همجنس گرایی؛ اختلال یا رفتاری طبیعی؟

به نظر من همجنس گرايي به هيچ عنوان اختلال يا بيماري نيست؛ چون در سال ۱۹۷۳ از ليست اختلالات در انجمن روانشناسان دنيا حذف شده. حالا اينكه فردي از ديني پيروي مي كنه كه اين پديده رو ممنوع مي دونه يك بحث شخصيه. اما با يك جستجوي ساده انگليسي در گوگل مي تونيد بخونيد كه چرا و در چه تاريخي انجمن بين المللي روانشناسان دنيا و آمريكا آن را از بيماري ها و اختلالات حذف كردند. حالا جواب شما چیست؟
*** پرسشگر محترم؛ ارتباط شما با كارشناسان اين سايت، نشان از گرايش هاي پاك و معنوي شما دارد و اميدواريم كه اين مكاتبات مورد رضاي پرودگار و مفيد براي شما باشد؛ در ادامه پاسخ سوالتان را در قالب نكات ذيل تقديم مي كنيم،
1. خارج كردن همجنس گرايي از ليست اختلالات جنسي هيچ گونه مدرك و دليل معتبر علمي ندارد و در واقع يك بازي سياسي بود. محقق پژوهش هاي مرتبط با همجنس گرايي فردي به نام كينزي است كه يك زيست شناس و استاد حشره شناسي دانشگاه است و با بودجه يكي از بنيادهاي به ظاهر علمي(بنياد راكفلر) تحقيقات گسترده و بي سرانجامي را انجام داد و پس از آن علي رغم اشكالات متعدد به خود او و شيوه و نتايج تحقيقاتش، تحت فشار هاي مالي و سياسي برخي از سياستمداران و كمپاني هاي بزرگ تجارت سكس، اين نظر در مجامع علمي قبولانده شد و حتي در انجمن روانپزشكي آمريكا در سال 1973 علي رغم ميل باطني روانشناسان برجسته دنيا، توسط رأي گيري (نه يك متد علمي معتبر) اين بيماري از ليست اختلالات جنسي خارج گرديد (در حالي كه 42 درصد از روانشناسان بزرگ دنيا به شدت با اين كار مخالف بودند). حالا از شما سؤال مي كنم آيا اگر تعدادي از متخصصين رأي به طبيعي بودن همجنس گرايي بدهند، اين عمل طبيعي مي شود و ديگر اختلال نيست و عوارضي نخواهد داشت؟
2. ملاك شما براي صحيح يا ناصحيح بوددن يك رفتار چيست؟ آيا ملاك شما انجمن روانپزشكان آمريكا است؟! اگر در روزهاي آينده اين انجمن محترم اعلام كند كه زناي با محارم انحراف و اختلال نيست، شما هم مي پذيريد؟! بعيد است كه شما چنين نظري داشته باشيد، حتماً شما هم مانند ديگر انسان هاي عاقل، براي رفتارهاي خود دليل عقلي و شرعي را در نظر مي گيريد.
3. نوشته ايد «حالا اينكه فردي از ديني پيروي ميكنه كه اين پديده رو ممنوع مي دونه يك بحث شخصيه»؛ در اين مورد بايد گفت كه همه اديان الهي (با حدود شش ميليارد پيروان خود) همجنس بازي (رابطه جنسي دو مرد با هم يا رابطه جنسي دو زن با هم) را گناه مي دانند و نهي كرده اند. به نظر مي رسد كه شما دچار اشتباه در بيان شده ايد و احتمالاً مي خواستيد بنويسيد «حالا اينكه فردي در يك گوشه دنيا اين پديده رو صحيح مي دونه يك بحث شخصيه».
4. از سوي ديگر طبق نظر متخصصين، همجنس گرايي علاوه بر آثار روحي و جسمي منفي اي كه براي فرد و جامعه دارد، روند سرايت بيماري هايي نظير تبخال مقعد، هپاتيت B، انگل، تومور روده و ايدز را تا حد بسيار زيادي افزايش مي دهد. در تحقيقي كه بر روي طول عمر مردان همجنس باز در دهه 90 در كانادا انجام شد پژوهشگران به اين نتيجه دست يافتند كه مردان همجنس باز در حدود 12 سال كمتر از همنوعان غير همجنس باز خود عمر مي كنند.
5. فرد همجنس گرا، تا زماني كه رفتارهاي جنسي انحرافي يعني لواط يا مساحقه را انجام ندهد، از نگاه دين مرتكب هيچ گناهي نشده است، و معمولاً دين داران نيز افراد همجنس گرا را گناه كار و بد ندانسته و از خود طرد نمي كنند، بلكه اين همجنس بازان (مردان يا زناني كه عمل لواط يا مساحقه را انجام مي دهند) هستند كه مرتكب گناه شده و از نگاه مردم منفور و مطرود هستند.

*** در نهايت بايد گفت كه همجنس گرايي يك اختلال رواني درمان پذير است، اگرچه روند درمان آن دشوار مي باشد ولی فردي كه به اين بيماري مبتلا است، بايد همانند تمام انسانهاي شريف و محترم كه به ديگر بيماري ها گرفتار مي شوند، بدون خجالت و احساس حقارت به درمان خود بپردازد.

موفق باشيد؛ باز هم با ما مکاتبه کنید.

نویسنده : جواد ترکاشوند