نهج البلاغه موضوعی > فروع دین > روزه

روزه
605. عید واقعی
فی بعض الاعیاد: انما هو عید لمن قبل الله صیامه و شکر قیامه و کل یوم لا یعصی الله فیه فهو عید.

امام علیه السلام در یکی از اعیاد فرمود: همانا امروز عید است، برای کسی که روزه اش مورد قبول و شب زنده داری اش مشکور باشد و هر روزی که در آن معصیت خدا نشود آروز، عید است. ( حکمت 482)

606. حکمت روزه
حرس الله عباده المؤمنین بالصلوات و الزکوات، و مجاهده الصیام فی الایام المفروضات، تسکینا لا طرافهم، و تخشیعا لابصارهم، و تذلیلا لنفوسهم.

خداوند متعال بندگان را ایمان خود را از فریبکاری های شیطان محفوظ و مصون می دارد، به وسیله نمازها و زکات دادن و تحمل مشقت به وسیله روزه گرفتن در روزهای مقرر (رمضان مبارک) و برای ایجاد آرامش در اعضای آنان و برای خاشع نمودن چشمان و رام کردن نفس ها. ( خطبه 192)

607. آزمایش اخلاص بندگان
فرض الله … الصیام ابتلاء لا خلاص الخلق.

خداوند روزه را آزمایشی برای اخلاص بندگانش قرار داد. ( حکمت 252)

608. زکات بدن
لکل شیء زکاه، و زکاه البدن الصیام.

برای هر چیزی زکاتی است و زکات بدن روزه گرفتن است. ( حکمت 136)

609. روزه دار ظاهری
کم من صائم لیس له من صیامه الا الجوع و الظما، و کم من قائم لیس له من قیامه الا السهر و العناء، حبذا نوم الاکیاس و افطارهم.

بسا روزه داری که از روزه اش جز گرسنگی و تشنگی نصیبی نیابد، و بسا شب زنده داری که از عبادت شبانه اش جز رنج و بی خوابی بهره ای نبرد، خوشا خواب زیرکان (عارف) و روزه خواری آنان! ( حکمت 145)

610. سپر عذاب
… صوم شهر رمضان فانه جنه من العقاب

روزه ماه رمضان سپر عذاب است. ( خطبه 110)

611. وقت افطار
صلوا بهم المغرب حین یفطر الصائم.

نماز مغرب را هنگامی به پا دارید که روزه دار روزه اش را می گشاید. ( نامه 52)