نماز همراه با مشورت
و الّذين استجابوا لربّهم و اقاموا الصّلواة و اَمرهم شوري بينهم و ممّا رزقناهم ينفقون.
و كساني كه دعوت پروردگار خود را اجابت نموده و نماز بپا مي‌دارند و امورشان در بينشان به مشورت نهاده مي‌شود، و از آنچه روزيشان كرده‌ايم انفاق مي‌كند.«شوري ، 37»
«و اقاموا الصّلوة»
اگر بعد از آن در بين همه تكاليف الهي نام نماز را برد و فرمود و نماز بپا مي‌دارند از باب ذكر خاص بعد از عام است به خاطر اهميت و شرافتي كه در خصوص فرد نامبرده هست.[1]
مرحوم طبرسي مي‌فرمايد: نماز را در اوقات خود مرتب با شرايطش مي‌خوانند.[2]
ولي از آنجا كه در ميان اوامر الهي مسائل بسيار مهمي وجود دارد، كه بالخصوص بايد انگشت روي آن گذاشت چند موضوع مهم را به دنبال آن يادآور مي‌شود كه مهمترين آنها نماز است، نمازي كه ستون دين، پيوند خلق و خالق مربي نفوس، معراج مؤمن، و نهي كننده از فحشا و منكر است.[3]
و نيز از اوصاف ديگر مؤمنين و آنهايي كه به پرودگار خود اتّكا دارند اين است كه اينها امر پروردگار خود را اجابت نموده و نماز را كه مأمور به آن گرديده‌اند به پاي مي‌دارند و در امر نماز جهات ظاهري آن را از اجزاء و شرايط و نيز راجع به جهات باطني آن از خلوص و توجه و حضور قلب و باقي اموري كه باعث قبولي اعمال مي‌گردد با كمال جديت مراعات نموده و استقامت مي‌نمايند.[4]
[1] . الميزان، ج 18، ص 96.
[2] . مجمع البيان، ج 22، ص 154.
[3] . نمونه،‌ج 20، ص 462.
[4] . مخزن العرفان ج 11،‌ص 382.