غذای هنگام افطار

امام علی بن ابی طالب علیه صلوات الله الملک الغالب مدتی بود که اشتها و میل به غذایی از جگر کباب شده با نان نرم داشت، مدت یک سال به همان نحو گذشت و تهیه چنان غذایی میسر نشد، روزی در ماه مبارک رمضان، امام علی (علیه السلام) از فرزندش امام حسن مجتبی (علیه السلام) خواست که چنان غذایی برای افطار تهیه نماید. حضرت مجتبی (علیه السلام) غذای مورد علاقه پدر را درست کرد هنگام افطار، هنوز امام علی (علیه السلام) دست به سوی غذا پیش نبرده بود که سائلی بر در خانه آمد و اظهار تنگدستی نمود. امیر المؤمنین (علیه السلام) فرمود: غذا را بردارید و برای او ببرید تا فردای قیامت در نامه اعمال ما خوانده نشود که: اذهبتم طیباتکم فی حیاتکم الدنیا و استمتعتم بها**احقاف/ 20، ترجمه: شما لذات بهشتی و خوشی هایتان را در زندگی دنیا به شهوت رانی و ظلم و عصیان از بین بردید و بدان لذت دنیوی برخوردار و دلباخته بودید. ***. حضرت مجتبی غذا را از سفره برداشت و به آن سائل داد**ر.ک: هزار و یک حکایت تاریخی 2/ 200. به نقل از: نمونه هایی از نفوذ و تأثیر قرآن/ 150، تفسیر نمونه 21، 348 به نقل از: سفینه البحار، ج 2، ماده کبد)). ***. 
ننوشت برای ورد روز و شب من - جز ذکر علی معلم مکتب من 
گر غیر علی کسی بود مطلب من - ای وای من و کیش من و مذهب من