نماز يكي از علائم ايمان
انّما المؤمنون الّذين اذا ذكر الله وجلت قلوبهم و اذا تليت عليهم اياته زادتهم ايماناً و علي ربّهم يتوكّلون الّذين يقيمون الصّلوة و ممّا رزقناهم ينفقون اولئك هم المؤمنون حقّاً لهم درجات عند ربّهم و مغفرة و رزق كريم.
مؤمنان كساني هستند كه هر گاه خدا نزد آنها ياد شود دلهاي آنها مي‌ترسد و هر گاه آيات خدا بر آنها تلاوت شود ايمانشان بيشتر مي‌گردد و بر پروردگار خود توكل مي‌كنند، آنان كه نماز را بپا مي‌دارند و از آنچه به آنها داده‌ايم انفاق مي‌كنند و مؤمنان حقيقي آنها هستند، براي آنان درجات (فوق العاده‌اي) نزد پروردگارشان است و براي آنها آمرزش و روزي بي‌نقص و عيب است. «انفال ، 2 و 3 و 4»
در اين آيات خداوند به پنج قسمت از صفات برجسته‌ مؤمنان اشاره كرده كه سه قسمت آن جنبه‌ روحاني و معنوي و باطني دارد و دو قسمت آن جنبه‌ علمي و خارجي سه قسمت اول عبارتند از احساس مسئوليت و تكامل ايمان و توكل و دو قسمت ديگر عبارتند از:(ارتباط با خدا) و (ارتباط و پيوند با خلق خدا).
نخست مي‌گويد: مؤمنان تنها كساني هستند كه هر وقت نام خدا برده شود دلهاي آنها به خاطر احساس مسئوليت در پيشگاهش ترسان مي‌گردد
انما المؤمنون الذين اذا ذكر الله و جلت قلوبهم.
پس از ذكر اين سه قسمت از صفات روحاني و نفساني مؤمنان راستين مي‌گويد: آنها در پرتو احساس مسئوليت و درك عظمت پروردگار و همچنين ايمان فزاينده و بلند‌نگري توكل از نظر عمل داراي دو پيوند محكمند. پيوند و رابطه‌ نيرومندي با خدا و پيوند و رابطه‌ نيرومندي با بندگان خدا. آنها كساني هستند كه نماز را (كه مظهر رابطه‌ با خداست) برپا مي‌دارند و از آنچه به آنها روزي داده‌ايم در راه بندگان خدا انفاق مي‌كنند.
الذين يقيمون الصلوة و مما رزقناهم ينفقون.
تعبير به اقامه‌ نماز (به جاي خواندن نماز) اشاره به اين است كه نه تنها خودشان نماز مي‌خوانند بلكه كاري مي‌كنند كه اين رابطه‌ محكم با پروردگار همچنان و در همه جا برپا باشد و تعبير مما رزقناهم (از آنچه به آنها روزي داده‌ايم) تعبير وسيعي است كه تمام سرمايه‌هاي مادي و معنوي را در بر مي‌گيرد. آنها نه تنها از اموالشان بلكه از علم و دانششان از هوش و فكرشان از موقعيت و نفوذشان و از تمام مواهبي كه در اختيار دارند در راه بندگان خدا مضايقه نمي‌كنند.