آیات مهدوی – آیه ۱-۳ سوره بقره
ذلِکَ الْکِتابُ لا رَیبَ فیهِ هُدی لِلْمُتَّقینَ. الَّذینَ یؤْمِنُونَ بِالْغَیب
موضوع: ایمان به حجّت غایب و قطعیت ظهور
راوی می‌گوید: از امام صادق درباره آیه: الم، ذلِکَ الْکِتابُ لا رَیْبَ فِیهِ هُدی لِلْمُتَّقِینَ، الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ سؤال کردم، ایشان فرمودند: پرهیزگاران، پیروان حضرت علی هستند و (مراد از) «غیب»، حجت غائب است و شاهد آن قول خداوند است که می‌فرماید: «بگو: غیب تنها برای خدا است! شما در انتظار باشید، من هم با شما در انتظارم!».
در روایت دیگری از ایشان آمده است: «ایمان به غیب، یعنی اقرار به قیام قائم که حق است».
نکات
ایمان به غیب، مانند آستانه و درگاهی است که با ورود به آن، انسان از مرتبه حیوانی که به درک محسوسات محدود می‌شود، بیرون می‌آید و به مرتبه والای انسانیت وارد می‌شود و درمی‌یابد که وجود بزرگتر و فراگیرتر از دایره محسوسات است.
بر اساس روایات، یکی از مهم‌ترین مصداق‌های «غیب»، ایمان به «حجّت غایب» و یقین به «ظهور» اوست.
از مهم‌ترین آسیب‌ها و خطراتی که منتظران را در دوران غیبت تهدید می‌کند، شک و تردید درباره وجود و ظهور امام زمان است که ممکن است از دو موضوع سرچشمه گرفته باشد: ۱. طولانی شدن غیب؛ ۲. شبهه‌افکنی دشمنان
------------------------
الصّادق (علیه السلام)- فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ قَالَ: مَنْ أَقَرَّ بِقِیَامِ الْقَائِمِ (عجل الله تعالی فرجه الشریف)أَنَّهُ حَقٌّ.
امام صادق (علیه السلام) منظور از ایمان‌آورندگان به غیب کسانی است که به حقّانیّت قیام قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) اقرار کرده‌اند.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۱۱۸ بحارالأنوار، ج۵۲، ص۱۲۴/ کمال الدین، ج۱، ص۱۷/ نورالثقلین
