نکات کليدي براي رابطه نوجوانان با والدين
1. وقتي که والدين تان غير منطقي هستند با آن ها بحث استدلالي نکنيد، لبخنده زده و موافقت کنيد. اين کار باعث مي شود تا احساس خجالت و گناه کنند. هنگامي که آن ها سرگرم صحبت با شما هستند، به کار ديگري مشغول نشويد زيرا اين کار آن ها را عصباني مي کند.
2. هنگامي که والدين منطقي هستند (يعني درباره انتظارات خود و يا يک تصميم با شما صحبت مي کنند) به آن ها گوش دهيد تا سخن خود را به پايان برسانند، سپس دلايل و انتقادات خودتان را مطرح کنيد. آن ها انتظار ندارند که شما سخن شان را قطع کنيد لذا از اين کار عصباني مي شوند و ديگر به شما احترام نخواهند گذاشت.
3. اگر والدين تان درخواست شما را رد کردند يا اجازه انجام کاري را به شما ندادند يا آزادي شما را محدود کردند، نپرسيد «چرا؟» زيرا با «نه» ديگري مواجه مي شويد. به جاي آن بگوييد «چه کاري مي توانم انجام دهم تا به درخواستم پاسخ دهيد يا به آزادي من احترام بگذاريد؟» سؤال «چه بايد بکنم؟» به شما نشان خواهد داد که براي جلب رضايت والدين خود چه کاري بايد انجام دهيد.
4. اگر والدين شما عصباني شدند بر اعصاب خود مسلط باشيد و آن را کنترل کنيد. بسياري از مواقع، عواملي چون رئيس، همسايه و مغازه دار باعث ناراحتي آن ها شده اند نه شما. با آن ها آرام باشيد و اگر فايده اي نداشت کاري به کارشان نداشته باشيد تا به حالت عادي باز گردند.
5. والدين گاهي بي انصاف هستند و اين کار آن ها شما را عصباني مي کند. هنگامي که يکي از شما عصباني هستيد، هيچ گاه به بي انصافي آن ها انتقاد و اشاره نکنيد و صبور باشيد.
6. وقتي که عقايد، خواسته ها و يا شکايات خود را مطرح مي سازيد، صدايتان را بلند نکنيد و آرام باشيد. اگر فرياد بزنيد، آن ها فقط صدايتان را مي شنوند ولي اگر آرام باشيد سخنان شما را نيز مي فهمند.
7. هيچ گاه خود را در موقعيتي قرار ندهيد که يکي از شما برنده يا بازنده باشيد. شما يک بچه هستيد، لذا شکست خواهيد خورد و يا تنبيه خواهيد شد. سعي کنيد مصالحه و تفاهم کنيد تا موقعيتي ايجاد شودکه هر دو شما در آن پيروز باشيد.
8. اگر نمي توانيد با والدين خود صحبت کنيد يا آن ها از صحبت کردن شما عصباني مي شوند، سخنان خود را بنويسيد و به آن ها بدهيد. و يا از واسطه کمک بگيريد.
9. گاهي اوقات با پدر يا مادر خود به تنهايي بيرون برويد. به آن ها بگوييد دوست داريد گاهي با آن ها تنها باشيد. آن ها ابتدا از شنيدن اين موضوع نگران مي شوند و گمان مي کنند که مي خواهيد خبر ناگواري به آن ها بدهيد، حتي ممکن است از شنيدن سخنان شما احساساتي شده و شما را در آغوش بگيرند. تحمل داشته باشيد.
10. وقتي که والدين شما مشغول مطالعه و يا تماشاي تلويزيون هستند، گاهي آن ها را همراهي کنيد. درباره موضوعاتي چون مدرسه، دوستان و ديگر مسائل مورد علاقه شان صحبت کنيد. آن ها ممکن است در آغاز تصور کنند که تغيير رفتار شما دليل خاصي دارد ولي اين احساس را به تدريج از دست داده و شخصيت جديد شما را خواهند پذيرفت.
11. بديهي است شما حاضر نيستيد به افرادي که با شما مشاجره مي کنند يا همکاري ندارند کمک کنيد. اگر شما نيز با والدين خود چنين برخوردي داشته باشيد آن ها به شما کمک نکرده و با درخواست هاي تان موافقت نخواهند کرد. سعي کنيد با آن ها درگير نشويد و روحيه همکاري داشته باشيد؛ مطمئن باشيد نتيجه اين رفتار به سود شما خواهد بود.
12. هر روز از والدين خود بپرسيد «چه کمکي مي توانم به شما بکنم؟» بيشتر اوقات آن ها از شما تشکر کرده و کاري به شما واگذار نخواهند کرد يا گاهي انجام کارهايي را از شما خواهند خواست که ممکن است فقط چند دقيقه وقت شما را به خود اختصاص دهد. والدين از اين رفتار شما خشنود شده و آن ها نيز با شما همکاري خواهند کرد. شما مي توانيد با انجام برخي کارها به طور داوطلبانه و بدون اين که آن ها از شما درخواست کنند، موجب خوشحالي و شگفتي آنان شويد. آن ها به همه خواهند گفت که شما بهترين فرزندي هستيد که يک پدر و مادر مي توانند داشته باشند.
13. اگر پدر و مادر شما با هم به مشاجره پرداختند، آن ها را تنها بگذاريد زيرا اگر شاهد بگو مگوي آن ها باشيد، با شما نيز برخورد خواهند کرد.
14. گاهي اوقافت انجام دادن کارهايي ساده و ناچيز مثل خاموش کردن لامپ ها، تميز کردن اتاق خواب و يا آويزان کردن حوله پس از حمام گرفتن، موجب مي شود شما بتوانيد امتيازات مهمي را از آن ها بگيريد مثل رفتن به منزل دوستان، استفاده از اتومبيل آن ها يا استفاده بيشتر از تلفن.
15. با والدين خود صبور باشيد. به ياد داشته باشيد که دوران نوجواني شما مرحله اي سخت براي آن هاست، بنابر اين به آن ها کمک کنيد تا با آرامش و روحيه همکاري با اين مرحله از زندگي شما برخورد کنند. آن ها يک روز از شما تشکر خواهند کرد.
 
کليدهاي رفتار با نوجوانان- ترجمه مسعود حاجي زاده، ص194