قائل : امام باقر (علیه السلام)
حَدَّثَنَا اَلشَّيْخُ اَلْفَقِيهُ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ مُوسَى بْنِ بَابَوَيْهِ اَلْقُمِّيُّ رَحِمَهُ اَللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا أَبِي رَحِمَهُ اَللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اَللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ اَلْحُسَيْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ جُمْهُورٍ وَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ زِيَادٍ عَمَّنْ سَمِعَ مُحَمَّدَ بْنَ مُسْلِمٍ اَلثَّقَفِيَّ يَقُولُ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ اَلْبَاقِرَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَقُولُ: إِنَّ لِلَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى مَلاَئِكَةً مُوَكَّلِينَ بِالصَّائِمِينَ يَسْتَغْفِرُونَ لَهُمْ فِي كُلِّ يَوْمٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ إِلَى آخِرِهِ وَ يُنَادُونَ اَلصَّائِمِينَ كُلَّ لَيْلَةٍ عِنْدَ إِفْطَارِهِمْ أَبْشِرُوا عِبَادَ اَللَّهِ وَ قَدْ جُعْتُمْ قَلِيلاً وَ سَتَشْبَعُونَ كَثِيراً بُورِكْتُمْ وَ بُورِكَ فِيكُمْ حَتَّى إِذَا كَانَ آخِرُ لَيْلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ نَادَوْهُمْ أَبْشِرُوا عِبَادَ اَللَّهِ فَقَدْ غَفَرَ اَللَّهُ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَ قَبِلَ تَوْبَتَكُمْ فَانْظُرُوا كَيْفَ تَكُونُونَ فِيمَا تَسْتَأْنِفُونَ. (الأمالی (للصدوق) ج۱ ص۵۴)
.امام باقر عليه السّلام فرمود:خداوند فرشتگانى دارد كه بر روزهداران گمارده شدهاند.آنان هرروز رمضان براى مؤمنان آمرزش مىطلبند و آنگاه كه وقت افطار مىرسد،ندا مىدهند:اى بندگان خداوند!شما را مژده باد،اندكى گرسنگى كشيديد و به زودى بسيار سير خواهيد شد.مبارك باشيد آنگاه كه آخرين شب رمضان فرابرسد،مىگويند:شما را بشارت باد كه خدا گناهانتان را آمرزيد و حال كه توبهتان را پذيرفته،مراقب باشيد كه پس از رمضان چگونه خواهيد بود.