واکنش سیدابوالحسن اصفهانی به دشنام های یک مستمند
?آیه: وَ لا تَسْتَوِي الْحَسَنَةُ وَ لاَ السَّيِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتي هِيَ أَحْسَنُ فصلت/34
هرگز نیکی و بدی یکسان نیستند، پس بدی را با نیکوترین خصلت دفع کن
?حکایت؛ یک نفر از طلاب نقل می کرد: در صحن امام حسین (ع) نزدیک تل زینبیه نشسته بود، مردی در کنار من ایستاده بود. مرحوم آیةالله سید ابوالحسن اصفهانی با اصحابش از حرم مقدس امام حسین علیهالسلام از درب سمت تل زینبیه خارج شد، آن مردی که در کنار من ایستاده بود آهسته با خود گفت بروم و این سید را دشنام دهم، دنبال سید به راه افتاد تا آنکه هر دو از آنجا گذاشتند.
لحظاتی بعد دیدم آن مرد دشنام دهنده با چشم گریان در حال برگشتن است، علت را از او پرسیدم، پاسخ داد :من با سید تا درب منزل رفتم و به او دشنام دادم، اما همنیکه درب منزل رسیدم، سید فرمود: همین جا توقف کن من با شما کاری دارم و داخل منزل رفت، طول نکشید از منزل خارج شد، مقداری پول به من داد و فرمود: بگیر این پولها را و هر موقع دست تنگ شدی به من مراجعه کن، زیرا ممکن است اگر بغیر ما مراجعه کنی حاجت تو را برآورده نکنند و دیگر آنکه من آمادگی دارم هر گونه دشنام و ناسزائی را بشنوم و لیکن استدعا می کنم ناموس مرا مورد دشنام قرار ندهی.
آن شخص خطا کار میگوید: چنان این کلمات پیامبر گونه سید در من اثر عمیق گذاشت که از درون تهی شدم و بسیار پشیمانم، اشک چشمانم را فرا گرفت و همان طوریکه مشاهده میکنی، از این همه بزرگواری، حلم و مردانگی این مرد بزرگ در کمال قدرتی که داشت رعشه بر اندامم افتاد .1
تیغ حلم از تیغ آهن تیز تر
بل زصد لشگر ظفر انگیز تر2
?پی نوشت :
1. با اقتباس و ویراست از کتاب مردان علم در دنیای عمل
2. مولوی
