حشر انسان در قيامت، براي پاسخ گويي به مسائل و اعمالي است كه در اين دنيا داشته است. ليكن از آنجايي كه قيامت با دنيا تفاوت هاي ذاتي و ماهوي دارند، نمي توان خصائص و ويژگي هاي مربوط به دنيا را در نظر گرفت و سپس همان ويژگي ها را نسبت به آخرت لحاظ كرد به تعبير ديگر، اين دنيا و عالم ماده است كه انسان در مراحل مختلف سني قرار مي گيرد و از كودكي آغاز و به نوجواني، جواني، ميان سالي و پيري و كهولت سن ختم مي شود؛ ولي قيامت چون ويژگي هاي خاص خودش را دارد و سنخ وجود قيامت با سنخ دنيا و عالم فعلي متفاوت است، اين مراحل در آنجا به اين شكل نيست .
نتيجه اينكه,در آيات الهي اين نفس انسان,است, كه مورد خطاب است , وبه تنعم در بهشت, ويا عذاب در جهنم؛ وعده و وعيد داده شده است.