تاريخ پخش: 4/3/1361
 
بسم اللّه الّرحمن الّرحيم
 
الحمدللّه رب العالمين و صلي اللّه علي سيدنا و نبيّنا محمّد و علي اهل بيته و لعنة اللّه علي اعدائهم اجمعين من الآن الي قيام يوم الدين.
 
 ما شب جمعه ‌اي را در پيش داريم كه مصادف است با تولد امام حسين علیه السلام و در وقتي فيلم پخش مي ‌شود كه هر روز و شب روزنامه‌ ما خبرهاي راديو و تلويزيون ما خبر از پيروزي انقلاب مي ‌دهد و بايد بحثمان در زمينه ‌اي باشد كه قيام حضرت امام حسين علیه السلام در آن باشد به مناسبت روزهاي تاريخي رزمندگان حرف داشته باشد، به مناسبت روز پاسدار، ماه شعبان حرف داشته باشد ضمناً از درسهايي از قرآن هم خارج نشويم. از همه گذشته امامان ما كمتر شناخته شده اند هدفشان، مكتبشان.
 
در اين برنامه يك خرده درباره‌ حكومت ايده آلي كه علت و انگيزه‌ اي كه حضرت امام حسين علیه السلام قيام كرد و پيروزي رزمندگانمان و اين روزهاي تاريخ ساز مي ‌خواهيم صحبت كنيم.
 
هدف از تشکیل حکومت
 
اما اسلام، اسلام مي‌ فرمايد : حكومت، مقام حكومت در اسلام اگر انسان حكومت را مي‌ خواهد، قدرت را مي‌ خواهد براي اينكه بتواند كار بكند، زمان طاغوت هر كس دنبال رياست مي‌ رفت براي خاطر خوشگذراني بود، چون هر كس رئيس تر است، خوشگذران تر است. در جمهوري اسلامي هر چه مسئوليت بيش تر مي‌ شود از خواب كاسته مي ‌شود و بر فشار افزوده مي ‌شود تا حدي كه انسان را از طاقت مي ‌اندازد و به قول شهيد رجايي در جمهوري اسلامي كسي مسئوليت را قبول كند كه يا عاشق باشد يا ديوانه، سوم هم ندارد.
 
قرآن مي ‌فرمايد: «تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُها لِلَّذينَ لا يُريدُونَ عُلُوًّا فِي الْأَرْضِ وَ لا فَساداً» (قصص/83) آيه جالبي است، اين بهشت را قرار داديم براي كساني كه اراده بزرگي نداشته باشند، نخواسته باشند بزرگ بشوند. بهشت مال كسي است كه در قلبش ميل به بزرگ منشي وجود نداشته باشد. حديث داريم، بوي بهشت به مشام كسي كه مثقالي از تكبر داشته باشد نمي ‌رسد. يك آيه‌ ديگر داريم كه حضرت سليمان علیه السلام مي ‌فرمايد: خدايا «هَبْ لي‏ مُلْكاً» (ص/35) به من سلطنت بده. دو سه تا آيه هست کنار هم مي ‌گذاريم نتيجه گيري مي ‌كنيم. آيه اول مي ‌گويد بهشت مال كسي است كه نخواسته باشد در جامعه بزرگ بشود. آيه ديگر داريم پيامبر بزرگوار حضرت سليمان علیه السلام مي‌ فرماید: خدايا به من سلطنت بده. آيا حضرت سليمان علیه السلام مي‌ خواهد بزرگ منشي كند؟ ! اگر خواسته باشد بزرگ منشي كند خداي نخواسته، با اين آيه جور در نمي آيد. بهشت مال كساني است كه اهل بزرگ منشي نيستند. پس چرا حضرت پيغمبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمود: به من ملك و سلطنت بده، پس معلوم مي ‌شود مقام و حكومتي كه حضرت سليمان علیه السلام مي ‌خواهد نمي‌ خواهد براي اين كه خودنمايي كند. مي ‌خواهد كه از اين ملك و سلطنتش قدرت بگيرد و از قدرتش بتواند ديگران را به حق دعوت كند، لذا مي ‌بينيم وقتي حضرت سليمان علیه السلام قدرت پيدا كرد به خانمي كه رهبر يك كشور بود و خط فكري اش منحرف بود گفت «وَ أْتُوني‏ مُسْلِمينَ» (نمل/31) بايد مسلمان شويد و بياييد پيش من، حضرت سليمان علیه السلام چون سلطنت داشت به كافر گفت: بيا اما حضرت موسي علیه السلام چون چوپان بود و سلطنت نداشت خدا می فرماید: «اذْهَبْ إِلى‏ فِرْعَوْن» (طه/24) تو برو، كسي كه چيزي ندارد بايد برود. كسي كه زور دارد به او مي‌ گويد: تو بيا، پس اگر يك كسي زور خواسته باشد براي اين كه به قدرت‌هاي در غير خط نفوذ كند اين زور اشكالي ندارد، مثل پول است. شخصي آمد خدمت امام گفت: من دنبال پول مي ‌روم، امام فرمود: پول گيرت بيايد چه مي ‌كني؟ گفت مهماني مي ‌دهم، به بابا و مادر و خواهر و برادر مي ‌دهم، حج مي ‌روم، افطاري مي‌ دهم، سوغاتي مي‌ دهم، هديه مي ‌دهم. خيلي خوب مي ‌دوم، خيلي خوب پول گير مي ‌آورم، خيلي خوب خرج مي ‌كنم. امام فرمود اين دنيا نيست، اين آخرت است. آن پولي بد است كه مي‌خواهد تكاثر كند «أَلْهاكُمُ التَّكاثُرُ» (تكاثر/1) مي‌ خواهد جمع كند، مي ‌خواهد پس اندازش زياد بشود. هدفش اين باشد كه خودش سرمايه دار بشود. پولي كه بر اساس تكاثر باشد بد است اما پولي كه گير بيارم خرج كنم بد نيست. مقام و حكومت چگونه است؟ مقام و حكومت اگر «يريد علواً» اگر انسان سلطنت مي ‌خواهد تا همه پيش پايش بلند شوند كرنش كنند. اگر هدفش «علو» باشد اين بد است «هَبْ لي‏ مُلْكاً» خدايا به من سلطنت بده و در سايه‌ سلطنتش گفت «وَ أْتُوني‏ مُسْلِمينَ» يعني وقتي زور داشت به آن رهبر گفت تو بايد بيايي اينجا. حضرت موسي علیه السلام چون سلطنت نداشت، يك چوپان بود خدا مي‌ گويد «اذْهَبْ إِلى‏ فِرْعَوْن» تو بايد بروي. خلاصه آن چه كه ارزش مي ‌دهد به كارها هدف است اين مقام را من مي‌ خواهم براي اينكه وضع زندگي ام بهتر بشود يا اين مقام را مي ‌خواهم كه بتوانم كار بكنم.
 
حکومت از دیدگاه امام علی علیه السلام
 
 امام علي علیه السلام بياني دارد «اللَّهُمَّ إِنَّكَ تَعْلَمُ أَنَّهُ لَمْ يَكُنِ الَّذِي كَانَ مِنَّا مُنَافَسَةً فِي سُلْطَانٍ» (نهج ‏البلاغه، خطبه 131) خدايا تو مي‌ داني قيام من عليه حكومت معاویه براي اين نيست كه حكومت را از دستش بگيرم، خودم شاه بشوم. مبارزه با طاغوت براي اين نيست كه عكس شاه را بردارند عكس من را بزنند. من قيام مي ‌كنم و مبارزه با طاغوت هم مي ‌كنم، اما خدايا تو مي‌ داني كه به خاطر رقابت نيست. در اين زمينه چند تا جمله بگويم.
 
اميرالمؤمنين علی علیه السلام حاكم بود، اما خودش مي ‌فرمايد: مي‌ دانيد من چرا حكومت را دست گرفتم؟ «لَوْلَا حُضُورُ الْحَاضِرِ» (نهج ‏البلاغه، خطبه 3) شما جمع شديد گفتيد، رأي داديد من مجبور شدم. اگر شما جمع شديد من برايم مسئوليت پيش مي ‌آيد. خوب نيست انسان دنبال مسئوليت برود، اما اگر شما آمديد گفتيد علي جان تو بايد رهبر بشوي، خوب من كه از طرف خدا رهبر هستم، منتها اگر شما آمديد وظيفه‌ من وظيفه‌ ديگري مي‌شود. يا در نهج البلاغه مي‌خوانيم «وَ اللَّهِ مَا كَانَتْ لِي فِي الْخِلَافَةِ رَغْبَةٌ» (نهج ‏البلاغه، خطبه 205) به خدا قسم در خلافت و رهبري و سرپرستي و حكومت برشما رغبت و ميلي در من نيست. قسم مي ‌خورد كه هوس رئيس شدن ندارم. در خطبه 33 نهج‏ البلاغه مي ‌فرمايد به خدا قسم، همين كفش پاره‌ من كه هيچ ارزش ندارد از سلطنت بيشتر ارزش دارد. ميلي به سلطنت ندارم.
 
در جايي ديگر مي ‌فرمايد: «وَ اللَّهِ لَأُسْلِمَنَّ مَا سَلِمَتْ أُمُورُ الْمُسْلِمِينَ وَ لَمْ يَكُنْ فِيهَا جَوْرٌ إِلَّا عَلَيَّ خَاصَّةً» (نهج ‏البلاغه، خطبه74) به خدا قسم اگر راه مسلمان‌ها ادامه پيدا كند، اگر سيستم، سيستم درستي باشد من راضي ام گر چه همه مردم عليه من، يعني من اگر داد مي ‌زنم نفع شخصي و ضرر شخصي را در نظر نمي‌ گيرم، خودم مطرح نيستم. در جايي ديگر مي ‌فرمايد: خواهش مي ‌كنم حالا كه من خليفه‌ شما شدم، تعريف و تملق بيجا نكنيد. در جايي ديگر وقتي مردم مقابل امیرالمؤمنین علی علیه السلام روي خاك مي ‌افتند مي‌ فرمايد: «مَا هَذَا الَّذِي صَنَعْتُمُوهُ» (نهج ‏البلاغه، حكمت37) اين چه كار غلطي است شما مي كنيد. چرا وقتي به رهبر مي‌ رسيد پايش را مي ‌بوسيد. من اجازه نمي ‌دهم كه شما پاي من را ببوسيد. در جايي ديگر مي فرمايد: به خدا من حق وتو براي خودم تعيين نكردم «أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي وَ اللَّهِ مَا أَحُثُّكُمْ عَلَى طَاعَةٍ إِلَّا وَ أَسْبِقُكُمْ إِلَيْهَا وَ لَا أَنْهَاكُمْ عَنْ مَعْصِيَةٍ إِلَّا وَ أَتَنَاهَى قَبْلَكُمْ عَنْهَا» (نهج ‏البلاغه، خطبه175) هر كاري كه مي ‌گويم نكنيد قبلاً خودم نكردم، هر كاري كه مي ‌گويم بكنيد اول خودم انجام مي ‌دهم. من از سلطنت حق وتو نمي ‌خواهم. اين‌ها خطوط كلي سياست حكومت اسلامي است.
 
حضرت اميرالمؤمنين علی علیه السلام در خطبه 216، مكرر مي ‌فرمايد : من قيام مي‌كنم، داد مي زنم، اما هدفم خودم نيستم، چه مي ‌فهميم؟ اگر يك كسي خودش را كانديدا مي ‌كند براي يك منطقه ‌اي بعد مي ‌بيند يك كس ديگري است، بيني و بين الله، او بهتراست اين جا اگر باز تلاش كرد كه نه ما اگر عقب نشيني كنيم مردم خواهند گفت فلاني عقب نشيني كرد، رقيب ما خواهد گفت فلاني را وادار كردم كنار كشيد، حالا كه تا اينجا آمديم برويم تا آخر كار نگوييد فلاني عقب كشيد. اگر اين مسائل مطرح باشد اين معنايش اين است كه حكومت را براي حكومت مي‌ خواهد و قيام حضرت امام حسين علیه السلام هم همين طور، خود حضرت امام حسين علیه السلام  مكرر در سخنانش فرمود: قيام من براي كشورگشايي نيست. همين رهبر عزيز انقلاب، اگر مردم خودشان روي پاي خودشان بمانند يك جوري كه بتوانند گليم خودشان را از آب بكشند، ايشان باز تشريف مي‌ آورد قم و باز همان درس طلبگي را خواهد داد. مسئله‌ اي نيست براي ايشان كه حكومت را داشته باشد يا نه. راديو بغداد خيال مي ‌كند خودش رژيم صدام است، آن هم مثلاً مي ‌گذارد رژيم چي؟ رژيم چي نيست. مسئله مسئله اسلام است. حضرت اميرالمؤمنين علی علیه السلام مي‌ فرمايد: والله قسم آب بيني بزغاله از سلطنت بهتر است. سلطنت براي من پست تر از آب بيني بزغاله، آب عطسه بزغاله است. يعني مي ‌دانيد، آن‌ها رفتند بالا، كسي كه رفت بالا واقعش همين طور است. ما كه پايين هستيم تو زمين سر خانه صد متر، صد و بيست متري خواهر و برادر دعوا مي ‌كنند اما يك كسي سوار هواپيما بشود برود بالا مي ‌بيند همه‌ شهر در نزد او قوطي كبريت شد. كسي كه رفت بالا هر چه برود بالا زمين پهلويش كوچكتر مي شود. آن‌ها رسيدند به جايي كه لذتشان جايي ديگر است «الهي اذقنا حلاوة مناجاتك » دو ركعت نماز شب با توجه رابه همه سلطنت نمي‌دهد. بله مگر اين كه سلطنت وسيله‌ اقامه حق بشود. حقي زنده بشود، اين ارزش دارد. اين به مناسبت قيام امامان ما و لذا امامان ما دنبال سلطنت هم مي ‌رفتند، دنبال قدرت هم مي‌ رفتند. حضرت يوسف علیه السلام خودش آمد دنبال قدرت، گفت: «اجْعَلْني‏ عَلى‏ خَزائِنِ الْأَرْضِ إِنِّي حَفيظٌ عَليمٌ» (يوسف/55) مسئله‌ بودجه و ماليات مملكت را به من بسپار «إِنِّي حَفيظٌ عَليمٌ» اگر بودجه مملكت دست من باشد من خوب مي‌ توانم كنترل كنم و اداره كنم. اگر حضرت يوسف علیه السلام خودش را لايق مي‌ داند بايد دنبال كار برود. حضرت ابراهيم علیه السلام  گفت: خدايا مؤمنين مي ‌گويند «وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقينَ إِماماً» (فرقان/74) خدايا ما را امام و رهبر كن مسئله حكومت آدم دنبالش برود بايد به قلبش مراجعه كند هدفش چيست؟ روز سپاه پاسداران روز تولد حضرت امام حسين علیه السلام روزي كه پيروزي را به چشم خودمان ديديم، تاريخ ايران و اين حماسه بايد نوشته بشود. بايد نوشت اين جوان‌هايي كه رفتند جبهه چقدر جوان هستند و اين‌ها هدفشان چيست؟ بعد يك سنجش افكار بشود كه چند درصد جوان‌ها را معنويت، چند درصد را اخلاق، چند درصد را علم فرستاد. آن وقت فرق بين علم و عمل در اين جا كاملاً روشن بشود. روشن بشود اين جواني كه رفته خونش را در جبهه مي‌ دهد، اين برادري كه آمده پاسدار شده است، اين بسيجي كه شب‌ها تو خيابان مي‌ گردد، تو كوچه‌ها يك خرده نان خالي مي ‌خورد و حفاظت مي ‌كند از مملكت، عاملي كه او را به اين صورت در آورده چيست؟ پول است، سواد است، شعار است؟ چيست؟ و اگر سنجش بشود نيروي ايمان حساب شده است. يك قدري زور ايمان روشن مي ‌شود. قرآن درباره زنده كردن تاريخ و توجه به تاريخ چيزهاي بسياري گفته است. ما درباره تاريخ جملات زيبايي مي‌ توانيم بگوييم. مي ‌توانيم بگوييم تاريخ ضبط صوت است. تاريخ حلقه‌ بين ديروز و امروز است. تاريخ آينه است. بايد تاريخي براي ايران نوشته بشود. اين تاريخ هايي كه تا حالا تو دبيرستان‌هاي ما گفته شده اين هيچ نقش سازندگي نداشت. پايتخت ناصرالدين شاه كجا بود؟ هيچ ربطي به زندگي ما ندارد. اما عامل پيروزي جنگ ايران چه بود؟ اصلاً خود امام بايد تاريخ بشود. زندگي امام بايد تاريخ بشود، كتاب درسي بشود و زندگي صدام هم بايد تاريخ بشود. اراده خدا در اين كه مي‌ خواهد حق را پيروز كند، ما وقتي تاريخ جنگ ايران و عراق را نوشتيم و جزء كتاب‌هاي درسي شد، آن وقت روشن خواهد شد كه وقتي خدا در قرآن مي‌ گويد «وَ نُريدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ» (قصص/5) ما بنا داريم روز مستضعفين داشته باشيم. بنا است مستضعفين يك روزي داشته باشند. بنا است خداوند مستضعفان راحاكم كند. منتها مستضعفان مؤمن، اين‌ها با هم قاطي نشود و چپي‌ها يك شعاري دارند، مي‌گويند يك زماني بالاخره حكومت دست كارگرها خواهد افتاد. نظام، نظام سوسياليستي، حكومت كارگري، بعد مي‌گويند شما مسلمان‌ها هم كه مي‌گوييد حكومت مستضعفان، مستضعفان همان كارگران، پس ما شعارمان حكومت كارگري است. شما هم شعارتان حكومت مستضعفين است. پس مسلمان‌ها و ماركسيست‌ها تقريباً با هم يكي هستند! خير يكي نيستند. ما نمي گوييم هر كس مستضعف است، ما مي ‌گوييم مستضعفاني كه «وَعَدَ اللَّهُ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحات» (مائده/9) مستضعفي كه «آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحات» هم باشد. ما آيه داريم، مستضعفان حاكمند، اما آيه ‌هاي ديگر هم داريم «وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقينَ» (اعراف/ 128) مستضعفاني كه متقي باشند «وَ الْعاقِبَةُ لِلتَّقْوى‏» (طه/132) نه حكومت كارگري مستضعفي كه متقي باشد و در فرهنگ ما مستضعف كسي نيست كه حقوقش كم است. مستضعف ممكن است پول زيادي هم داشته باشد اما از نظر فكري مستضعف باشد. اكثر مواقع كه قرآن كلمه مستضعف را به كار برده است، مواردي است كه استضعاف، استضعاف فكري است نه استضعاف مادي. شما مستضعف را كارگر مي ‌دانيد، آن هم بعد مادي فقط، ما مستضعف را مستضعف مادي و معنوي مي ‌دانيم با هم و بيش تر توجهمان به مستضعف معنوي است. دوم، سوم، مستضعفاني حاكم بر جامعه خواهند شد كه «وَعَدَ اللَّهُ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحات» «وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقينَ» «وَ الْعاقِبَةُ لِلتَّقْوى‏» باشد، علي ا‌ی حال پس ملاك حكومت كارگري با حكومت كارگري مسلمان‌ها حسابشان از هم جداست. منتها اين است كه حضرت امام رضا علیه السلام فرمود: اگر مردم حقايق ما را بفهمند، خودشان عاشق اسلام مي‌ شوند. ما كسي را سراغ نداريم در ايران، حد اقل اين طور بگوييم كه بهتر باشد. به كسي شايد برنخوريم كه ايشان با اسلام بد باشد و اسلام را شناخته باشد. حضرت امام رضا علیه السلام مي فرمايد: بسياري كه با اسلام ميانه ‌اي ندارند، توجهي به اسلام ندارند. امام رضا فرمود: شما سعي كنيد اسلام را معرفي كنيد، اگر اسلام معرفي بشود مردم عاشق اسلام مي ‌شوند. اسلام شناخته شده نيست.
 
تاريخ روز سوم شعبان، روز پاسدار اين روزها بايد زنده بشود، احترام بشود، احترام به شخصيت بشود. قدرداني از زحمات بشود. حضرت اميرالمؤمنين علی علیه السلام مي‌ فرمايد: «لَا يَكُونَنَّ الْمُحْسِنُ وَ الْمُسِي‏ءُ عِنْدَكَ بِمَنْزِلَةٍ سَوَاءٍ» (نهج‏ البلاغه، نامه 53) خوب و بد نبايد پیش تو يك جور باشد. خوب‌ها را تشويق كنيد. اگر من هر كس كه خوب ورزش كرد تشويق كردم، هر كس خوب درس خواند تشويق نكردم قهراً ميدان ورزش از كتابخانه جمعيتش بيشتر مي ‌شود. و اگر خواستيد ميدان ورزش كه شلوغ است، كتابخانه هم شلوغ بشود بايد تشويق از مطالعه هم بشود. بايد ما به خاطر اين حماسه‌ هايي كه پاسدارها به وجود آوردند، روز پاسدار داشته باشيم. پاسداري كه شب عروسي، عروسي نمي ‌كند و به همسرش مي ‌گويد من معذورم، من نمي‌ خواهم با شما عروسي كنم، براي اين كه مي‌ خواهم فردا، پس فردا بروم جبهه، مي‌ خواهم اگر رفتم جبهه و شهيد شدم تو دختر باشي و دست نخورده. اگر دست خورده هم باشند ذلتي براي ايشان نيست نه ذلت نيست كه افتخار هم هست. خود شهيد با يك خمپاره، با يك گلوله، در يك دقيقه، نيم ساعت، يك ربع، يك روز، جان مي ‌دهد، دو دقيقه گاهي از دنيا مي ‌رود اما زن شهيد است كه عمري بايد پاي شهيد بسوزد و بچه‌ هاي شهيد را تربيت كند.
 
 بنابراين زنان شهدا زجرشان و صبرشان و تحملشان و اجرشان از شهيدها كمتر نيست. منتها مسئله ‌اي كه هست اين است كه بايد به پاسدارها و برادران بسيج و عشاير به همه بگويند كه همين طور كه شما پاسدار مرز بوديد، همين طور كه عراقي‌ هاي متجاوز را از مرز ايران بيرون ريختيد، افكار متجاوز غير اسلامي را هم بايد از مرز افكار بيرون بريزيد، چون دزد فكر از دزد خاك خطرش بيشتر است. دزد خاكي آمدنش پيداست ولي گاهي دزد فكري پيدا نيست. آدم يك فكر غير اسلامي را ممكن است در ذهنش باشد و توجه هم به آن نداشته باشد. پاسداران ما بعد از آن كه پيروز شدند تازه اول كارشان است. بسيج حالا كه پيروز شدند تازه اول كارشان است، چون اگر يادتان باشد من گفتم اصلاً فراغت در اسلام نداريم كه خوب الحمدلله جنگ پيروز شد، خوب حالا كه جنگ پيروز شد چه؟ «إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً» (انشراح/6) با اين همه شهيد دادن آساني است «فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً» (انشراح/5) به درستي كه با اين همه مجروح دادن به پيروزي خواهيم رسيد اما حالا كه به پيروزي رسيديد الحمدلله «فَإِذا فَرَغْتَ فَانْصَبْ» (انشراح/7) حالا كه فارغ شدي از جبهه و جنگ «فَانْصَبْ» يعني بايد كار نو شروع كني «فَانْصَبْ» را در تفسير معنا كرده‌ اند يعني «أتعب نفسك في العبادة» (بحارالأنوار، ج‏81، ص‏211) كار نو پاسداري از افكار اسلام است.. بعضي از مجله ‌ها و قلم‌هاي مسموم در وقتي كه جنگ حاد مي ‌شود و حاد شده بود و حاد شده، خيلي از قلم‌ها و روزنامه‌ ها زدند گاراژ. اما ممكن است بعد از اين كه آب از آسياب بيفتد دو مرتبه قلم‌ها شروع بشود، آن وقت شما بايد پاسدار باشيد، كما اين كه كلمه پاسداري كه من مي ‌گويم در روايت آمده است. امام مي ‌فرمايد: علما هم پاسدار هستند منتها پاسدار مرز داريم كه ارتش است و پاسدار فكر داريم كه علما هستند. همين طور كه ارتش و بسيج و سپاه اگر غير ايراني آمد، خاك را حفظ مي ‌كنند، علما هم اگر فكر غير اسلامي آمد فكر غير اسلامي را برطرف مي‌ كنند و ما بايد خودمان رامسلح كنيم به برهان، به استدلال، به موعظه حسنه، به جدال احسن، «ادْعُ إِلى‏ سَبيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ جادِلْهُمْ بِالَّتي‏ هِيَ أَحْسَن» (نحل/125) استاد اخلاقي داشتيم براي ما درس مي ‌گفت، يكي از خاطراتي كه نقل مي ‌كرد اين بود:
 
 مي ‌گفت شيخ مرتضي انصاري (از علمايي است كه صد سال پيش، از علماي مهم نجف بوده است و از صد سال پيش تا حالا همه فقهاي ما از او استفاده كرده اند) مي‌ گفت ايشان را مي‌ خواستند مرجع تقليد كنند. ايشان گفت: ما در جواني در سال‌هاي قبل با فلاني هم دوره بوديم و آن زماني كه با هم بحث مي ‌كرديم او از من بهتر مي ‌فهميد برويد رهبري و رياست را بدهيد به فلاني، گفتند نيست، گفت شمال، مازندران، رشت، برويد آنجا او را پيدا كنيد. رفتند آن منطقه گفتند شما همشاگردي شيخ مرتضي انصاري بوديد و الآن رهبري و مرجعيت به ايشان رسيد، ايشان گفتند شما چند سال پيش كه با هم بوديد شما قوي تر بوديد. ايشان گفت بله من آن زمان از او قوي تر بودم ولي من الآن چند سال آمده در يك شهرهاي ايران ساكن شده ‌ام و ايشان چند سال است در حوزه است، اگر هم من قوي تر بودم اين چند سالي كه ايشان در حوزه است ايشان حتماً حالا از من فعلاً جلوتر است. پس برويد مرجعيت را بدهيد به او. اگر مسئله خدا شد چنين مي ‌شود. مردان خدا وقتي به هم مي‌ رسند. ما داشتيم افرادي را كه علمايي بودند كه وقتي مي ‌آمدند هر كدام جلو بودند در مسجد او اول مي ‌ايستاده است و نماز مي‌ خوانده، اين طور نبوده كه مثلاً فرض كنيد كه نه چون اين اينجا مي ايستد من هم مي ‌روم مسجد فلان. يك سري رقابت‌ها اگر كم بشود. خلاصه خيلي از كارها ريشه رقابتي دارد. به اميد روزي كه اين سري مسائل حل بشود. من متأسفم از اين كه سنم كم است و سوادم كم است و نمي ‌توانم يك سري حرف‌ها را بزنم. جرأتش را هم ندارم. اميدوارم همين طور كه همه مشكلات به دست رهبر انقلاب حل شد، بعضي از مشكلات خودماني هم حل بشود. ولي يك حديث مي‌ خوانم از اين حديث هر چه مي ‌خواهيد بفهميد، بفهميد. حضرت ولیّ عصر امام زمان ارواحنا فداء كه بيايد، خيلي از مسجدها را خراب مي ‌كند. مي‌ گويد با بودن آن مسجد نيازي به اين مسجد نيست. در يك خيابان چند تا مسجد لازم نيست. اين محله بالا و محله پايين و حيدر نعمتي‌ها سر از خدا در نمي ‌آورند. سر از اين هيئت و آن هيئت، سر از شرك و توحيد درمي‌ آورد. يكي از ثمرات انقلاب همين بود كه از مسجدها كار كشيده شد. ما يك مسجد يك ميليوني گاهي ساخته مي ‌شد، يك ميليون را اگر بگذاريم بانك نمي ‌دانم روزي چقدر سودش است، يك مسجد يك ميليوني را زمان طاغوت چند نفر داخلش مي ‌رفتند نماز مي‌ خواندند؟ بيست نفر پيرمرد. از ثمرات انقلاب اين بود كه از اين ساختمان‌ها حداقل الآن مسجد ما احيا شد. البته نمي‌ خواهم كارهاي مقدس را با خط كش نامقدس ماديت بسنجم يا نمي‌ خواهم كارهاي مقدس را با ملاك غير مقدس اندازه گيري كنيم ولي واقعيتش اين بود. حضرت ولیّ عصر امام زمان ارواحنا فداء كه مي‌ آيد خيلي از مسجدها را خراب مي ‌كند. بله حالا آن سود بانك را ان شاء الله جمهوري اسلامي كم كم و به تدريج حل مي ‌كند. ببينيد اسم سود بانكي را آورديم، ما داريم به سوي اسلام مي ‌رويم. يكي از اشكالاتي كه بعضي از مردم مي ‌كنند، اشكالات علمي، اجتماعي، اقتصادي، گله ها، انتقادها، تشكرها، همه چيزي تو اين نامه‌ ها هست. ما اين نامه‌ها را گاهي كه فرصت مي ‌كنيم مي‌ خوانيم، همه چيزي داخلش هست. يك جواب كلي بايد به اين مردم عزيز ايران داد. داريم مي‌ رويم رو به اسلام، اين را يادتان نرود. اين‌ها خيال مي ‌كنند تمام كارها صد در صد اسلامي است. مي‌ گويند پس چه حكومت اسلامي است؟ من خود با چشم خودم ديدم كه يك نفر در فلان اداره رشوه گرفت. من ديدم كه فلاني تبعيض قائل شد. من ديدم كه فلان جا نور چشم بازي شد. آقا داريم مي ‌رويم رو به اسلام، نه كه حالا صد در صد همه كارهاي ما اسلامي است، نشانه‌ هاي اين كه ما مسلمانيم، هر وقت در صف نانوايي نانوا خارج از نوبت به تو نان داد و شما غصه خوردي مسلماني! ولي فعلاً همه اين‌ها كه تو صف هستند اگر نانوا زودتر به او نان بدهد تشكر مي ‌كند، مي‌ گويد قربان دست هايت بروم كه حق اين‌ها را از بين بردي. نشانه‌ اين كه شما چه وقت مسلمان هستي اين است كه هر وقت ديدي نانوا خارج از نوبت به شما نان داد و شما را غم گرفت كه چرا در يك حكومت اسلامي تبعيض قائل مي‌ شوند نان خمير را مي ‌دهد به او، نان تميز را مي ‌دهد به شما، نان رشته را اگر غصه خوردي، معلوم مي‌ شود مسلماني و فعلاً مي‌ خواهيم اين چنين بشويم. نشانه‌ هاي مسلماني را بگويم. اگر شما يك جايي نشستيد دو سه تا بچه‌ كوچولوتر از خودت آمد پهلويت نشست، عارت نشد كه اين ديگر كي است آمده پهلوي ما نشسته، اين‌ها كي هستند آمدند پهلوي ما نشسته اند. اگر كنارت بزرگ و كوچك بنشيند در روحت اثر نگذاشت، آن وقت تو مسلماني، ان شاء الله جمهوري اسلامي هم صد درصد تأييدت مي ‌كند. مي‌ خواهيم اين چنين بشويم. فعلاً اين مقدمه است كه الحمدلله يك خرده آن سدها شكسته.
 
يكي از اين شخصيت‌هاي مهم پاسداري دارد، ايشان رفته يك جايي سخنراني بكند محافظش بعد از سخنراني او گفته است اين حرف‌ها چه بود زدي؟ حرف‌هاي خوبي نبود، مطالعه كن حرف حسابي بزن. بعد رفته يك جاي ديگر سخنراني بكند محافظش به او مي‌ گويد اينجا هم مي‌خواهي همان حرف‌هاي آنجا را بزني؟ حواست را جمع كن. اين بلند شده تلفن كرده به سپاه پاسداران، گفته بابا اين كي است محافظ ما كرده ايد؟ آخر ما كه نمي‌ رسيم مطالعه كنيم، مجبوريم يك بحثي كه اينجا گفتيم آنجا هم بگوييم. اين دنبال سر ما افتاده كه نمي‌ دانم فلان... اين مقدار شده، الحمدلله كه يك محافظ به يك شخصيت مهم مملكتي اين طور خودماني صحبت مي‌ كند. حالا تا اين كه حضرت امام رضا علیه السلام با هم دور يك ميز بنشينيم و دور يك سفره و مثل پيغمبر كه نانش را نصف مي ‌كرد، نصفش را انس مي ‌خورد و نصفش راخودش، هنوز به مقام حضرت پيغمبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم و حضرت امام رضا علیه السلام نرسيده‌ ايم ولي از زمان شاه يك دو هزار فرسخ جلو افتاده ايم، ولي خوب به حضرت مهدي ارواحنا فداء نرسيده‌ ايم. زمان حضرت مهدي ارواحنا فداء وقتي است كه دخترهاي در خانه به قدري (حديث است) مطالعات اسلامي داشته باشند كه اگر يك دعوايي در جامعه رخ داد، دخترهاي در خانه بفهمند كه از نظر حقوقي، حقوق اسلامي، حق با كدام يك از اين دوتاست. يعني آن قدر اطلاعات اسلامي اش بالاست، هنوز بسياري از دخترها و پسران ما وقتي مي‌ گويي «غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَ لاَ الضَّالِّينَ» (فاتحه/7) هنوز ترجمه‌ اش را بلد نيست. و عمري از اين خيابان «غيرالمغضوب» مي‌ رود آخرش هم، اسم اين خيابان را ياد نگرفته است. حالا ما اسم ربا مي ‌بريم، اسم بانك مي‌ بريم نگويد هنوز هم بانك فلان است. مي‌ خواهيم خوب بشويم و همين مقدار ارزش دارد، چون قرآن تعريف افراد را كه مي ‌كند نمي‌ گويد اين‌ها آدم‌ها خوبي هستند، مي ‌گويد «يُحِبُّونَ أَنْ يَتَطَهَّرُوا» (توبه/108) يعني اينها علاقه دارند آدم خوبي بشوند. همين مقداري كه علاقه دارند خوب بشوند ارزش دارد. تعريف مسجد حضرت پيغمبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم را مي كند، مي‌ گويد در مسجد حضرت پيغمبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم آدم‌هايي است كه مي‌ خواهند خوب بشوند. همين كه انسان بخواهد خوب بشود ارزش دارد. لذا سؤال‌هاي زيادي مي ‌شود. چند روز پيش جامعه‌ مدرسين بخش انتشاراتش رفته بودم. ديدم كه نامه از جوان‌هاي كشور آمده كه مي‌ گويند، خون شهداي ايران و انقلاب ايران ما را متوجه اسلام كرده است. حالا مي‌ خواهيم ببينيم اسلام چه دارد؟ لطفاً يك جزوه هايي، يك كتابهايي بفرستيد آن قدر در خود ايران سؤال زياد است كه راه خودسازي چيست؟ بهترين كتابي كه ما را تكان مي‌ دهد چيست؟ چه كنيم كه در نماز حواسمان جمع باشد، اين پيداست كه ايران مي‌ خواهد خوب بشود و همين گام‌هايي كه برمي دارد و رشدي كه پيدا كرده و الي آخر. بگذريم، ممكن است سپاه ما، ارتش ما، بسيج و عشاير ما از جنگ فارغ بشود و فارغ هم مي‌ شود ان شاءالله اما مسئله ‌اي كه مهم است اين است كه بعد از پاسداري از مرز ايران، مرز اسلام، بايد پاسداري از فكر اسلامي بكنيم و پاسداري از فكر اسلامي مهم است. دشمنان فكر شناخته شده نيستند.
 
حديث داريم «كَمْ مِنْ ضَلَالَةٍ زُخْرِفَتْ بِآيَةٍ مِنْ كِتَابِ اللَّه» (المحاسن، ج‏1، ص‏229) اما مي ‌گويد چه بسا حرف‌هاي گمراه كننده ‌اي كه با يك آيه قران اين حرف‌ها طلا كاري شده است. روزنامه‌ ها ديديد كه چه بود؟ «الَّذينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ» (زمر/18) اين آرم روزنامه بود «وَ السَّماءَ رَفَعَها وَ وَضَعَ الْميزانَ أَلاَّ تَطْغَوْا فِي الْميزانِ» (الرحمن/8-7) چه بسا حرف‌هايي است كه بيني و بين الله خوب نيست اما زينت شده است به آيات. اقتصاد اسلامي، اخلاق اسلامي، ايدئولوژي اسلامي. بنابراين پاسداران، روز پاسدار است روز تولد امام حسين علیه السلام است. امام حسين علیه السلام  پنجاه و هفت سال مرزبان فكر بود و يك روز عاشورا با شمشير جنگيد. آخر شما در خط امام حسين علیه السلام هستيد. ساعات عمر امام حسين علیه السلام را تقسيم كنيد. ساعاتي را كه امام حسين علیه السلام براي رشد مردم روايت ها، سخنان، دعاها، نصيحت ها، ساعاتي را كه امام حسين علیه السلام براي بالا بردن فكر اسلامي مصرف كرد و ساعاتي را كه امام حسين علیه السلام با شمشير جنگيد. ساعاتي كه امام حسين علیه السلام با شمشير جنگيد به مراتب كمتر از ساعاتي است كه امام حسين علیه السلام با قلم و فكر و بيان به جنگ مخالفين رفت، پس شما كه پاسدار اسلام هستيد و امام حسين علیه السلام رهبر شماست الحمدلله، بايد همين طور كه ايام جنگ موقت است. الحمدلله تمام شده ولي بايد خودتان را آماده كنيد براي پاسداري از فكر اسلام اميدواريم به خون امام حسين علیه السلام، همين طور كه امام حسين علیه السلام اشكش و بيانش و جملاتش و سخنانش و شمشيرش از اسلام حمايت كرد شما نيز هم گلوله هايتان، هم فكرهايتان هم قلم هايتان، هم اخلاقتان و هم روابطهايتان امام حسيني باشد إن شاء الله.
 
و خدا را شكر مي‌كنيم كه ما تابع امام حسين علیه السلام هستيم و اين هم كه روز عاشورا مي ‌گوييم حسين، حسين، معناي آن اين است كه مكتب ما امام حسين علیه السلام است. شما روز عاشورا مي گويي حسين، حسين، حسين، يعني چه؟ يعني نه خوراك، نه پوشاك، نه مسكن. امام حسين علیه السلام روز عاشورا خوراك نداشت، چون آب خوردن هم نداشت. چون خيمه‌ اش را آتش زدند. اما زير بار ذلت نرفت و شما كه مي ‌گوييد حسين، حسين، حسين يعني خوراك را گرفتيد در محاصره‌ اقتصادي پوشاكم را هم بگيريد مسكنم را هم بگيريد، اما به آمريكا بله نمي‌ گويم. امام حسين علیه السلام خوراك و پوشاك و مسكن نداشت ولي زير بار ذلت نرفت، ما هم در خط امام حسين علیه السلام هستيم و روز سپاه، روز تولد امام حسين علیه السلام است و بايد شما پيشگام اين نهضت باشيد و هر سختي را بچشيد. ان شاء الله كما اين كه چشيديم و محاصره اقتصادي به ما نزد ولي ما نه نگفتيم.
 
خدا را شكر كه اين امت و اين رهبر و اين مكتب را داريم.
 
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته