بسم اللّه نگفت و از كرسي افتاد
عبدالله بن يحيي در محضر مقدّس حضرت اميرالمؤمنين (ع) روي كرسي نشست و چون «بسم الله الرحمن الرحيم» نگفت و سخن آغاز كرد، از كرسي به زمين افتاد، سر او شكست و خون جاري شد.
حضرت امير (ع) فرمودند:
آيا مي‎داني كه رسول الله (ص) مرا حديثي فرمود از جانب خداي عزّوجّل كه: هر امري كه اسم خدا در آن ذكر نشود ابتر است، يعني عاقبت خير ندارد.
عبدالله بن يحيي عرض كرد: بلي پدر و مادر فداي تو باد، ديگر ترك بسم الله نمي‎كنم.
حضرت فرمودند:
در اين هنگام بهره و سعادت خواهي ديد.
عرض كرد: يا اميرالمؤمنين تفسير «بسم الله الرحمن الرحيم» چيست؟
حضرت فرمود: بنده در وقت قرائت قرآن يا هر كاري كه مي‎خواهد انجام دهد بگويد:
«بسم الله الرحمن الرحيم» يعني به بركت اين اسم اين كار را انجام مي‎دهم و هر امري كه ابتداي آن بسم الله الرحمن الرحيم باشد آن كار مبارك است.
و حضرت رضا (ع) فرمودند:
بسم الله الرحمن الرحيم به سوي اسم اعظم الهي از سياهي چشم به سوي سفيدي آن نزديك‎تر است.