باشد.

2- در تشویق كردن سخاوتمند باشید، اما همیشه در نظر داشته باشید كه تشویق هایتان صادقانه باشد. همچنین هنگامی كه فرزندتان را تشویق می كنید، سعی كنید تا جایی كه امكان دارد، دقیق عمل كنید. مثلاً وقتی نقاشی فرزندتان را نگاه می كنید به او بگویید:« از رنگ های خیلی خوبی استفاده كرده ای» یا « تو نگاه خاصی به همه چیز داری ».

فرزندان بیشتر تشویق هایی را می پذیرند كه منعكس كننده احساسات قلبی شما باشد، نه تشویق هایی را كه سرسری و سرهم بندی شده باشد.

3- با فرزندانتان در مورد چیزهایی كه واقعاً برای آنها مهم است، صحبت كنید. اگر والدین زمانی را برای شنیدن چیزهایی كه فرزندشان می خواهد به آنها بگوید صرف نمایند، فرزند آنها احساس ارزشمندی خواهد كرد. فرزندان غالباً علاقه دارند در مورد چیزهایی كه برای آنان در مدرسه یا در ارتباط با دوستان اتفاق می افتد با والدین گفت و گو كنند، پس به آنها اجازه دهید در هر موردی كه مایل اند با شما صحبت كنند.

4- اخلاق و ویژگی های فردی فرزندتان را درك كنید و به آنها افتخار كنید. به جای این كه بكوشید یك جغد شب را به یك خروس سحرخیز تبدیل كنید یا یك فرد درونگرا را به كانون شور و شوق و شادی یك مهمانی مبدل سازید، فرزندتان را همان طور كه هست بپذیرید و او را دوست داشته باشید، همان گونه كه انتظار دارید دیگران شما را آنچنان كه هستید بپذیرند و دوست داشته باشند.

5- هر روز مدت زمانی را به طور انفرادی به فرزند تان اختصاص دهید. اگر شما بیشتر از یك فرزند دارید، راه هایی پیدا كنید كه زمانی را با هر یك از فرزندانتان به تنهایی سپری كنید. مثلاً عادت كنید وقتی برای خرید روزانه بیرون می روید یكی از بچه ها را با خودتان ببرید تا بتوانید مدتی را به تنهایی با یكدیگر بگذرانید. این تلاش، یعنی اختصاص زمان ویژه ای برای هر یك از فرزندان ، كوشش بسیار ارزشمندی است. اختصاص زمان برای یك فرد این پیام را به منتقل می كند كه توانسان ویژه ای هستی.

6- به طور مرتب از فرزندان تجلیل و آنها را تشویق نمایید. منتظر دستاوردهای مهم یا نقاط عطف در زندگی آنها نباشید. بلكه از همه چیزهای كوچك، اما سزاوار توجه كه در زندگی روزمره اتفاق می افتد تجلیل و قدردانی كنید. برای مثال: اولین گلی كه فرزندتان در یك مسابقه فوتبال می زند، اظهار نظر مثبت معلم در مورد فرزندتان ، عالی تمیز كردن اتاق خواب و مانند این ها.

7- به فرزندتان اجازه دهید كه بداند شما در همه حال، چه در خوبی و خوشی و چه در موقع ناراحتی در كنار او خواهید بود و این كه شما هر كاری را كه بتوانید انجام خواهید داد تا به او كمك كنید از سختی ها و مشقت ها رهایی یابد. به فرزندتان حتی وقتی شرایط خوبی هم ندارد، اعتماد كنید. یادتان باشد كه وینستون چرچیل هم در كلاس ششم مردود شد.

8- همراه با فرزندتان بخندید.هیچ چیز مثل تقسیم شادی ها و با یكدیگر خندیدن برای تحكیم پیوند میان والدین و فرزند وجود ندارد. شوخی و مزاح شما با فرزندتان به وی می گوید كه او جایگاه ویژه ای در قلب شما دارد.

9- بعضی از چیزهایی را كه در گذشته برایتان پیش آمده با فرزندتان در میان بگذارید.به او بگویید كه چه حالی داشتید وقتی در امتحان تجدید شدید، وقتی كه با بهترین دوستتان دعوا كردید یا وقتی كه چیز ارزشمندی را گم گردید. مهمتر از همه اینها، اولین كسی باشید كه اگر مرتكب اشتباهی شُـدید، آن را بپذیرید، به خصوص اگر اشتباهتان مربوط به فرزندان باشد.

10- علاوه بر تمام موارد بالا، به خاطر داشته باشید كه ایجاد احساس فردیت و ویژه بودن یكی از مهم ترین وظایف شماست.هیچ كس مثل والدین نمی تواند عزت نفس یك كودك را بسازد.