پاداش نماز
و الذّين يمسّكون بالكتاب و اقاموا الصّلوة انّا لا نضيع اجر المصلحين.
و آنها كه به كتاب (خدا) تمسّك جويند و نماز را برپا دارند (پاداش بزرگي خواهند داشت زيرا) ما پاداش مصلحان را ضايع نخواهيم كرد. «اعراف ، 170»
و اين كه مي‌بينيم از ميان فرمانهاي خدا مخصوصاً روي نماز تكيه شده است به خاطر آن است كه نماز واقعي پيوند انسان را با خدا چنان محكم مي‌كند كه در برابر هركار و هر برنامه او را حاضر و ناظر و مراقب اعمال خويش مي‌بيند و اين همان است كه در آيات ديگر از آن تعبير به تأثير نماز در دعوت به امر به معروف و نهي از منكر شده است و ارتباط اين موضوع با اصلاح جامعه‌ انساني روشنتر از آن است كه نياز به بيان داشته باشد.[1]
و اگر از ميان همه اجزاء دين تنها اقامه نماز را ذكر كرد براي شرافتي بود كه نماز بر ساير اجزاء دين دارد، چون نماز ركن دين است، به وسيله نماز ياد خدا و خضوع در برابر او كه جان همه شرايع ديني است حفظ مي‌شود.[2]
[1] . تفسير نمونه، ج 6، ص 435 - 436 ـ سوره‌ي اعراف، آيه‌ي 170.
[2] . الميزان، ج 8 ص 440.