وظیفه ما در زمان غیبت، عبارت است از:

1- انتظار و آمادگی در بُعد فکری، روحی و عملی. منتظر باید تفکر اسلامی خویش را سامان داده و وضعیت روحی و ایمان درونی خود را تقویت کند. سپس با برنامه تربیتی و ارتباط با برادران مؤمن و منتظر، به دیگرسازی روی آرود. هم چنین در هنگام غیبت باید از نایب امام(ولی فقیه) اطاعت کرد و همراه و هم گام با او، زمینه را برای ظهور فراهم نمود.

2- دعا برای امام زمان(عج).

3- ارتباط با امام(عج) به شکل های مختلف (مثل رفتن به مسجد جمکران و شرکت در دعای ندبه و خواندن زیارت آل یاسین و دعای عهد که از طرف بزرگان بسیار توصیه شده است).

4- به یاد آوردن امام عصر(عج) و عنایت او به شیعیان با ذکر احادیث، کرامات، مقام امام(عج) و ایجاد محبت در دل دیگران.

5- شناخت و مطالعه هر چه بیشتر درباره امام زمان(عج).

6- دادن صدقه برای سلامتی آن عزیز و یا حواله نمودن ثواب هایی برای آن حضرت.

7- رفع شبهه و مبارزه به شبهه افکنان درباره وجود، طول عمر و آثار وجودی آن حضرت، در بین منتظران.

8- امیدواری بر قیام و انقلاب آن یوسف زهرا(س) و امید دادن به دیگران. و تذکر آخر این که ائمه(ع) فرموده اند: نشانه ای از آمادگی داشته باشید: لِیَعدَنّ أحدکم لخروج القائم و لو سهما؛ هر یک از شما برای قیام قائم(عج) باید آماده گردد هر چند با تهیه یک تیر باشد، (بحارالانوار، ج 53، ص 366).