چهار نکته درباره حیاء
حیاء عبارت است از حالت نفسانى در انسان که مانع ارتکاب اعمال زشت مى شود.
۱. ارتکاب اعمالى که موجب از بین رفتن حیاء در میان برادران دینى نسبت به یکدیگر مى شود مکروه است.[۳۳]
۲. در انجام تکالیف شرعى حیاء معنا ندارد و حیاء عذر شرعى براى ترک واجب نیست.[۳۴]
۳. حیاء نمى تواند براى ماندن بر جهل به وظایف شرعى و ترک پرسش عذر به شمار آید.
۴. به نیازمندى که به جهت حیاء از گرفتن زکات خوددارى مى کند، جایز بلکه مستحب است به ظاهر تحت عنوان هدیه و در واقع به قصد زکات بدهند.[۳۵]
——————————
[۳۳] فرهنگ فقه، ج ۳، ص ۳۸۷.
[۳۴] اجوبه الاستفتائات، س ۱۸۱.
[۳۵] فرهنگ فقه، ج ۳، ص ۳۸۷؛ جواهر الکلام، ج ۱۵، ص ۳۲۴.
