دوره مهارت های زندگی مشترک – استاد عباسی ولدی ۱.یاد معاد

بسم الله الرحمن الرحیم

کارشناس: استاد عباسی ولدی

عنوان: یاد معاد

می خواهیم با عصبانیتمان مبارزه کنیم. خیلی هم دوست داریم که این مسیر را تا انتها طی کنیم. به مدد معارف نورانی اهل بیت (ع)، با توکل به خدا و توسل به اهل بیت (ع) این کار شدنی است.

یکی از اصلی ترین راهکارهایی که در روایات نورانی اهل بیت (ع) توصیه شده که انجام بدهیم تا بتوانیم بر خشمی که داریم غلبه کنیم، این است که هیچ وقت معاد را فراموش کنیم.
به فکر معاد، قیامت و حساب و کتاب بودن یکی از کارکردهایش این است که ما را در مدیریت خشم کمک می کند.
امیرالمونین علی (ع) در فرمان معروفشان به مالک اشتر اینطور می فرمایند: تندی خشم و ضربه دست و تیزی زبانت را مهار کن و با نگه داشتن زبانت در هنگام خشم و درنگ کردن در حمله و نشان دادن ضربه دست، از همه این صفات زشت خود را نگاه دار. و هرگاه این حال به تو دست داد نگاهت را به آسمان بینداز تا خشمت آرام بگیرد و عنان اختیارت را در دست گیری، چرا که تو هرگز برخود چنین تسلطی پیدا نکنی مگر آنگاه که فکر و ذهن خود را پیوسته متوجه معاد و بازگشت به سوی پروردگارت گردانی.

-این ها بسیار نکته کلیدی در تربیت دینی است. ما به اندازه ای که نگران آخرتمان هستیم در رفتارهایمان بییشتر حواسمان را جمع می کنیم!

آن زمانی که حواسمان پرت می شود که یک روزی از این دنیا بیرون خواهیم رفت و وارد یک عالمی خواهیم شد که ابدی است و حساب و کتابی هم هست از رفتارهایمان غافل می شویم.

امام صادق (ع): کسی که خشم خودش را فرو خورد در حالی که می تواند آنرا ابراز کند خداوند در روز قیامت دل او را پر از امنیت و ایمان خواهد کرد. ( اصول کافى ج 3، ص ۱۷۰)

در تربیت دینی نه فقط درباره فرو خوردن خشم، بلکه درباره بسیاری از مهارت های دیگر که باید کسب کنیم به شدت به ما توصیه شده که به فکر معاد و مرگ باشیم.

این توصیه امیرالمومنین (ع) به مالک اشتر یک توصیه عمومی است. فقط اختصاص به مالک اشتر ندارد و همه باید نسبت به آن حواسمان را جمع کنیم.

یکی از عبادت های بزرگ، از برترین عبادت در فرهنگ دینی، عبادتی است به نام تفکر!
یک لحظه تفکر کردن برابر با سال ها عبادت معرفی شده است. یکی از چیزهایی که باید درباره آن تفکر و دقت کرد زشتی خشم است.

روایات ما درباره خشم که صحبت می کند مطالبی را بیان می کند که اگر انسان به آن فکر کند احساس تنفری نسبت به خشم پیدا می کند که دیگر به راحتی خشم خودش را ابراز نمی کند و قدرتی برای تسلط بر آن پیدا می کند.

مثلا: طبق روایات باید بگوییم:

-خشم ویران گر خانه هاست.
-ایمان را از بین می برد.
-عمر انسان را کوتاه می کند.
-انسان را از آدمیت بیرون کرده و در شمار حیوانات قرار می دهد.
-خشم دام شیطان برای انحراف انسان از مسیر آفرینش است.
-خشم باعث می شود برخی از صفات زشت که در ما وجود دارد و خدا پوشانده است برملا بشود.
-خشم کلید همه بدی هاست.
با عصبانیت کینه ها زنده می شود. عصبانیت خود انسان را از بین می برد. و اگر به خشم و عصبانیت اجازه بروز بدهیم طبق احادیث تا سرحد هلاکت هم انسان را پیش می برد.

به این ها فکر کنیم. ذهنمان را مشغول کنیم. در زمان هایی که عصبی نیستیم درباره این زشتی ها، این چهره ای که از خشم به ما معرفی شده فکر کنیم. مطمئن باشید یکی از اصلی ترین ابراز میل پیدا کردن به خوبی ها و تنفر از بدی ها همین فکر کردن است.