شنیده ایم که هرکس چهل صباح دعای عهد بخواند از یاران امام (عج) میگردد. من 70 روز خواندم اما اثری نکرد و روز به روز از آقا دور میشوم؟
براي آنكه انسان از گروه ياران امام مهدي(ع) باشد، بايد سعي كند ويژگي‌ها و صفات آنان را در خود ايجاد كند.
براي ياران امام زمان(ع) ويژگي‌هايي گفته شده است؛ از جمله:
الف. معرفت: آنان معرفت و شناخت عميقي از خداوند و امام دارند. امام علي(ع) درباره‌ آنان فرموده است: مرداني كه خدا را چنان كه شايسته است شناخته‌اند». (منتخب الاثر، فصل 8، ب1، ح2). چنين معرفت هنگامي امكان پذير است كه انسان، امام زمان خود را بشناسد. امام صادق(ع) به نقل از امام حسين(ع) فرمود: اي مردم! خداوند خلق نكرد بندگان را مگر اينكه او را بشناسند پس وقتي او را شناختند عبادتش كنند. پس هنگامي كه او را عبادت كردند از عبادت(ذلت در برابر) غير او بي نياز مي‌شوند. مردي پرسيد: اي پسر رسول خدا، پدر و مادرم فدايت باد، معرفت خدا چيست؟ فرمود: اينكه مردم هر زماني امام خود را كه اطاعتش بر آنان واجب است بشناسند».(بحار الانوار، ج 23، ص83، ح22).
پس معرفت امام راه شناخت خداست و ياران امام مهدي(عج) شناخت عميقي از امام دارند. اين شناخت فراتر از دانستن نام و نشان و نسبت امام است؛ بلكه معرفت به حق ولايت امام و جايگاه بلند او در عالم هستي است.
ب. اطاعت: نتيجه معرفت درست اطاعت از امام است؛ چرا كه اطاعت از او، اطاعت از خداست. پيامبر(ص) در توصيف ياران حضرت مهدي(ع) فرمود: «آنان در اطاعت از امام خود كوشا هستند»(بحار الانوار، ج 52، ص309، ح4).
ج. عبادت و صلابت: امام صادق(ع) در بياني فرمود: شب‌ها را با عبادت به صبح مي‌رسانند و روزها را با روزه به پايان مي‌رسانند. و در فراز ديگر فرمود: آنان مرداني هستند كه گويا دل‌هايشان پاره‌هاي آهن است(بحار الانوار، ج52، ص308).
د. شهادت طلبي: امام صادق(ع) فرمود: «آنان آرزو مي‌كنند در راه خدا شهيد شوند».(همان)
ه. اتحاد و همدلي: امام علي(ع) فرمود: «ايشان يكدل و هماهنگ هستند» (يوم‌الخلاص، 224).
و. بصيرت و نورانيت: آنان كساني اند كه دل‌هاي نوراني داشته و چشم حقيقت بين قلبي آنان باز شده است و ديگران را نيز به راه راست هدايت مي‌كنند. امام صادق(ع) فرمود: «آنان مانند چراغند گويا قلب‌هايشان مانند قنديل مي‌درخشد».(بحار الانوار، ج52، ص308).
بايد دانست دعا، يكي از راه‌هايي است كه انسان به كمك آن و با تأمل در فراز‌هاي آن، هم طهارت باطن بيشتري پيدا مي‌كند و هم براي عمل كردن آمادگي بيشتري پيدا مي‌كند. دعا، اگر همراه با عمل به وظايف دين و وظايف يك منتظر نباشد، كافي نيست.
انتظار امام مهدي(عج) از ما آن است که به وظيفه يک منتظر واقعي عمل کنيم. در روايات و بيانات پيشوايان دين وظايف متعددي براي منتظر بيان شده است که مهم‌ترين آنها عبارت است از:
الف. شناخت امام: حرکت در جاده انتظار، بدون شناخت امام امکان ندارد، البته علاوه بر شناخت امام به اسم و نسب، بايد نسبت به جايگاه و مقام او نيز آگاهي کافي داشت. در روايتي نقل شده که فردي به نام ابو نصر پيش از غيبت امام، به حضور آن حضرت رسيد. امام مهدي(عج) از او پرسيد: مرا مي شناسي؟ پاسخ داد: آري شما سرور من و فرزند سرور من هستيد. امام(عج) فرمود: مقصود من اين (شناخت) نبود. ابو نصر مي‌گويد: خودتان بفرماييد(مرادتان چيست). امام(عج) فرمود: من آخرين جانشين پيامبر خدا هستم و خداوند به (برکت) من بلا را از خاندان و شيعيانم دور مي کند».(بحار الانوار، ج 52 ، ص 30).
ب. الگو پذيري: آدمي بايد از رهبر و مقتداي خود الگو گرفته و منش و رفتار خود را شبيه او قرار دهد تا بتواند او را همراهي کند. از پيامبر(ص) نقل شده است: «خوشا حال آنان که قائم خاندان مرا درک کنند؛ در حالي که پيش از دوران قيام، به او و امامان قبل از او اقتدا کرده و از دشمنان ايشان، اعلام بيزاري کرده باشند. آنان دوستان و همراهان من و گرامي ترين امت من، در نزد من هستند».(بحار الانوار ، ج 52 ، ص 129).
از مهم ترين رفتارها ورع و حسن خلق است. امام صادق(ع) در روايتي فرمود: «هر کس دوست دارد از ياران حضرت قائم(ع) باشد، بايد منتظر باشد و در حال انتظار به پرهيز کاري و اخلاق نيکو رفتار كند». (بحار الانوار ـ ج 52 ـ ص 140).
ج. ياد امام: يک منتظر واقعي بايد هميشه سعي کند به ياد حضرت مهدي(عج) باشد. هر روز صبح با خواندن «دعاي عهد»(مفاتيح الجنان، بعد از دعاي ندبه) پيمان ياوري خود را با امام تجديد کند، براي سلامتي و فرج او هميشه دعا کند و بگويد: «اللهم کن لوليک الحجة بن الحسن...»(مفاتيح الجنان، اعمال شب 23 ماه مبارک رمضان). در هر محفل و مجلسي ياد حضرت را زنده کند و مردم را با او آشنا سازد تا مردم همگي منتظر ظهور باشند. امام عصر(عج) در پيامي چنين فرمود: «اگر شيعيان ما ـ که خداوند آنان را در راه طاعتش ياري دهد ـ در وفاي پيماني که از ايشان گرفته شد اجتماع کرده و مصمم باشند؛ البته نعمت ديدار از آنان به تاخير نمي افتد و سعادت ملآقات ما براي آنان با معرفت کامل و راستين نسبت به ما، تعجيل مي گردد».(بحار الانوار، ج 53 ، ص176)
البته نبايد فراموش کرد که يک پيرو واقعي در همان گام‌هاي نخستين، به انجام واجبات ـ به خصوص نماز اول وقت ـ و ترک محرمات توجه ويژه‌اي دارد، چرا که بدون اطاعت از اوامر خدا، سخن از انتظار و ياري حضرت معنا ندارد.
خداوند ايمان را همراه با عمل صالح باعث نجات مي‌داند: « بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ * وَ الْعَصْرِ * إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِي خُسْرٍ * إِلاَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ».
دين و ايمان اگر فقط زباني باشد زياني براي شيطان ندارد و او را از انسان جدا نمي‌كند. شيطان دشمن قسم خورده انسان است « فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ * إِلاَّ عِبادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ؛ قسم به عزت تو (اي خدا) آنان را (انسان‌ها) همگي آنها را گمراه مي‌كنم* مگر بندگانت را كه از آنانند مخلصان» بنابراين بايد حركت كرد تا طعم دين را نيز بهتر چشيد و آن را زيباتر فهميد.
اما در مورد ياوري حضرت، اولا بايد بدانيد ياران حضرت را سه گروه تشکيل مي دهند:
الف. 313 که ياران خاص هستند؛
ب. ده هزار نفر ؛
ج. عموم شيعيان و محبان.
در روايتي از امام جواد(ع) آمده است: «پس هنگامي که اين تعداد (313 نفر) از اهل اخلاص گرد او (در مکه و به اذن خدا) جمع شدند، خدا امر او را ظاهر کند. پس هنگامي که براي او عقد (ده هزار نفر مرد) کامل شد، به اذن خداي عزوجل خروج مي کند».(کمال الدين، ج2، ب36، خ2).
و ثانيا چرا نتوانيد؟ مگر راه تفكر و تدبر و يافتن راه صحيح و گام برداشتن در آن، به روي شما بسته شده است؟
و ثالثا چرا فكر مي‌كنيد دعا و دين دروغ است؟ آيا نمي‌شود نگاه شما اشتباه باشد؟
خواهرم! تفكر كن و بپرس، سپس عمل كن تا شيريني ارتباط با خدا و امام را درك كني.
آماده شنيدن سؤالات و حرفهايتان هستيم.