روضه شهادت مظلومانه امام موسی کاظم علیه السلام در زندان بغداد و تشییع و خاکسپاری بدن مطهر ایشان.
منبع : کتاب روضه های استاد رفیعی، ص63.
امشب متوسل می شویم به پدر بزرگوار فاطمه معصومه، موسی بن جعفر علیه السلام: یا اَبَاالحَسَنِ یا موُسَی بنَ جَعفَرٍ اَیُّهَا الکاظِمُ یَابنَ رَسوُلِ اللّهِ یا حُجَّةَ اللّهِ عَلی خَلقِهِ یا سَیِدَناوَ مَولانا اِنا تَوَجَّهنا وَاستَشفَعنا وَ تَوَسَّلنا بِکَ اِلیَ اللّهِ وَ قَدَّمناکَ بَینَ یَدَی حاجاتِنا یا وَجیهاً عِندَاللّهِ اِشفَع لَنا عِندَاللّه.
من که بی جرم و گناهم گشت زندان قتلگاهم
خواهم هر دم از خدایم دیدن روی رضایم
خورده ام بس تازیانه گشته ام سیر از رمانه
کالعرش یحمل فوق اربع حامل نور إله رأه ذو ابصار
ان شاءالله خداوند توفیق بدهد کاظمین، کنار مضجع شریفش از نزدیک عرض ادب کنیم. بدن مطهر موسی بن جعفر علیه السلام مثل جدّ غریبش حسین علیه السلام سه روز روی زمین ماند. امام کاظم وقتی جان داد غریبانه جان داد، فرزندانش کنارش نبودند. عرض کنم آقا جان موسی بن جعفر، بدن شما[1] سه روز روی زمین ماند، امام بالاخره کفن شد. مردم امدند تشییع کردند و در قبرستان قریش به خاک سپردند.
خانم فاطمه معصومه، وقتی شما خبر شهادت پدر را ذر مدینه شنیدی متأأثر شدی و اشک ریختی. در آن موقع فاطمه معصومه سنی نداشت. دید امام رضا علیه السلام شال عزا به گردن انداخته و مجلس عزا گرفته است، فاطمه ی معصومه در سوگ پدر اشک ریخت. خانم، وقتی شما در مدینه خبر شهادت پدر را شنیدی اشک ریختی و متأثر شدی. اما کربلا، دختر ابا عبدالله در گودی قتلگاه کنار بدن پدرش ایستاده بود. خانم، شما ندیدی و متأثر شدی، اما دختر اباعبدالله بدن بابا را قطعه قطعه روی زمین دید، خودش را روی بدن بابا انداخت از حلقوم بریده صدا شنید: دخترم، به شیعیان بگو:
شیعتی مَهْما شَرِبْتُم ماءِ عَذْبٍ فاذکرونی اَوْ سَمِعْتُم بِغَـــــریبٍ اَوْ شَهیدٍ فَانْدُبُونی [2]
شیعیان من! هنگامی که آب گوارا نوشیدید، مرا یاد کنید و یاهنگامی که ازغریبی یا شهیدی خبری شنیدید، برمن ندبه کنید.
لَیْتَکُم فی یَوْمِ عاشــورا جمیـعاَ تَنْظُرونی کَیْفَ اِسْتَسْقی لِطِفْـلی فَاَبوا اَن یّرْحَمُونی[3]
ای کاش، همگی در روز عاشورا بودید و می دیدیدکه چگونه برای کودک خردسالم،آب خواستم و آنان رحم نکردند.
پی نوشت ها:
[1] منتهی الآمال، ص945؛ سوگنامه آل محمد، ص105.
[2] مستدرک،ج17، ص26؛ مصباح الکفعمی، ص741.
[3] سوگنامه آل محمد، ص339.
