حکمت های کاظمی - غم و اندوه

امام کاظم علیه السّلام فرمودند: کَثرَهُ الهَمِّ تُورِثُ الهِرَمَ؛  اندوه بسیار، پیری می آورد.  (مسند الامام الکاظم(ع)، ج۳، ص۲۶۵)

شرح حدیث:
غم و غصّه، جسم را نحیف و لاغر می کند، اشتهای خوردن را از انسان می گیرد و در هضم درست غذا اختلال ایجاد می کند.
موضوعاتی که امروز، انسان معاصر را رنج می دهد عبارت از اینهاست:
احساس تنهایی و پوچی احساس نداشتن پناهگاه و پشتیبان
ترس از مرگ و نابودی و ترس از آینده غم و غصّه به خاطر ناکامیها و شکستها
حسرت و اندوه برای از دست دادن عزیزان یا اموال و... .

در مقابل آنچه به بشر روحیّه و نشاط و امید می دهد، عبارت است از:
احساس رضایت و خوشبختی از زندگی، آسان گرفتن مشکلات، خوش بینی و پرهیز از بدگمانی، آمادگی برای گذر از مرحله دنیا و ورود به مرحله آخرت، عمل صالح و نیکی به مردم.

در روایات ما آمده است:
وقتی دنیا گذراست، دل بستن به آن چرا؟
وقتی روزی و رزق مقدّر است، حرص و آز چرا؟
پس بی جهت غصه نخوریم و زندگی را به خاطر امور ناچیز و بی ارزش بر خودمان تلخ نسازیم. اندوه بسیار مایه پیری و بیماری است که جسد و بدن را آب می کند. یکی از پزشکان خارجی نوشته است: «آنچه می خورید، باعث زخم معده نمی شود، بلکه آنچه شما را می خورد، نگرانی است که موجب پیدایش این زخم می شود. ( نگرانی ها و ناامیدی ها، ص۳۴.)».
این حرف آلکسیس کارل هم خواندنی است: «پیشه وری که نداند چگونه به جنگ نگرانی برود، جوان مرگ خواهد شد.(همان، ص۴۲.)

منبع: حکمت های کاظمی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام کاظم علیه السلام)، جواد محدثی