او در خانه وحي به دنيا آمد و در مهبط فرشتگان رشد يافت. در محلي نشو و نما كرد كه آيه‏هاي قرآن در آن جا نازل شده‏اند. خانه او از خشت و گلي بيش نبود ولي خانه زبده‏ترين انسانهاي جهان بود، پدرش خاتم انبياء و مادرش سيدة النساء او را چون دو بال ملكوتي در ميان گرفتند و به رشد و پرورش او همت گماشتند.
او نخستين ثمره وحي و نبوت است و طبعاً سرمايه‏گذاري درباره او بسيار. و اين درس مهمي براي مسلمانان است كه براي داشتن نسلي ارزنده و پر ثمر حضور والدين عامل و متعهد ضروري است. پدر و مادر چون دو بالند كه بايد فرزند را هم چون جوجه‏اي زير پر گيرنده و از حرارت بدن وگرمي عاطفه، در آنان حرارت ايمان و علاقه به مذهب را در او پديد آورند و كودكي كه از اين حرارت دور باشد بزرگ نخواهد شد.
حضرت فاطمه - سلام الله عليها- در شرايطي بود كه تنها كودك خانواده بحساب مي‏آيد، آنهم خانواده‏اي كه پسر نداشت. دو خواهر بزرگش پيش از او ازدواج كرد و ترك خانواده خود كرده بودند. همبازي او بدين سان تنها پدر و مادر اويند و همراز او مادرش.
بسته به اينكه سال ولادت او را در چه تاريخي حساب كنيم مي‏توانيم حدس بزنيم كه ايام شير خوارگي را در شعب گذرانده يا نه، محتمل است او در همانجا به راه افتاده و يا به زبان آمده باشد و در آن دوران خردسالي و پرستاري جز محيط شعب را نديده باشد. ولي در تمام دوران خردسالي او پدرش كه مصداق وانك لعلي خلق عظيم است[1] توجه عميقش را به او مبذول مي‏داشت و مهر و محبتش را درباره او اعمال كرده و براي آينده‏اي دشوار او را نيكو به بار مي‏آورد. آري همت پدر و مادرش او را ام الائمه ساخت، و حضرت فاطمه - سلام الله عليها- پروراند كه ميراث قرآن و عترت ازطريق او سرايت يابند. در همرازي به مادر به درجه‏اي رسيد كه توانست وارث اسرار مادر و متحمل آن باشد. و در همراهي با پدر به درجه‏اي رسيد كه لقب ام ابيها گرفت و در همه اين مورد عنايت خدا با او قرين بود.
مرگ مادر
 براساس پاره‏اي از روايات او هنوز كودك و خردسال بود و نياز به مادر را با تمام وجود احساس مي‏كرد كه دست اجل آغوش مادر را از او گرفت و در كودكي به دنبال جنازه مادر روانش ساخت. او حامل اسرار مادر و در دم مرگ حامل پيام مادر به پدر و در لحظات جان سپردن خديجه، مايه آرامش و تسلي او بود.
خديجه در هنگام مرگ به فكر تجهيز و كفن خويش افتاد و ديد كه فاقد كفن است. زني كه روزي شوكت عظيم و ملوكانه‏اي داشت و عمري را پيش از ازدواج با پيامبر غرق در نعمت گذارنده بود، با بذل و بخشش مختارانه دستش از مال دنيا چنان خالي شده بود كه حتي كفني براي خود ذخيره نكرده بود. از طريق حضرت فاطمه - سلام الله عليها- از پيامبر اسلام - صلي الله عليه و آله- خواست عباي خود را كفنش كند.
حضرت خديجه - سلام الله عليها- در دم مرگ دلواپس بود، دلواپس دختري كه بايد درگرداب بلا غوطه بخورد، خس و خاشاك از سرو روي پدر پاك كند و براي او ام ابيها باشد. دختري كه بايد قربان و صدقه اسلام شود، در فقري سخت بسوزد و باجهل‏ها و ناداني‏ها بسازد، و حتي ضربه‏هاي خصم را بر بازو و لطمه در را بر پهلو تحمل كند.
حضرت خديجه - سلام الله عليها- در حين مرگ به رسول خدا سفارش كرد حضرت فاطمه - سلام الله عليها- را به خدا و به دست تو مي‏سپارم، مراقب دختر كوچكم باش... حضرت فاطمه - سلام الله عليها- كوچك كنار بستر مرگ مادر مي‏نشيند و جان دادن او را تماشا مي‏كند، به مادر دلداري و تسليت مي‏دهد تا آرام جان بسپرد به او قول و اطمينان مي‏دهد كه به وصايايش عمل خواهد كرد.
او شاهد آخرين دم مادر است كه به همراه آن اين كلمات را از او مي‏شنود: ان الله هو السلام، و منه السلام، و الله يعود السلام. حضرت خديجه - سلام الله عليها- از دنيا مي‏رود در حاليكه عمر حضرت فاطمه - سلام الله عليها- را قوياً بين 5 تا 10 سال و محتملاً تا 15 سال مي‏توان ذكر كرد.
همگامي با پدر
 حضرت فاطمه - سلام الله عليها- از همان دوران كودكي كه در كشمكش‏هاي پدر با مشركان با او همراه همگام بود.
- او در جريان نقشه ترور پيامبر قرار گرفته و پدر را مضطربانه از اين واقعه هشدار داد.
- دشمن شكمبه شتر يا گوسفند بر سر پدر مي‏ريزد و او با دستهاي كوچك خود آنها را از سر و روي پدر پاك مي‏كند.
- پدرش را كتك مي‏زنند و او از شدت تاثر مي‏گريد و پدر را نوازش مي‏كند.
- بر بدن پدرش جراحات وارد مي‏كنند او هم چون پرستاري مهربان بر آن جراحات مرهم مي‏گذارد.
- والحق كه اين دختر را چه تحملي در رنجها و نامردي‏ها بود و چه آثاري از خدمات ارزنده.
- السلام علي البتول الطاهرة ؛ الصديقة المعصومة، المغصوبة حقها و الممنوعة ارثها.
- السلام علي بضعة لحمه و صميم قلبه و رحمة اله و بركاته.
 
[1] . سوره قلم، آيه 4.
دكتر علي قائمي- در مكتب فاطمه (س)