رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : عليٌّ إمامُ البَرَرةِ ، وقاتِلُ الفَجَرةِ ، منصورٌ مَن نَصرَهُ ، مَخذولٌ مَن خَذلَهُ . [ كنز العمّال : 32909 . ]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : على پيشواى نيكوكاران است و كُشنده بدكاران، هر كه او را يارى كند ، يارى مى شود و هر كه از يارى او دست شويد، بى يار مى ماند.

حضرت می‌فرمایند: «منصورٌ مَن نَصرَهُ» هر کس امیرالمؤمنین را یاری کند، مورد یاری قرار می‌گیرد. این ارزش یاری کردن امیرالمؤمنین (ع) است. آن‌که علی (ع) را یاری می‌کند، یاری می‌شود. چه کسی او را یاری می‌کند؟ خدا، فرشتگان و خوبانِ عالم او را یاری می‌کنند و در زمینه یاری کردن امیرالمؤمنین (ع) یک سرمایه‌دار عظیم معنوی می‌شود. یاری کردن امیرالمؤمنین (ع) به چیست؟ من چگونه مولی‌الموحدین (ع) را یاری کنم؟

خود حضرت راه آن را نشان می‌دهند که چگونه مرا یاری کنید. ایشان در نامه‌ای که به استاندارشان در بصره نوشته بودند و البته خطاب به همه مردم است، چنین می‌فرمایند: «أَعِینُونِی بِوَرَعٍ وَاجْتِهَادٍ وَعِفَّةٍ وَسَدَاد»(1). این نامه در «نهج‌البلاغه» آمده است و قبل از این جملات در همان نامه می‌گویند: «أَلَا وَ إِنَّکُمْ لَا تَقْدِرُونَ عَلَی ذَلِکَ» شما قدرت علی‌شدن ندارید، ولی همه شما، چه مرد و چه زن، این قدرت را دارید که به من کمک بدهید چگونه به من کمک بدهید؟

1- راه اول «بِوَرَعٍ» با پاک‌دامنی، تقوا و جدایی از هر گناهی،

2-راه دوم «وَاجْتِهَادٍ» آدم‌های تنبلی در عبادت، خدمت به خلق خدا، انجام واجبات و ترک محرمات نباشید. اجتهاد و جهد، یعنی کوشش و تحمل زحمت. عبادت زحمت دارد، ولی عبادت کن تا علی (ع) را یاری کنی؛ به مردم خدمت کن تا امیرالمؤمنین (ع) را یاری کرده باشی.

3- راه سوم «وَعِفَّةٍ» و اینکه شما خودنگهدار از همه زشتی‌ها باشی؛ عفت زبان، عفت چشم، عفت گوش، عفت شکم و عفت شهوت. مطالب با ارزشی در معارف ما درباره عفت در همه این زمینه‌ها ارائه شده است.

4- راه چهارم «وَسَدَاد» که به‌معنی راستی و درست بودن، درستی در کردار و گفتار و استقامت است.

این یاری کردن امیرالمؤمنین (ع) است؛ کسی نگوید الآن که امیرالمؤمنین (ع) در دنیا نیست و در قرب حق به‌سر می‌برد، من هم که او را نمی‌بینم، پس چگونه او را یاری کنم؟ خود حضرت راهنمایی کرده‌اند که شما در هر زمانی که زیست می‌کنید، می‌توانید به من یاری و کمک بدهید. کمک شما هم کمک معنوی، الهی و ملکوتی است: «أَعِینُونِی بِوَرَعٍ وَاجْتِهَادٍ وَعِفَّةٍ وَسَدَاد». ان‌شاءالله که این چهار حقیقت در یادمان بماند!

بعد پیغمبر (ص) در پایان گفتارشان می‌فرمایند: «مَخْذُولٌ مَنْ خَذَلَهُ؛ هرکس امیرالمؤمنین را رها کند»، به‌سراغ امامت و ولایتش نرود و در زندگی‌اش کاری امیرالمؤمنین (ع) نداشته باشد، چنین آدمی را ترک می‌کنند! کسی که علی (ع) را ترک و رها کند، خدا و فرشتگان او را رها می‌کنند.

پیغمبر (ص) هم او را در دنیا و آخرت رها می‌کند. اکنون فکر کنید چه خسارت و ضرری بالاتر از اینکه انسان به‌خاطر بی‌توجهی به امیرالمؤمنین (ع) و امامتش در پیشگاه خدا مورد توجه قرار نگیرد؛ همچنین در کنار فرشتگان، مخصوصاً قیامت مورد توجه قرار نگیرد و مورد توجه مؤمنین اولین و آخرین هم قرار نگیرد.

(1) نامه 45 نهج البلاغه