امانت
حدیث با موضوع امانت
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. از امام باقر علیه السلام روایت شده که فرمودند: ثَلَاثٌ لَمْ یَجْعَلِ اللَّهُ لِأَحَدٍ مِنَ النَّاسِ فِیهِنَّ رُخْصَةً بِرُّ الْوَالِدَیْنِ بَرَّیْنِ کَانَا أَوْ فَاجِرَیْنِ وَ وَفَاءٌ بِالْعَهْدِ لِلْبَرِّ وَ الْفَاجِرِ وَ أَدَاءُ الْأَمَانَةِ إِلَى الْبَرِّ وَ الْفَاجِر.

سه صفت اخلاقی است‌که خداوند به احدى اجازه مخالفت با آنها را نداده است (خواه طرف مقابل نیکوکار باشد یا بدکار) نیکى به پدر و مادر، وفاى به عهد و أداى امانت.

(خصال ص 128) امام باقر (ع)
توضیحات
چند نکته کوتاه درباره احکام امانت:

1.اگر انسان مال کسی را به عنوان امانت و نگهداری قبول کرده است از آن مال نمی تواند استفاده کند مگر اینکه از صاحبش اجازه بگیرد.

2. کسى که امانت را قبول مى‏ کند، اگر براى‏ آن،‏ جاى مناسبى ندارد، باید جاى مناسب تهیه نماید و طورى آن را نگهدارى کند که مردم نگویند در امانت‏ خیانت کرده و در نگهدارى آن کوتاهى نموده است و اگر در جایى که مناسب نیست بگذارد و تلف شود باید عوض آن را بدهد.(رساله مراجع م 2334)

3. اگر امانت دهنده و صاحب مال فوت کند، امانت دار باید مال را به وارث او برساند، یا به وارث او‏ خبر دهد، و چنانچه مال را به وارث او ندهد و از خبر دادن هم کوتاهى کند و مال تلف شود علاوه بر این که گهنکار بودن، ضامن است.(رساله مراجع م 2339)

خداوند متعال توفیق حفظ و نگهداری صحیحِ امانت های الهی را به ما عنایت فرماید به برکت صلوات بر محمد و ال محمد.