نماز شب؛ آمادگی برای پذیرش وحی


«يَا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلًا نِصْفَهُ أَوِ انقُصْ مِنْهُ قَلِيلًا أَوْ زِدْ عَلَيْهِ وَ رَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلًا إِنَّا سَنُلْقِي عَلَيْكَ قَوْلًا ثَقِيلًا إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّيْلِ هِيَ أَشَدُّ وَطْئا وَ أَقْوَمُ قِيلًا»
رسول خدا صلی‌الله علیه و آله خود را در پارچه‌ای پیچیده بودند که از اطراف فاصله بگیرند و خدا می‌فرماید باید با حالت سحرخیزی از این حالت دنیایی بیرون بیایی. خود را در پناه خدا قرار بده تا همه عنایت‌ها از آن‌جا شامل حالت شود. شب را جز اندکی نخواب. بعد می‌فرماید به ملایمت و شمرده شمرده قرآن بخوان تا اثر در نفس بگذارد. همه این‌ها را برای این گفته است که صفای روح پیدا شود و صفای روح هم به این دلیل لازم است که می‌فرماید ما گفتار گران‌قدری را در آینده به تو القا می‌کنیم. پس سحرخیز بودن باعث می‌شود صفایی برایت پیدا شود و آماده شوی که گفتاری گران‌قدر بر تو نازل شود.