پیشگیری از افزایش روابط نامشروع
پدیدآورنده: عباس محمدی
برای پیشگیری از افزایش روابط نامشروع، چه راه حلّی پیشنهاد می کنید؟

غریزهی جنسی یکی از نیرومندترین غریزههای بشری است که در دوران بلوغ، نمود ویژهای دارد و بر جسم و جان جوان سایه میافکند. در دوران بلوغ، دختر و پسر در خود، احساس کمبود میکنند و میپندارند این کمبود با گرمای محبّت جنس مخالف، جبران و با مهر و عطوفت او به آرامش بَدَل میشود. بنابراین، باید برای ارضای این غریزهی طبیعی و نیرومند، چارهای اندیشید و راه درست را برگزید.

در جامعهی غرب که بر اساس نظریهی افرادی همچون فروید و راسل، آزادی جنسی بیقید و شرط و شهوترانی را پذیرفته است، آمار فرزندان نامشروع بیسرپرست، نوزادان پیدا شده در زبالهدانیها و توالتها، کورتاژها، قتلها و دیگر آسیبهای اخلاقی و انسانی ناشی از آزادی جنسی روز به روز در حال افزایش است. با این حال، اگر از همهی گناهها چشم بپوشیم، با این فاجعهی بزرگ چه کنیم که زن به توپی شهوانی بَدَل گشته است که هر لحظه میان نگاه شهوانی هزاران مرد شهوتران دست به دست میگردد.([1]) با بازیچه شدن زندگی پر از آمال و اهداف انسان و فراموش گشتن راه کمال و تعالی، چه میتوان کرد؟

باری، در چنین جامعهی پرالتهابی، در کوچه، خیابان، مدارس و ادارههای آن، جز شهوت و خودنمایی چیز دیگری نمیتوان دید و همهی امور در عین رنگارنگ بودن تنها یک رنگ دارند; رنگ لذّتجویی. حتی اگر لذّتجویی بیشتر در جنایت و ستم و دست اندازی به حقوق دیگران باشد، هیچ مانعی ندارد; زیرا هدف، حفظ منافع شخصی و لذّتجویی فردی است. برای افراد چنین جامعهای، سرنوشت اخلاقی جامعه و حقوق دیگران و آیندهی نسل بشری، هیچ اهمیّتی ندارد.

دنیای غرب، انسان آزاد و شرافتمند را اسیر، ذلیل و دربند لذّتجوییهای زودگذر کرده است. اگر غرب دست کم در کامجوییهای جنسی و ارضای کامل شهوتهای انسانی ـ و به گفتهی فروید برای حل عقدههای روانی و پدید آوردن عشق و محبّت ـ موفّق میشد، باز میتوانست ادعای پیروزی کند، ولی در همین زمینه نیز با مشکلهای فراوان رو به رو است.

شهید مرتضی مطهری در این باره میگوید:

در مورد غریزهی جنسی و برخی غرایز دیگر، برداشتن قیود، عشق به مفهوم واقعی را میمیراند و طبیعت را هرزه و بیبندوبار میکند. در این مورد هرچه عرضه بیشتر گردد، هوس و میل به تنوّع افزایش مییابد. اینکه راسل میگوید: «اگر پخش عکسهای منافی عفّت مجاز شود، پس از مدّتی مردم خسته خواهند شد و نگاه نخواهند کرد، شاید دربارهی یک عکس بالخصوص و یک نوع بیعفّتی بالخصوص صادق باشد، ولی مطلقاً در مورد همهی بیعفّتیها صادق نیست; یعنی از یک نوعِ خاصِّ بیعفّتی، خستگی پیدا میشود، نه بدین معنی که تمایل به عفاف، جانشین آن شود، بلکه بدین معنا که آتش و عطش روحی زبانه میکشد و نوعی دیگر را تقاضا میکند و این تقاضاها هرگز تمام شدنی نیست. خود راسل در «کتاب زناشویی و اخلاق» اعتراف میکند که عطش روحی در مسایل جنسی غیر از حرارت جسمی است. آنچه با ارضا تسکین مییابد، حرارت جسمی است نه عطش روحی.([2])

ویل دورانت در کتاب «لذّات فلسفه» دربارهی پیآمدهای آزادی جنسی میگوید:

در زیر عوامل سطحی طلاق، نفرت از بچهداری و میل و تنوّعطلبی، نهان است. میل به تنوّع گرچه از همان آغاز در بشر بوده است، ولی امروزه به سبب اصالت فرد در زندگی نو و تعدّد محرّکات جنسی در شهرها و تجاری شدن لذّت جنسی، دو برابر گشته است.([3])

همچنین در جای دیگر میگوید:

فساد پس از ازدواج بیشتر محصول عادتهای پیش از ازدواج است.([4])

حال باید دید راهحل درست برای کنترل و ارضای این غریزه و پیشگیری از ایجاد و افزایش روابط نامشروع چیست؟

استاد مطّهری در بیان راهحل میگوید:

به عقیدهی ما برای آرامش غریزه دو چیز لازم است; یکی، ارضای غریزه در حدّ حاجت طبیعی و دیگر، جلوگیری از تهییج و تحریک آن.([5])

دربارهی راهکار نخست بایدگفت: «اسلام برای ارضای صحیح مسایل جنسی، ازدواج دایم و در صورت مهیّا نبودن شرایط آن، ازدواج مدّتدار و موقّت را (با توجّه به ضوابط و شرایط شرعی([6]) و رعایت جوانب اخلاقی) توصیه کرده است. اسلام اصرار فراوان دارد که محیط خانوادگی، آمادگی کامل برای کامیابی زن و شوهر از یکدیگر داشته باشد و زن یا مردی که از این نظر کوتاهی کند، مورد نکوهش صریح اسلام قرار گرفته است. اسلام اصرار فراوانی به خرج داده است که محیط اجتماع، محیط کار و عمل و فعّالیّت است. بنابراین، از هر نوع کامیابی جنسی در آن محیط باید خودداری شود. فلسفهی تحریم نظر بازی و تمتّعات جنسی از غیر همسر قانونی و همچنین فلسفهی حرمت خودآرایی و تبرّج زن برای مرد بیگانه همین است.

اگر بتوانیم تصوّر کنیم که اتّحاد روح زن و شوهر و عواطف صمیمانهای که احیاناً تا آخرین روزهای پیری ـکهغریزهی جنسی فعالیتی ندارد ـ باقی است، برای زندگی ارزش بیشتر و بالاتری دارد. همچنین اگر بتوانیم تصوّر کنیم که لذّت یک مرد از مصاحبت همسر مشروع و وفادارش با لذّتی که از مصاحبت یک زن میبرد، تفاوت دارد، کوچکترین تردیدی نخواهیم کرد که برای بهرهمندی از مسرّت و آرامش بیشتر لازم است عواطف جنسی افراد را به همسر قانونی محدود کنیم و محیط و کانون خانواده را به این کار و کوشش اجتماع بزرگ را به کار و فعالیّت اختصاص دهیم.

مطلب مهمتر، جنبههای اجتماعی ازدواج است. ازدواج و تشکیل کانون خانوادگی، ایجاد کانونی برای پذیرش نسل آینده است و سعادت نسلهای آینده به وضع اجتماع خانوادگی بستگی کامل دارد».([7])

بنابراین، چون انسان زنده است و باید زندگی کند و زندگیِ سرشار از غریزه، عاطفه و نیاز انسانی بدون داشتن شریک و همسفر ممکن نیست، همسر قانونی و دایمی انسان بهترین همراه، همدل و پشتیبان لحظههای تنهایی و زدایندهی خستگیهای روحی خواهد بود. حال اگر پاسخگویی به مسایل غریزی از این راه (ازدواج دایم یا موقت) برای جوانی ممکن نیست، باید عفّت ورزد و با ایمان و اعتقاد، از عفاف و طهارت روح وجسم خویش نگهداری کند.

در اینجا، نقش راهکار دومی که شهید مطهری(رحمهم الله) فرموده است، بیشتر روشن میشود; زیرا در این وضعیت، جوان باید خود را از انواع محرّکها و تهیّجها دور نگه دارد. تماشای صحنههای تحریکآمیز مانند: فیلم و عکس، خواندن داستانهای تهیجکننده و برخوردهای آزاد و بیحدّ و مرز دختر و پسر، در لغزش و غوطهور شدن جوانان در گرداب آلودگی، نقش دارد.

پس دختران و پسران جوان و مجرّد باید بکوشند تا حدّ امکان، اندیشهی خود را از این گونه محرکها دور نگاه دارند. با پرهیز از برخورد زیاد و مختلط با جنس مخالف به ویژه در محیطهایی که اصول اسلامی در آن رعایت نمیشود، زمینههای گناه و پدید آمدن روابط نامشروع را میتوان از بین برد.([8])

پی نوشتها

[1]. اسلام و ارضای غریزهی جنسی، محمدرضا امین زاده، قم، انتشارات در راه حق، 1377، چ 1، ص 7.

[2]. مسألهی حجاب، مرتضی مطهری، قم، انتشارات صدرا، 1374، چ 42، صص 113 و 114.

[3]. لذّات فلسفه، ویل دورانت، نشر دانشجویی، ص97.

[4]. همان، ص 94.

[5]. مسألهی حجاب، ص 120.

[6]. ر.ک: توضیح المسائل مراجع عظام، کتاب نکاح.

[7]. اخلاق جنسی در اسلام و جهان غرب، مرتضی مطهری، قم، انتشارات صدرا، صص 47 و 48.

[8]- برای آگاهی بیشتر ر.ک: اخلاق جنسی در اسلام و جهان غرب، مرتضی مطهری، قم، انتشارات صدرا; مسألهی حجاب، مرتضی مطهری، قم، انتشارات صدرا; اسلام و ارضای غریزهی جنسی، محمّدرضا امینزاده، قم، انتشارات در راه حق.

منبع: صباح : بهار و تابستان 1381، شماره 2 و 3