لعن برکتی
مسئله «لعن» یکی از موارد تنش‌زا میان شیعیان و عامه است. عامه لعن را نسبت به صحابه جایز نمی‌دانند؛ به جهت اینکه آنها را عاری از خطا و اشتباه می‌دانند. ولی شواهدی در قران و احادیث مبنی بر لعن گروهی از صحابه آمده است که خداوند ایشان را مورد لعن قرار داده است[۱] و به همین جهت، شیعه لعن کسانی را که مورد لعن خدا و رسول قرار گرفتند را جایز می‌داند. و البته تاییدی بر حرف شیعه نیز در صحیح بخاری آمده است که می‌گوید: «چرا من کسانی را که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) لعن نموده‌اند، لعن نکنم؟»[۲]بنابراین جای این سئوال باقی است که چرا وهابیت نسبت به لعن کسانی که مورد لعن خدا و رسولش قرار گرفتند، اینگونه تند و تکفیری عمل می‌کنند؟
مگر نه این است که هرکس مورد لعن قرار بگیرد اگر سزاوار آن نباشد، این لعن به خود همان شخص لعن کننده باز می‌گردد؟ برای وضوح مطلب به این روایت بسنده می‌کنیم: « از ابودرداء شنیدم که می‌گفت: پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: به درستی که اگر بنده چیزی را لعنت کند، لعنت به آسمان می‌رود پس درهای آسمان بسته شده و راه وی را می‌بندند؛ سپس به زمین می‌آید، درهای زمین نیز به روی او بسته می‌شود؛ پس به چپ و راست می‌رود، اما راهی پیدا نمی‌کند؛ سپس به سوی کسی می‌رود که لعنت شده، اگر وی صلاحیت لعن را داشت، (به او می‌خورد) و اگر نداشت، به کسی که لعنت کرده باز می‌گردد.»[۳]
با توجه به وجود چنین روایتی در صحیح بخاری که مورد قبول وهابیت می‌باشد، می‌بایست دیگر جای نگرانی برای ایشان نباشد؛ و مهم‌تر اینکه: در صحیح مسلم بابی را گشوده به این عنوان که: « باب در مورد کسی که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) او را لعنت، دشنام یا نفرین کرده در حالی که آن شخص سزاوار آن نبوده، این لعن برای او، پاک شدن از گناهان و پاداش و رحمت است.» همچنین مسلم نیشابوری در این باب ۱۳ روایت با همین مضمون نقل می‌کند که ما در این‌جا به ذکر یک مورد آن بسنده می‌کنیم: « ابوهریره گوید از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) شنیدم که فرمود: من محمد بشری بیش نیستم که همچنین دیگر بندگانت خشمگین می‌گردم؛ پس هرگاه یکی از مسلمانان را دشنام داده، لعن کرده و یا شلاق زدم، این کار را برای او مایه پاکی و رحمت در قیامت قرار ده.»[۴]
حال با وجود چنین روایاتی که شما آنها را صحیح دانسته و در صحاح خود نقل کردهاید؛ شما که خلفای سه‌گانه خویش را برترین محلوقات خداوند پس از رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌دانید، نه تنها باید از احکام تکفیری خود دست بردارید، بلکه باید لعن شیعیان را موجب رحمت و برکت برای بزرگان خود در روز قیامت به شمار آورید.
منابع:
[۱]. قرآن کریم در سوره احزاب آیه ۵۷ کسانی را که پیامبر را آزرده باشند را لعن کرده و مسلما مشمول عده‌ای از اصحاب می‌شود.
[۲]. سنن ابی‌داود, ج ۴, ص ۱۵۳, ح ۴۹۰۵, باب ۵۳, باب فی اللعن، سلیمان بن اشعث ابوداود السجستانی (۲۷۵ ه)
[۳]. صحیح مسلم, ج ۴, ص ۲۰۰۷, کتاب ۴۵, کتاب البرّ و الصله, باب ۲۵, باب من لعنه النبی او سبّه مسلم بن الحجاج نیشابوری (۲۶۱ ه)
[۴]. صحیح مسلم, ج ۴, ص ۲۰۰۸, کتاب ۴۵, کتاب البروالصله, باب ۲۵, باب من لعنه النبی او سبّه, مسلم بن الحجاج نیشابوری (۲۶۱ ه)
